tentamenstress
Door: Soe
Blijf op de hoogte en volg Soe Ja Kim
05 Februari 2006 | Zuid-Korea, Seoel
Lieve allemaal,
Het is hier nu dus eindelijk ook echt 2006, vorige week was het weer nieuwjaar. Ik ben smiddags naar Korrot geweest, de herberg voor geadopteerden hier in Seoul. Er was een speciale lezing georganiseerd door een Koreaanse vrouw die zich bezig houdt met de modernisering van de hanbok, de traditionele klederdracht hier. Die past ze een beetje aan opdat mensen hem tegenwoordig wat meer gaan dragen. Traditioneel is hij nl een beetje onpraktisch. Voor de vrouwen bestaat hij uit een soort hele lange rok, maar de draag je eigenlijk meer als een jurk nl je doet hem aan over je hoofd al heeft hij geen mouwen. De 'taille' zit op borsthoogte zodat de rok groots naar beneden valt. Verder draag je er een heel kort jasje op met een speciale strik van 2 stroken. Je hebt ze in allerlei kleuren en met hele mooie patronen erop geborduurd, afhankelijk van de grootte van je beurs^^
De mannen dragen een soort pofbroek met een jasje. De pofbroek is zo gemaakt dat iedereen hem aankan, ongeacht zijn omvang en bovendien geeft hij veel bewegingsvrijheid.
De mevrouw vertelde dat de strik van de rok van de vrou speciaal op borsthoogte zit omdat daar de levenskracht van boven en beneden (ki)samenkomt en die wordt zo gestimuleert. Zo'n idee zit er ook achter de unieke kor sokken die stijf staan, hoof zijn en eigenlijk verder moeilijk te beschrijven zijn. In ieder geval zit er een soort holte aan de onderkant omdat daar ook een speciaal punt op je voet zit. Als je moe bent moet je je daar masseren zei ze.
Verder hebben de Kor hoeden traditioneel een opening van boven, ook vanwege de ki die dan niet opgesloten zit in je hoofd. (Een bekend hoofddeksel is de paardenharen zwarte hoed van de geleerden. Hij heeft een brede rand met een ding op de bovenkant waar het knotje van de drager in zat. Dat knotje was heel belangrijk voor de Koreanen, dat mocht een man pas dragen als hij getrouwd was. Er was dan ook veel weerstand toen ze die van de chinezen af moesten knippen tijdens de chinese overheersing enkele eeuwen terug. Vrouwen droegen hun haar in een vlecht tot ze gingen trouwen en het dan in een knot in hun nek droegen).
Eigenlijk zou de lezing gefilmds worden voor een reportage op een koreaans tv net hier, maar uiteindelijk ging dat niet door. 1 Van de adopkos was er fel op tegen. Zelfs als ze niet in beel zou komen voelde ze zich niet fijn en na veel stampei kon de eigenaar van de herberg niets anders dan de cameraman weer wegsturen. Ik vond het eigenlijk wel flauw van haar. Ik kan me voorstellen dat je niet op tv wil, maar zelfs als hij haar niet inbeel bracht wilde ze het niet. Die mensen doen zoveel voor adopkos: evenementen, goedkoop verblijf met uitstekende voorzieningen en dan maak je zon herrie.... Ondankbaar nest. En dan was zij ook nog 1 van degenen die een hanbok kreeg! Die mevrouw had nl 5 hanboks meegenomen om te verloten... Tja, toen was ik wel een beetje jaloers:)
Ik kreeg wel een mooie doek net als de rest. Met een persimmonboom erop en eksters. Dat slaat op een oud gebruik waarbij de mensen altijd een paar vruchten voor de eksters lieten hangen, ook in tijden van honger (harmonie met de natuur).
Na de lezing was er een heerlijk buffet met van alles: gemarineerd vlees, noedels, allerlei soorten temura, roerbakken groentes, fruit, soep met dumblings en rijstcake... Speciale rijstdrank en vruchtenpunch. Ze hadden ook gedroogde persimmons met walnoten erin, iets dat je denk ook goed kunt doen met gedroogde abrokozen of dadels. Pit eruit, walnoot erin en dan dwars in plakjes snijden. Erg lekker^^
Op de terugweg gingen we (Moon en ik) via een metrolijn die ze aan het vernieuwen waren. Tussen de rails en het perron was een doorzichtige wand gebouwd met deuren die pas opengingen als de metro stilstond. Het is zo een stuk stiller en bovendien kan er niemand voor de metro vallen. Een tijdje terug was er namelijk iets in het nieuws van een kind dat voor de rails was gevallen, een man die het achterna sprong en toen zelf zijn been verlies ofzo). Verder hingen er om de paar meter hele grote tv schermen en in de metro zelf kon je nu ook met een lampje volgen waar je op de metrokaart zat.
Maandag kwam Myeonseon, het Koreaanse meisje hier, weer terug uit Taegu waar haar ouders wonen (zeg 4 uur met de snelbus). Ik had haar vorge week ene pak hagelslag gegeven en ze had nu heerlijke ttok met roie bonenpasta voor me meegenomen. Die hebben we samen op zitten smikkelen samen met de andere snacks die ze had meegenomen (van rijst, sesamzaadjes en pinda's). Het is wel grappig om te zien dat de meeste traditionele snacks hier gefrituurd of gestoomd worden terwijl we in Nl door onze broodtraditie meer met de oven doen.
Van de week heb ik Myeongseon en de ajossi hier Nederlandse pannenkoeken laten proeven, die kennen ze hier niet, alleen hartige (die niet te vergelijken zijn met onze hartige in Nl). Ze vielen geloof ik wel in de smaak^^
Ik had al een keer verteld dat de Kor yot, soort caramel op de schoolpoort plakken tijdens het maken van een belangrijke toets in de hoop dat het kind zal slagen. Het idee is dat het kind net als de kleverige yot blijft plakken aan de poort, blijft plakken aan de toets en dus slaagt. Het tegenovergestelde is Miyokkuk eten, zeewiersoep, namelijk opde dag dat iemand gezakt is. Dat slaat op de glibberigheid van de zeewier, dan is het kind dus van de toets gegleden^^
In hoeverre het gewoonte is weet ik niet maar onze docente vertelde dat ze 3 x door haar moeder was kaalgeschoren in de hoop dat ze mooi dik haar kreeg.
Over vooroordelen gesproken: het lijkt wel alsof alle Japanse meiden hier verpleegster zijn, Megumi heten en een heleboel herrie maken met die kwetterstemmen:)
Van de week moest ik weer een presentatie houden over ene krantenartikel. Het ging deze keer beter dan de eerste keer, ik kwam wel redelijk uit mijn woorden en de rest kon het geloof ik wel volgen. In ieder geval hadden we een leuke discussie erna, het ging namelijk over een onderzoek in 7 grote steden hier. Het eerste punt was hoe zelfstandig de Kor mannen waren en het tweede punt hoeveel interesse ze in hun vrouw en kinderen toonden. In beide gevallen hadden ze een score van ongeveer iets meer dan 50%, neit veel dus. Vooral in steden waar nog veel traditie was waren de mannen erg onafhankelijk, de nieuwe generatie wist zich iets beter te redden. Hoewel ik me efvraag of ze dan ook wat anders eten dan elke dag ramen en een gebakken ei:)
Het is hier trouwens vaak zo dat de man al zijn inkomen geeft aan de vrouw die dan de financieen doet en de man steeds wat 'zakgeld' geeft om zijn dingen van te betalen^^
Een paar dagen geleden stond ik weer voor een gesloten deur, deze keer mijn eigen deur. De deuren hebben hier 2 sloten, 1 in de deur en 1 in de deurknop. Degene in de deur kan je van binnen dichtdraaien en van buiten werkt ie met een sleutel, die in de deurknop doe je dicht het midden van je deurknop in te drukken en van buiten kan die met een sleutel open. Die in de deurknop gebruikte ik altijd in de vorige hasuk omdat die andere daar kapot was en ik gebruik hem hier vaak als ik alleen even naar de wc ga ofzo. Ze zeggen nl dat hij makkelijk opene te maken is met een bankpas.
Van de week had ik hem dus op slot gedaan, maar was ik de sleutel vergeten en aangezien het half 8 was durfde ik de ajossi ook niet wakker te maken. Gelukkig heeft hij zijn gereedschap in de keuken staan en kon ik uiteindelijk het slot met een mes openduwen^^
Vrijdag hadden we weer een discussie deze keer over de goede en slechte punten van Korea. Iedereen was het er wel overeens dat de Koreanen erg aardig zijn. Als slechte punten werden genoemd: de hoge invoerkosten op buitenlandse producten met daarbij het sterke nationalisme en er was een Japanner die zich ergerde aan et feit dat veel restaurantpersoneel hem in een lage spreekvorm aansprak. Dat is wel grappig, in het Japans heb je ook spreekniveaus en hij was daar duidelijk gevoeliger voor dan ik. Vanuit het nederlands ben ik dat niet gewend en het doet me echt helemaal niets hoe ze me aanspreken en andersom is het voor mij vaak ook maar theoretisch gissen hoe ik iemand aan moet spreken...
Zoals gezegd heb ik deze week weer tentamens, de midterms. Het niveua is flink omhoog gegaan vergeleken met vorig semester dus we zullen zine hoe ik het er van af breng.
Ik hoorde dat het in Nl lekker koud is, hier nu ook, maar na vandaag zou het al weer wat warmer worden en volgens de maankalender is gister de lente al begonnen^^
Veel liefs
Soe
Het is hier nu dus eindelijk ook echt 2006, vorige week was het weer nieuwjaar. Ik ben smiddags naar Korrot geweest, de herberg voor geadopteerden hier in Seoul. Er was een speciale lezing georganiseerd door een Koreaanse vrouw die zich bezig houdt met de modernisering van de hanbok, de traditionele klederdracht hier. Die past ze een beetje aan opdat mensen hem tegenwoordig wat meer gaan dragen. Traditioneel is hij nl een beetje onpraktisch. Voor de vrouwen bestaat hij uit een soort hele lange rok, maar de draag je eigenlijk meer als een jurk nl je doet hem aan over je hoofd al heeft hij geen mouwen. De 'taille' zit op borsthoogte zodat de rok groots naar beneden valt. Verder draag je er een heel kort jasje op met een speciale strik van 2 stroken. Je hebt ze in allerlei kleuren en met hele mooie patronen erop geborduurd, afhankelijk van de grootte van je beurs^^
De mannen dragen een soort pofbroek met een jasje. De pofbroek is zo gemaakt dat iedereen hem aankan, ongeacht zijn omvang en bovendien geeft hij veel bewegingsvrijheid.
De mevrouw vertelde dat de strik van de rok van de vrou speciaal op borsthoogte zit omdat daar de levenskracht van boven en beneden (ki)samenkomt en die wordt zo gestimuleert. Zo'n idee zit er ook achter de unieke kor sokken die stijf staan, hoof zijn en eigenlijk verder moeilijk te beschrijven zijn. In ieder geval zit er een soort holte aan de onderkant omdat daar ook een speciaal punt op je voet zit. Als je moe bent moet je je daar masseren zei ze.
Verder hebben de Kor hoeden traditioneel een opening van boven, ook vanwege de ki die dan niet opgesloten zit in je hoofd. (Een bekend hoofddeksel is de paardenharen zwarte hoed van de geleerden. Hij heeft een brede rand met een ding op de bovenkant waar het knotje van de drager in zat. Dat knotje was heel belangrijk voor de Koreanen, dat mocht een man pas dragen als hij getrouwd was. Er was dan ook veel weerstand toen ze die van de chinezen af moesten knippen tijdens de chinese overheersing enkele eeuwen terug. Vrouwen droegen hun haar in een vlecht tot ze gingen trouwen en het dan in een knot in hun nek droegen).
Eigenlijk zou de lezing gefilmds worden voor een reportage op een koreaans tv net hier, maar uiteindelijk ging dat niet door. 1 Van de adopkos was er fel op tegen. Zelfs als ze niet in beel zou komen voelde ze zich niet fijn en na veel stampei kon de eigenaar van de herberg niets anders dan de cameraman weer wegsturen. Ik vond het eigenlijk wel flauw van haar. Ik kan me voorstellen dat je niet op tv wil, maar zelfs als hij haar niet inbeel bracht wilde ze het niet. Die mensen doen zoveel voor adopkos: evenementen, goedkoop verblijf met uitstekende voorzieningen en dan maak je zon herrie.... Ondankbaar nest. En dan was zij ook nog 1 van degenen die een hanbok kreeg! Die mevrouw had nl 5 hanboks meegenomen om te verloten... Tja, toen was ik wel een beetje jaloers:)
Ik kreeg wel een mooie doek net als de rest. Met een persimmonboom erop en eksters. Dat slaat op een oud gebruik waarbij de mensen altijd een paar vruchten voor de eksters lieten hangen, ook in tijden van honger (harmonie met de natuur).
Na de lezing was er een heerlijk buffet met van alles: gemarineerd vlees, noedels, allerlei soorten temura, roerbakken groentes, fruit, soep met dumblings en rijstcake... Speciale rijstdrank en vruchtenpunch. Ze hadden ook gedroogde persimmons met walnoten erin, iets dat je denk ook goed kunt doen met gedroogde abrokozen of dadels. Pit eruit, walnoot erin en dan dwars in plakjes snijden. Erg lekker^^
Op de terugweg gingen we (Moon en ik) via een metrolijn die ze aan het vernieuwen waren. Tussen de rails en het perron was een doorzichtige wand gebouwd met deuren die pas opengingen als de metro stilstond. Het is zo een stuk stiller en bovendien kan er niemand voor de metro vallen. Een tijdje terug was er namelijk iets in het nieuws van een kind dat voor de rails was gevallen, een man die het achterna sprong en toen zelf zijn been verlies ofzo). Verder hingen er om de paar meter hele grote tv schermen en in de metro zelf kon je nu ook met een lampje volgen waar je op de metrokaart zat.
Maandag kwam Myeonseon, het Koreaanse meisje hier, weer terug uit Taegu waar haar ouders wonen (zeg 4 uur met de snelbus). Ik had haar vorge week ene pak hagelslag gegeven en ze had nu heerlijke ttok met roie bonenpasta voor me meegenomen. Die hebben we samen op zitten smikkelen samen met de andere snacks die ze had meegenomen (van rijst, sesamzaadjes en pinda's). Het is wel grappig om te zien dat de meeste traditionele snacks hier gefrituurd of gestoomd worden terwijl we in Nl door onze broodtraditie meer met de oven doen.
Van de week heb ik Myeongseon en de ajossi hier Nederlandse pannenkoeken laten proeven, die kennen ze hier niet, alleen hartige (die niet te vergelijken zijn met onze hartige in Nl). Ze vielen geloof ik wel in de smaak^^
Ik had al een keer verteld dat de Kor yot, soort caramel op de schoolpoort plakken tijdens het maken van een belangrijke toets in de hoop dat het kind zal slagen. Het idee is dat het kind net als de kleverige yot blijft plakken aan de poort, blijft plakken aan de toets en dus slaagt. Het tegenovergestelde is Miyokkuk eten, zeewiersoep, namelijk opde dag dat iemand gezakt is. Dat slaat op de glibberigheid van de zeewier, dan is het kind dus van de toets gegleden^^
In hoeverre het gewoonte is weet ik niet maar onze docente vertelde dat ze 3 x door haar moeder was kaalgeschoren in de hoop dat ze mooi dik haar kreeg.
Over vooroordelen gesproken: het lijkt wel alsof alle Japanse meiden hier verpleegster zijn, Megumi heten en een heleboel herrie maken met die kwetterstemmen:)
Van de week moest ik weer een presentatie houden over ene krantenartikel. Het ging deze keer beter dan de eerste keer, ik kwam wel redelijk uit mijn woorden en de rest kon het geloof ik wel volgen. In ieder geval hadden we een leuke discussie erna, het ging namelijk over een onderzoek in 7 grote steden hier. Het eerste punt was hoe zelfstandig de Kor mannen waren en het tweede punt hoeveel interesse ze in hun vrouw en kinderen toonden. In beide gevallen hadden ze een score van ongeveer iets meer dan 50%, neit veel dus. Vooral in steden waar nog veel traditie was waren de mannen erg onafhankelijk, de nieuwe generatie wist zich iets beter te redden. Hoewel ik me efvraag of ze dan ook wat anders eten dan elke dag ramen en een gebakken ei:)
Het is hier trouwens vaak zo dat de man al zijn inkomen geeft aan de vrouw die dan de financieen doet en de man steeds wat 'zakgeld' geeft om zijn dingen van te betalen^^
Een paar dagen geleden stond ik weer voor een gesloten deur, deze keer mijn eigen deur. De deuren hebben hier 2 sloten, 1 in de deur en 1 in de deurknop. Degene in de deur kan je van binnen dichtdraaien en van buiten werkt ie met een sleutel, die in de deurknop doe je dicht het midden van je deurknop in te drukken en van buiten kan die met een sleutel open. Die in de deurknop gebruikte ik altijd in de vorige hasuk omdat die andere daar kapot was en ik gebruik hem hier vaak als ik alleen even naar de wc ga ofzo. Ze zeggen nl dat hij makkelijk opene te maken is met een bankpas.
Van de week had ik hem dus op slot gedaan, maar was ik de sleutel vergeten en aangezien het half 8 was durfde ik de ajossi ook niet wakker te maken. Gelukkig heeft hij zijn gereedschap in de keuken staan en kon ik uiteindelijk het slot met een mes openduwen^^
Vrijdag hadden we weer een discussie deze keer over de goede en slechte punten van Korea. Iedereen was het er wel overeens dat de Koreanen erg aardig zijn. Als slechte punten werden genoemd: de hoge invoerkosten op buitenlandse producten met daarbij het sterke nationalisme en er was een Japanner die zich ergerde aan et feit dat veel restaurantpersoneel hem in een lage spreekvorm aansprak. Dat is wel grappig, in het Japans heb je ook spreekniveaus en hij was daar duidelijk gevoeliger voor dan ik. Vanuit het nederlands ben ik dat niet gewend en het doet me echt helemaal niets hoe ze me aanspreken en andersom is het voor mij vaak ook maar theoretisch gissen hoe ik iemand aan moet spreken...
Zoals gezegd heb ik deze week weer tentamens, de midterms. Het niveua is flink omhoog gegaan vergeleken met vorig semester dus we zullen zine hoe ik het er van af breng.
Ik hoorde dat het in Nl lekker koud is, hier nu ook, maar na vandaag zou het al weer wat warmer worden en volgens de maankalender is gister de lente al begonnen^^
Veel liefs
Soe
-
05 Februari 2006 - 10:39
Wilma:
lieve Soe,
ik heb de voordeur en alles er omheen dik ingesmeerd met een dikke laag honing dus dat tentamens doen van jou moet goed gaan. we zullen duimen,
die punten die jij noemt onder je voeten en zo zijn volgens mij je chakra's ik heb er niet veel verstand van maar wel leuk dat dat daar veel aandacht krijgt en dat er bij de kleding rekening mee gehouden wordt.
misschien kunnen we er nog veel van leren , laat je maar eens goed voorlichten dan kan je hier een koreaanse geel-good praktijk of zoiets gaan beginnen.
je hebt weer een leuk verhaal geschreven, we zullen het uitprinten voor de opa's en oma,
veel liefs wilma -
05 Februari 2006 - 10:58
Hans:
Hopelijk hoef je die gore zeewier soep niet te eten, als ik het lees wordt ik al een soort misselijk. We zullen wel Hollands voor je duimen.
Als je je studie niet haalt kun je zo te lezen altijd nog inbreker worden.
dikke kus
Hans -
05 Februari 2006 - 12:22
Ye-jin:
Onni! Lust je echt geen zeewier soep? Dat is toch super lekker?
doei doei -
05 Februari 2006 - 12:24
Joor:
Niet om vervelend te zijn, maarre ik dacht toch echt dat ik je enige zusje ben! Leg eens uit...? -
05 Februari 2006 - 16:54
Mieke:
lieve Soe, weer een prachtig verhaal van je, vooral dat over de kleding. Jammer dat er geen tv opnames gemaakt mochten worden, maar ik hoop dat je foto's hebt. Dat de man zijn inkomen moet afdragen spreekt mij trouwens ook wel aan ...! Veel succes met je tentamens! En hoe dat dan ook zit met die spreekniveaus, ik blijf je Soe noemen hoor! Enne, toch maar weer een sleutel om je nek hangen!
Liefs vanuit een druilerig Leiden! -
05 Februari 2006 - 17:22
Wilma:
de groetjes van de opa's en oma uit Delft.
ze gaan allemaal aan de slag om een brief aan jou te schrijven. zet je brievenbus maar vast open, liefs wilma -
05 Februari 2006 - 19:27
Wilma:
op www.waarbenjij.nu heb ik de andere verhalen van mensen uit zzuid korea gelzen er is er een zuidkoreawaarbenjij.nu en die heeft mooie foto's van het eten en van restaurantjes.
weet niet of jij die kan bekijken vanuit korea.
doei -
08 Februari 2006 - 12:46
Marjon:
Hoi Soe
Spannende tijden, ook hier. Druk met de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ik zal voor je duimen voor je tentamen. Stroop smeren aan de poort helpt echt niet, duimen natuurlijk wel.
Ik zal je cadeautje voor je verjaardag nog even moeten bewaren, dat krijg je als je terug bent. Als je iets weet dat je speciaal wilt hebben, geef dan een seintje, want ik moet nog gaan verzinnen.
Vieren ze in Korea hun verjaardag eigenlijk. Ik weet dat er landen/culturen zijn waar ze dat niet doen. Zou wat voor mij zijn, ik ben niet zo'n verjaardag vierder.
Leuk verslag van de dag over de oude cultuur van Korea. Kon de groep overigens niet gewoon zeggen dat het ene meisje dan maar het even lekker uit moest zoeken. Te gek voor woorden dat zij kan bepalen wat er gebeurt. Dat is het nadeel als iedereen zo beleefd is. Maar waar maak ik me druk over en waar bemoei ik me mee?
Ik hoop dat je tentames goed gaan en dat je in het vervolg gewoon je kamer in kunt zonder inbrekers trucs.
Liefs, Marjon -
10 Februari 2006 - 15:41
Koreaantjes Eeuwig Druk:
Het zijn net mieren
altijd bezig en weg en op ha ha.
He Soo veel goeds daaro
Hilbrand
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
