De eerste sneeuw!

Lieve allemaal,

Het is weer een tijdje geleden dat ik voor het laatste geschreven heb, dus hier maar weer eens een update!

Natuurlijk ben ik ook dit jaar de mooie herfstbomen van Korea gaan bewonderen. Deze keer zijn we naar Dobongsan gegaan, een berg in het Noorden van Seoul waar we allebei nog nooit waren geweest. Het plan was eerst gewoon naar de berg hier vlakbij te gaan, maar toen er een bus langs kwam die de kant van Dobongsan op ging, zijn we dar gewoon in gestapt. We wisten echter niet precies waar we uitmoesten stappen dus zijn we gewoon een vrouw achterna gelopen die een ‘hike outfit’ aan had. Fout dus, die ging helemaal niet naar de berg^^ Nou ja, met een overstap kwamen we uiteindelijk toch nog waar we zijn moesten.
Deze berg was echt anders dan de anderen met veel meer rots en steile stukken. Natuurlijk was het uitzicht prachtig en de lucht super. Geen wolkje te zien en een helderblauwe hemel die oneindig leek! En eindelijk weer eens lucht zonder uitlaatgassen! Bij de afdaling kwam er nog een man voorbij denderen. Die was uitgegleden. Gelukkig kon Mun hem nog net bij een been grijpen anders had het best slecht met hem af kunnen lopen. Het was een best steil stukje met veel uitstekende keien. Gelukkig was alleen zijn wandelstok helemaal doorgebogen en had hij zelf niets.
Natuurlijk hebben we ons weer beneden te goed gedaan het het heerlijke eten dat ze verkopen in de tientallen restaurantjes.

De volgende dag zijn we met onze zere spieren naar de sauna geweest hier in de buurt. We waren er nog nooit geweest en hoewel ik nu wel een beetje weet wat er van je verwacht wordt, ben ik toch altijd een beetje ‘zenuwachtig’ dat ik iets ‘helemaal verkeerd’ doe. Zeker omdat ik zonder mijn bril amper kan zien waar wat is.
Deze sauna was heel groot. Er is een deel dat voor mannen en vrouwen gescheiden is en waar de kluisjes zijn voor je kleren en een ruimte met douches, massage plaatsen en hete en koude baden in allerlei vrolijke kleuren die voor van alles goed zijn. Verder was er een kapper, nagelgedoe, etc en nog veel meer ruimtes met speciale sauna’s en dergelijke. Beneden was het gezamelijke gedeelte waar je ook ginseng drankjes kon kopen, snacks en natuurlijk ook complete maaltijden. (Koreanen leven echt om te eten!) Verder was er een bank met een bak water eronder met daarin de beroemde ‘dokter visjes’. Tegen betaling kon je daar een behandeling van zo’n 30 min krijgen. Je gaat op de bank zitten en doet je voeten in het water. De visjes gaan dan naar je benen/voeten en verwijderen de eeltige stukjes ofzo. Het schijnt een beetje een prikkelend gevoel te zijn, wij hebben het niet geprobeerd. Wel zijn we in de 2 sauna’s geweest in het openbare gedeelte (je krijgt trouwens een shirt en short van de sauna). Daar hebben we nog een paar potjes omok gedaan, een bordspel waarbij je om de beurt een steen op het veld legt en je 5 stenen op een rij moet krijgen. Of het door de temperatuur kwam weet ik niet, maar ik ben in het rustgedeelte zelfs nog in slaap gevallen^^ Typisch koreaans...

2 Weken terug was het neefje hier weer de hele week. Krijsen krijsen krijsen. Wat is zon kind toch een vreselijke verrijking van je leven! :( Ik kan er maar beter aan wennen want ergens in december komt Mun zijn zus met dr zwager en hun zoontje bij ons wonen. Hun huurcontract loopt af (ze werken hier vaak met 1 jarige huurcontracten; Koreanen verhuizen dus veel meer) en er is nog geen nieuw goed huis gevonden. In de tussentijd trekken ze dus weer bij ons in. Tja, beetje gemengde gevoelens natuurlijk. Ik snap sowieso niet dat die lui weer bij hun ma in huis willen trekken... Het is een groot huis en ze zijn toch de hele dag van vroeg tot laat aan het werk dus veel zullen we ze niet zien, maar dat neefje... Mun zijn ma is trouwens ook gek dat ze zich zo laat gebruiken, die zit straks 24 uur per dag vast aan dat kind. Nou ja, het enige voordeel is dat we nu echt ‘erkend’ zijn. Nu hebben we nog 2 kamers, maar dan trekken zij in mijn kamer en ik bij Mun in zijn kamer.
Vorige week heb ik dus ook eindelijk eens alle dozen uitgepakt die nog steeds opgestapeld in mijn kamer stonden. De boekenkast hier is nu dus weer aardig gevuld met kookboeken, ridderboeken en dergelijke^^ Volgens mij heb ik in mijn eentje meer boeken dan zij hebben in totaal...
Van de week was zijn ma trouwens een weekje naar Turkijke op vakantie en hadden we dus het rijk alleen. Het is een heel lief mens en ik kan het goed met dr vinden, maar toen begonnen de ik-wil-op-mezelf-gevoelens wel weer een beetje te kriebelen... ^^

2 Weken terug heb ik nog een sollicitatie gesprek gehad! Er was zomaar op mijn cv gereageerd! De eerste na tientallen cv’s! Het ging om een klein bedrijfje dat espresso machines importeerde uit Italie en die hier wilde verkopen. Het was nog een heel gedoe het bedrijfje te vinden aangezien het geheel op zijn Koreaans een mini kantoortje was in zo’n groot gebouw waar ook nog tientallen andere bedrijfjes zitten. Uiteindelijk heeft een postbode me tot aan de deur gebracht. Het gesprek ging goed en die man was vooral onder de indruk van mijn Engels^^ Maar ja, waarschijnlijk zat er nog iemand die Engels kon en bovendien werkervaring had tussen de andere kandidaten want ik heb er niets meer van gehoord. (Hier hoor je alleen wat als je het bent geworden). Nou ja, het was weer een goede sollicitatie ervaring en na al die afwijzingen doet het me eerlijk gezegd ook niets.

2 Weken terug zijn we ook nog even naar het centrum gegaan om mijn bril te laten maken, 1 poot zat al maanden een beetje los. Heel toevallig ontmoette we Kelly in de flat van ons huis. Kelly is ook een adopko en ik ken haar via de adopko vereniging Inkas. Ik dacht echter dat ze weer in Amerika zat en zij dacht dat ik in Nl zat. Kom je elkaar in dat drukke Seoul ineens tegen in de lift van ons huis!
In het centrum hebben we voor Mun nog een dikke nette jas gekocht voor de winter en bij het vvv heb ik een tas vol folders meegenomen voor als er mensen in mei naar Korea komen^^

Vorige week was Mun ziek, koorts, keel en hoofdpijn, snotneus, warm en koud... Ziek zijn doen de Koreanen echter niet aan dus hij heeft steeds gewoon gewerkt. In de schaarse paar uurtjes die hij tussendoor vrij had slapen en veel pillen slikken zodat de koorts weer een beetje gezakt was voor ie om 10 uur snachts weer weg moest om tot 6 uur sochtends te werken. Fijn land hier...

Verder ben ik vorige week druk bezig geweest met het tekenen van poppetjes voor Mun zijn scriptie. Hij doet onderzoek naar onder andere het sport niveau van jongens en meisjes van 7-10 jaar. Hoe ver ze zijn met bepaalse bewegingen als koprol, staan op 1 been etc. En of er verschil zit in geslacht en leeftijd. Ik heb dus series poppetjes getekend om die bewegingen te verduidelijken. Verder heb ik zijn Engelse samenvatting geschreven^^

Van het weekend heb ik op internet gestruind naar info over het Nldse jeugdbeleid. Iemand had daar info over nodig, dus dat heb ik vertaald. Leuk om te doen, zo weet ik ook weer een beetje wat er allemaal in Nl speelt! Op zaterdag komt Mun altijd wat vroeger thuis dus we zaten om 2 uur snachts aan de tteokpukki en sundae^^ Dat zijn echte snackgerechten hier en je ziet overal kraampjes die de hele nacht/ochtend open zijn. Tteokpukki zijn rijstcakes in een hete zoete rode saus (met soms een gekookt ei, wat kool of wortel en ui, wat visdeeg reepjes) en sundae is een soort worst met noedels erin die zijn gekookt in bloed ofzo. Je krijgt er ook vaak lever bij. Geen vermelding nodig dat ik me bij de tteokpukki heb gehouden^^

Zondag zijn we nog even naar de super gegaan omdat we door alle voorraden heen waren. Nou ja even, eerst schoot het mar niet op op de weg en daarna was het nogal druk in de super. Niet zo erg als met Chuseok, maar nog altijd 10x zo erg als kerst in Nl... Het is hier nu namelijk kimjang, de tijd om kimch’i, die ingemaakte chinese kool, te maken. Overal zie je dus chinese kolen, rode pepers, knoflook, gefermenteerde garnalen etc. Ik dacht dat ik gek werd tussen al die mensen en ik was blij toen we weer buiten stonden.

Gisteren heb ik voor het eerst engelse les gegeven aan een jongetje van 12. Dat baantje heb ik via Keum gekregen. Het is in Apkujong, een wijk iets ten Noorden van waar ik zit. Het duurt 20 min met de bus, maar aangezien ik in de spits vertrek doe je dr bijna een uur over. Apkujong is een dure wijk met een paar hele sjieke warenhuizen, veel luxe restaurants en vooral ook veel plastische chirurgie klinieken. Het gezin van het jongetje is echt typisch Koreaans. Onderwijs is zon beetje het belangrijkste en Engels ook. Hij zit op een internationale school en heeft naast mij nog priveles tennis, prive les cello en op zondag gaat hij ook nog naar een extra school voor engels. In de woonkamer is een groot bord met een heel schema wat ie wanneer moet doen. Zijn spreekvaardigheid is echt goed, alleen zijn schrijven rammelt een beetje.
Het is voor 2x in de week 2 uur (van 8-10). In principe kan ik om 10.30 weer thuis zijn, maar gister liep het een beetje anders. Er gaan dus 3 bussen van daar naar ons huis, maar ik was dus in de bus aan de verkeerde kant vd weg ingestapt. Ik had eerst niets in de gaten, de bus zat te vol om goed naar buiten te kunnen kijken en je zag ook weinig vanwege de sneeuw! Het heeft hier gister gesneeuwd, best veel, dikke vlokken hoewel het niet koud genoeg was om te blijven liggen; alles was al snel een vieze blubberbrij. Aangezien ik mijn halte maar niet hoorde, ben ik het toch maar aan de chaffeur gaan vragen en die vertelde dus dat ik de andere kant op had gemoeten. Uitstappen, bushalte aan de andere kant vd weg zoeken, zeiknatte voeten door plassen die iets dieper waren dan ze eruit zagen, maar uiteindelijk zat ik dan weer in de goede bus. Uurtje nachtelijke sightseeing van Seoul...^^

Inmiddels is het alweer dinsdag half 5 en begint de zon al te zakken. Het huis zit vol met allemaal kakelende vriendinnen van zijn ma, dus ik denk dat we vandaag maar buiten de deur gaan eten met zijn tweetjes.

Hoop dat alles in Nederland ook goed gaat! Iedereen is vast druk bezig met surprises maken^^

Nou veel liefs maar weer,

Soe
20 nov 2007