tol-viering
Door: Soe
Blijf op de hoogte en volg Soe Ja Kim
09 September 2007 | Zuid-Korea, Seoel
Lieve allemaal,
De tijd vliegt voorbij en er is weer een hoop gebeurd de afgelopen weken. Vorige week heb ik voor het ontbijt een stapel pannenkoeken gebakken, wat een groot succes was. Grappig om te zien hoe ze die dingen hier opeten. Je hebt hier vergelijkbare hartige pannenkoeken die je met je stokjes in stukken scheurt en dan opeet (Ja ze kunnen hier alles met stokjes. Vis van zijn graat ondoen, vlees waar nog de botten in zitten met stokjes eten...), maar ik had uit gewoonte mes en vork op tafel gelegd.Nou ja, mes, het is geen eetmes, maar een keuken groente mesje, eetmessen hebben ze niet. Uiteindelijk werd de pannenkoek dubbelgeslagen en in punten gesneden. Weer eens wat anders dan oprollen ^^ Verder is de eerste hartige taart ook gebakken. Dat was nog een heel gedoe zonder normale nederlandse kaas. Die kaas hier is net rubber en werd keihard in plaats van netjes te smelten...
Als klap op de vuurpijl van al dat Hollandse gedoe heb ik Moon ‘Wij houden van Oranje’ leren zingen. Als ie dat kan hoeft ie vast niet die inburgeringscursus af te leggen ;)
Van de week heb ik verder nog wat mensen onmoet die ik nog kende van mijn eerdere reizen naar Korea en verder hebben we weer wat rondgekeken voor de bruiloft. Deze keer bij een hotel, het Novotel en bij het diplomatisch centrum hier in de buurt. Ik blijf me verbazen over hoe anders het huwelijk er hier in Korea aan toe gaat! In Nederland had ik er wel eens een paper over geschreven, maar als je zo alles direct ervaart kom je toch weer hele andere dingen tegen. Zoals bijvoorbeeld hoe belangrijk de naam van het hotel waar je trouwt is. Status status status. Alsof die Koreanen niets anders te doen hebben dan steeds maar op hun omgeving te letten. Soms krijg ik dr wel een puntkop van maar goed. Bij het diplomatische centrum was het eten veel beter, maar het Novotel stond veel beter bekend. Tja, waar ga je dan voor. Uiteindelijk heeft toch de voorkeur voor lekker eten het gewonnen. Dat is toch iets waar de Koreanen voor leven lijkt het, eten.
Nog zon geval van status of hoe je het wil noemen. Het is de bedoeling dat de bruidegom zo veel mogelijk vrienden uitnodigt, in ieder geval meer dan de bruid. Weinig vrienden zou maar een teken zijn van geen goed karakter. Overigens zijn het meer de ouders die mensen uitnodigen en verder de hele bruiloft regelen en bepalen.
De kleur van de kleren is ook niet onbelangrijk. De moeder van de bruidegom hoort een blauwe hanbok te dragen en de moeder van de bruid een roze. Verder schijnt er nog iets te zijn waarbij de moeders een kaars aansteken en is er vaak ook een ijs sculptuur. Komt tot zien in mei! ^^
Een festiviteit die we helemaal niet in Nederland hebben is de ‘tol’, een viering van de eerste verjaardag van een kind. Met 100 dagen hebben ze ok een soort viering (baekil), maar de tol is grootser en komt voort uit het feit dat er vroeger veel kinderen stierven. Van het weekend ben ik met Moon naar zon tol geweest van het zoontje van een vriend van hem. Net zoals met huwelijken heb je hier allerlei bureaus of bedrijfjes of hoe je het ook wilt noemen die gespecialiseer zijn in die dingen en waar je zon feest kan geven.
Wij moesten naar het Noorden van Seoul (wij zitten in het Zuiden) waar de zaal zich op een verdieping boven een warenhuis met een bioscoop bevond. (Het komt hier vaak voor dat er meerdere bedrijven etc in 1 gebouw zitten). Er waren 3 zalen waar dus 3 feesten werden gehouden. In de lift werden we al welkom geheten met een foto van de babies in een of ander zogenaamd leuk kostuum met een leuke achtergrond. Dat viel in het niet met wat we even verderop zagen. Het leek wel een verering in plaats van een verjaardagsfeestje! Een groot hardcover fotoboek met een paar fotosessies waarbij die fotos van die kindjes van hoe ze ook al weer, die met die zonnebloemen en zo, bij in het niet vallen! De meest stomme pakjes hadden ze aan in de meest stomme poses. Verder een tafel die helemaal was afgeladen met fotolijstjes, fotos, kaarsjes en meer van dat soort troep. Binnen was natuurlijk alles helemal versierd met balonnen, mooi aangeklede tafels, de hele tijd kindermuziek op de achtergrond (nog erger dan de sint muziek bij AH rond december) etc. Er liep een fotograaf rond die een polaroid van je maakte waar je dan een gelukswens op moest schrijven. Verder was er aan het begin van de zaal een soort podium waar een tefel stond die was afgeladen met koreaanse taart en meer van dat soort spul. Verder aan de wand een gigantisch buffet. Natuurlijk een buffet. Een feestje zonder eten is hier geen feestje. Je ging aan een tafel zitten en daarna kon je je tegoed doen aan het eten. Na een tijdje werd de aandacht gevraagd en werd er een kwartier durende dvd vertoond op ene groot scherm met juist, nog meer fotos van de baby. (Nu weet ik waarom zoveel Koreanen een bril hebben, hun ogen zijn gewoon verpest door de flitser van al die fotos). Hierna kwamen de baby met zijn ouders (allen in hanbok) naar voren en was er weer een hoop gepraat en gedoe en uiteindelijk moest de baby iets pakken uit een serie voorwerpen zoals een potlood, een stetoscoop, etc. Dat zegt dan iets over wat hij later wordt. In dit geval een dokter. Oh het is trouwens de gewoonte dat zon kind een ring krijgt of geld. Die ring kunnen ze dan later weer verkopen voor geld.
Leuk om ziets eens een keer mee te maken hoewel het niet mijn stijl was. Ongetwijfeld zal het er vroeger iets minder commercieels aan toe zijn gegaan.
Na dit feest zijn we nog met een stel vrienden van Moon wat gaan drinken in de buurt. Grappig om te zien hoe lekker rood Koreanen kunnen worden van een beetje alcohol^^
Naast hollandse pannenkoeken hebben we vd week ook koreaanse injolmi gemaakt. Dat is een soort, tteok, een traditionele snack hier. Je maakt het door plakrijst te koken en dat dat net zo lang met een stamper te bewerken tot het een kleffe deegmassa wordt. Die hak je in stukjes en haal je door geroosterd bonenmeel en klaar. Oke klinkt niet zo lekker als een oliebol en ik moest ook even aan de smaak en structuur wennen, maar inmiddels is het een echte verslaving^^
Nederland, land waar alles mogelijk is. Vriendschap tussen 2 geslachten doen ze hier niet zo aan, al helemaal niet als je getrouwd bent. Eventueel vrienden zijn tijdens de verloving mag nog wel, maar na het trouwen dien je dan toch de vriendschap op te geven. Verder kan het zo zijn dat als je getrouwd bent en je gaat met een ander een dagje uit en diegene wat van je wil, de schuld bij jezelf ligt. Door als getrouwde vrouw met een andere man uit te gaan toon je duidelijk interesse in hem. Gelukkig heb ik een heel ruimdenkend vriendje ^^
Straks heb ik weer zon tol viering en deze keer van het neefje van Moon, het zoontje van zijn zus en dr man. Ben benieuwd hoe het er ana toe zal gaan. Hier thuis huilt ie namelijk nogal veel. Verslag volgt.
Iedereen een fijne week,
Liefs
Soe
De tijd vliegt voorbij en er is weer een hoop gebeurd de afgelopen weken. Vorige week heb ik voor het ontbijt een stapel pannenkoeken gebakken, wat een groot succes was. Grappig om te zien hoe ze die dingen hier opeten. Je hebt hier vergelijkbare hartige pannenkoeken die je met je stokjes in stukken scheurt en dan opeet (Ja ze kunnen hier alles met stokjes. Vis van zijn graat ondoen, vlees waar nog de botten in zitten met stokjes eten...), maar ik had uit gewoonte mes en vork op tafel gelegd.Nou ja, mes, het is geen eetmes, maar een keuken groente mesje, eetmessen hebben ze niet. Uiteindelijk werd de pannenkoek dubbelgeslagen en in punten gesneden. Weer eens wat anders dan oprollen ^^ Verder is de eerste hartige taart ook gebakken. Dat was nog een heel gedoe zonder normale nederlandse kaas. Die kaas hier is net rubber en werd keihard in plaats van netjes te smelten...
Als klap op de vuurpijl van al dat Hollandse gedoe heb ik Moon ‘Wij houden van Oranje’ leren zingen. Als ie dat kan hoeft ie vast niet die inburgeringscursus af te leggen ;)
Van de week heb ik verder nog wat mensen onmoet die ik nog kende van mijn eerdere reizen naar Korea en verder hebben we weer wat rondgekeken voor de bruiloft. Deze keer bij een hotel, het Novotel en bij het diplomatisch centrum hier in de buurt. Ik blijf me verbazen over hoe anders het huwelijk er hier in Korea aan toe gaat! In Nederland had ik er wel eens een paper over geschreven, maar als je zo alles direct ervaart kom je toch weer hele andere dingen tegen. Zoals bijvoorbeeld hoe belangrijk de naam van het hotel waar je trouwt is. Status status status. Alsof die Koreanen niets anders te doen hebben dan steeds maar op hun omgeving te letten. Soms krijg ik dr wel een puntkop van maar goed. Bij het diplomatische centrum was het eten veel beter, maar het Novotel stond veel beter bekend. Tja, waar ga je dan voor. Uiteindelijk heeft toch de voorkeur voor lekker eten het gewonnen. Dat is toch iets waar de Koreanen voor leven lijkt het, eten.
Nog zon geval van status of hoe je het wil noemen. Het is de bedoeling dat de bruidegom zo veel mogelijk vrienden uitnodigt, in ieder geval meer dan de bruid. Weinig vrienden zou maar een teken zijn van geen goed karakter. Overigens zijn het meer de ouders die mensen uitnodigen en verder de hele bruiloft regelen en bepalen.
De kleur van de kleren is ook niet onbelangrijk. De moeder van de bruidegom hoort een blauwe hanbok te dragen en de moeder van de bruid een roze. Verder schijnt er nog iets te zijn waarbij de moeders een kaars aansteken en is er vaak ook een ijs sculptuur. Komt tot zien in mei! ^^
Een festiviteit die we helemaal niet in Nederland hebben is de ‘tol’, een viering van de eerste verjaardag van een kind. Met 100 dagen hebben ze ok een soort viering (baekil), maar de tol is grootser en komt voort uit het feit dat er vroeger veel kinderen stierven. Van het weekend ben ik met Moon naar zon tol geweest van het zoontje van een vriend van hem. Net zoals met huwelijken heb je hier allerlei bureaus of bedrijfjes of hoe je het ook wilt noemen die gespecialiseer zijn in die dingen en waar je zon feest kan geven.
Wij moesten naar het Noorden van Seoul (wij zitten in het Zuiden) waar de zaal zich op een verdieping boven een warenhuis met een bioscoop bevond. (Het komt hier vaak voor dat er meerdere bedrijven etc in 1 gebouw zitten). Er waren 3 zalen waar dus 3 feesten werden gehouden. In de lift werden we al welkom geheten met een foto van de babies in een of ander zogenaamd leuk kostuum met een leuke achtergrond. Dat viel in het niet met wat we even verderop zagen. Het leek wel een verering in plaats van een verjaardagsfeestje! Een groot hardcover fotoboek met een paar fotosessies waarbij die fotos van die kindjes van hoe ze ook al weer, die met die zonnebloemen en zo, bij in het niet vallen! De meest stomme pakjes hadden ze aan in de meest stomme poses. Verder een tafel die helemaal was afgeladen met fotolijstjes, fotos, kaarsjes en meer van dat soort troep. Binnen was natuurlijk alles helemal versierd met balonnen, mooi aangeklede tafels, de hele tijd kindermuziek op de achtergrond (nog erger dan de sint muziek bij AH rond december) etc. Er liep een fotograaf rond die een polaroid van je maakte waar je dan een gelukswens op moest schrijven. Verder was er aan het begin van de zaal een soort podium waar een tefel stond die was afgeladen met koreaanse taart en meer van dat soort spul. Verder aan de wand een gigantisch buffet. Natuurlijk een buffet. Een feestje zonder eten is hier geen feestje. Je ging aan een tafel zitten en daarna kon je je tegoed doen aan het eten. Na een tijdje werd de aandacht gevraagd en werd er een kwartier durende dvd vertoond op ene groot scherm met juist, nog meer fotos van de baby. (Nu weet ik waarom zoveel Koreanen een bril hebben, hun ogen zijn gewoon verpest door de flitser van al die fotos). Hierna kwamen de baby met zijn ouders (allen in hanbok) naar voren en was er weer een hoop gepraat en gedoe en uiteindelijk moest de baby iets pakken uit een serie voorwerpen zoals een potlood, een stetoscoop, etc. Dat zegt dan iets over wat hij later wordt. In dit geval een dokter. Oh het is trouwens de gewoonte dat zon kind een ring krijgt of geld. Die ring kunnen ze dan later weer verkopen voor geld.
Leuk om ziets eens een keer mee te maken hoewel het niet mijn stijl was. Ongetwijfeld zal het er vroeger iets minder commercieels aan toe zijn gegaan.
Na dit feest zijn we nog met een stel vrienden van Moon wat gaan drinken in de buurt. Grappig om te zien hoe lekker rood Koreanen kunnen worden van een beetje alcohol^^
Naast hollandse pannenkoeken hebben we vd week ook koreaanse injolmi gemaakt. Dat is een soort, tteok, een traditionele snack hier. Je maakt het door plakrijst te koken en dat dat net zo lang met een stamper te bewerken tot het een kleffe deegmassa wordt. Die hak je in stukjes en haal je door geroosterd bonenmeel en klaar. Oke klinkt niet zo lekker als een oliebol en ik moest ook even aan de smaak en structuur wennen, maar inmiddels is het een echte verslaving^^
Nederland, land waar alles mogelijk is. Vriendschap tussen 2 geslachten doen ze hier niet zo aan, al helemaal niet als je getrouwd bent. Eventueel vrienden zijn tijdens de verloving mag nog wel, maar na het trouwen dien je dan toch de vriendschap op te geven. Verder kan het zo zijn dat als je getrouwd bent en je gaat met een ander een dagje uit en diegene wat van je wil, de schuld bij jezelf ligt. Door als getrouwde vrouw met een andere man uit te gaan toon je duidelijk interesse in hem. Gelukkig heb ik een heel ruimdenkend vriendje ^^
Straks heb ik weer zon tol viering en deze keer van het neefje van Moon, het zoontje van zijn zus en dr man. Ben benieuwd hoe het er ana toe zal gaan. Hier thuis huilt ie namelijk nogal veel. Verslag volgt.
Iedereen een fijne week,
Liefs
Soe
-
09 September 2007 - 05:56
Wilma:
Nou Soe,
zo zie je maar een getrouwde vrouw zijn heeft zo z'n beperkingen; je hebt nog maanden te gaan om eens lekker uit de band te srpingen:).
Ben benieuwd naar jullie feestje vandaag, zal wel weer een hoop leuke foto's opleveren.
wij gaan vandaag onze reis naar korea definitief vaststeellen.
veel plezier
kus
wilma -
09 September 2007 - 06:11
Wilma:
He soe,
dat kaarsje aansteken spreekt me wel aan tijdens je bruiloft ; verder zien we het wel. zal best allemaal leuk worden.
klm krijgt het druk . -
09 September 2007 - 16:06
Hans:
Ga jij een beetje pannenkoeken bakken, dat was ander wel mij specialiteit. Nou ja, ik dacht dat de jouwe het was om hele stapels op te eten.
Meid, maak er wat moois van. Binnemkort eigen brood als de gist er is.Een dikke pannenkoek,,,eh..ik bedoel knuffel van je pa. -
09 September 2007 - 16:36
Hanneke:
Hey Soe!
Tjee wat een belevenissen weer! Wij dit weekend ook naar een kinderverjaardag, Sterre werd al 2 en was zich heel bewust van het feestgedruis (vooral dat ze kadootjes kreeg) vroeg je aan haar: Sterre hoe oud word je? Antwoorde ze helemaal blij: Kadootjes! Klinkt wel als een heel groot feest voor zo;n kleintje! Benieuwd naar het volgende verslag!
p.s goede tip nog over de stokjes, het wil bij ons nog niet zo lukken, dus wij nemen voor de zekerheid ons eigen servies wel mee! ;-)! de hoop is echter nog niet opgegeven hoor, nog genoeg oefentijd.
Fijne week!
Liefs en een dikke knuffel,
Hanneke -
09 September 2007 - 17:03
Astrid:
Lijkt behoorlijk ouderwets dus als je daar getrouwd bent. Blij voor jou dat Moon daar niet zo aan tilt. Bovendien: na al die economische sprongen voorwaarts zal het er daar in sociaal opzicht toch ook wel veranderen? En anders komen jullie gewoon naar Nederland. Je bruiloft bijwonen zal wel niet lukken denk ik, zeker niet met zijn vijfjes maar dankzij je uitgebreide verslagen en foto's blijven we hier meegenieten van je belevenissen. Wij maken ons op voor een 20ste tol: die van Arnoud in oktober.
Liefs, -
09 September 2007 - 19:14
Cora:
Korea kent echt een eetcultuur he, je gaat zo te lezen van het ene buffet naar het ander.
Ik kijk er naar uit om Wilma in een mooie roze jurk te zien. Zijn er ook protocollen voor de vader en tantes van de bruid?
liefs! -
09 September 2007 - 20:18
Bas:
Eh drs H.,
(Tja, ik zal maar een beetje aansluiten bij de koreaanse statusmanie waar je het over hebt!)
Grappig om te lezen hoe je dieper en dieper in de cultuur binnendringt en ondanks je studie en je vorige verblijven je blijft verbazen. Beklemt het je niet zo nu en dan enorm?
Ik lees tussen de regels door dat we definitief afscheid moeten gaan nemen dus ehhhh tabee; vaarwel!*grijns*
groetjes,
Bas
p.s.: zo makkelijk kom je niet van me af hoor!LOL
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
