Taegu

Beste allemaal!

Het is natuurlijk veels te laat en Driekoningen is allang voorbij, maar aangezien mijn laatste bericht nog van 2007 was, iedereen nog de beste wensen!
De jaarwisseling volgens de zonnekalender is hier niet zo belangrijk als die volgens de maankalender. Er zijn hier en daar festivals en sommige mensen gaan naar een berg om de zon op te zien komen. Er zijn echter ook veel mensen die gewoon thuis blijven en vuurwerk wordt er alleen door de overheid af gestoken en niet individueel. Speciaal nieuwjaarseten als oliebollen is er niet.
Wij hadden met oudejaarsavond geen speciale plannen aangezien Mun dacht dat hij moest werken. Ik was aan het einde van de middag nog met een vriendin naar de film geweest en stond op het punt gewoon maar naar bed te gaan, toen Mun ineens weer thuis kwam. Bleek dat hij toch vrij had. We zaten er nog over te denken naar het centrum te gaan, daar wordt om 12 uur een oude grote bel geluid, maar het was zo koud, dat we daar maar van afzagen.
Uiteindelijk zijn we in een restaurantje beland waar we een kop koffie hebben gedronken en gewacht hebben tot het 12 uur was. Toen zijn we weer naar huis gegaan en dat was het begin van ons nieuwe jaar.
Ik ben hier nu trouwens 28! Je bent hier al 1 als je geboren wordt en aangezien iedereen ook een jaar ouder wordt met de jaarwisseling in plaats van met je verjaardag ben ik hier 2 jaar ouder. Niet dat dat wat uitmaakt, ze denken meestal nog steeds dat ik 20 ben ofzo.^^

Met nieuwjaarsdag hebben we de verjaardag van Mun zijn zwager gevierd, die werd 31. Een verjaardag vieren, lees een ontbijt van rijst met kimchi, verschillende gebakken groente in beslagen meer van dat spul. Taart toe. Och dat gekookt eitje op bed gaat ook zo vervelen he...
’s Middags ben ik met Mun en zijn ma naar de sauna geweest. Er waren meer mensen die zo hun vrije dag door dachten te brengen met als gevolg dat we ruim een kwartier moesten wachten voor we erin mochten. Gelukkig viel het binnen wel mee met de drukte, het was er ook vrij groot. Met je schoonmoeder in de blote kont naar de sauna! Weer eens een andere ervaring dan een dagje samen winkelen... Zij was alvast naar binnen gegaan. Daar sta je dan tussen allemaal middelbare vrouwen met zwart haar. Probeer dan maar eens met ogen -6 zonder bril de juiste er uit te pikken... Ik voelde me behoorlijk opgelaten toen ik zo beleefd mogelijk iedereen aanstaarde of zij misschien mijn schoonma was. Gelukkig kon ze mij wel herkennen^^
Ze hadden hier weer hele andere sauna’s. Houtskool, eentje met zout, een met speciale steentjes en natuurlijk ook een koude kamer van -20C.
Na de sauna zijn we naar een boribap huis in de buurt gegaan. Daar krijg je voor 4 euro een kom met tarwe (of rijst) die je mix met hete saus en roerbakken groente. Verder komen er allerlei bijgerechtjes op tafel zoals kimchi, zoetzoute boontjes, gekruide groentes, zeewier, een sojabonenstew en allerlei soorten sla.

Diezelfde week hadden we nog een culinair avontuur toen we met zijn Ma en een vriendin van zijn ma en haar dochter naar een hanjongsik restaurant gingen. Hanjongsik is een maaltijd die uit een flink aantal gangen traditioneel Kor eten bestaat. Onnidig te vermelden dat het erg vies was ^^

Het eerste weekend na Oud en Nieuw zijn we naar de berg hier geweest en hebben we een wens gedaan. Er waren touwen van stro opgehangen waar je een papiertje met je wens aan kon hangen. Die zouden dan later verbrand worden.
Wij hadden gewenst voor een baan, maar die is helaas niet uitgekomen... En tijdje terug kreeg ik een email dat het feest bij Samsung niet door ging. En ik had nog wel expres die zeewiersoep laten staan die we bij het feestontbijt van de zwager kregen! Die soep eten ze hier traditioneel bij verjaardagen. Bij belangrijke toetsen mag je hem echter niet eten. De zeewier die er in zit is heel glibberig en in het Koreaans bestaat de uitdrukking ‘van je toets vallen, glijden’.
Zijn ma is vrij standvast met zulke dingen en had me op het hart gedrukt die soep niet te eten. Ik vond het allang best, de laatste keer dat ik hem op had was ik kotsmisselijk geworden dus...

Hoe het met Mun zijn uitslag is afgelopen weten we nog niet, hij heeft nog steeds niets gehoord. Dat betekent dat of dat ze er nog niet uit zijn, of dat hij het niet is geworden. Vaak hoor je hier gewoon niets als je het niet bent geworden, ik denk ivm de vele sollicitanten.
Een tijdje terug had hij gerageerd op een docentplaatst bij een uni bij Taegu. Hij had een uitnodiging gekregen op gesprek te komen en zo zaten we woensdag 9 jan ineens in de bus naar Taegu. Taegu is een stad in het Zuid Oosten van Seoul en je kan erheen met de trein, de sneltrein en de snelbus. Aangezien wij vlakbij de busterminal wonen en de bus er zon beetje net zo lang over doet als de trein, hadden we besloten met de bus te gaan. Onderweg stopten we 1 keer bij een wegrestaurant. Je had heel veel ruimte, verstelbare stoelen en aangezien er maar zon 7 reizigers waren was het lekker rustig. Ik sliep zelfs nog een uurtje.
De reis ging snel voorbij en voor we het wisten waren we in Oost Taegu waar we met de trein naar Kyeongsan gingen. In Kyeongsan moesten we weer met een lokale bus naar de uni. Bij de uni aangekomen hadden we nog wat tijd over om de campus te bekijken.
Wat een stilte! Natuurlijk was het vakantie, maar ook in de vakantie zijn de uni’s hier altijd druk met studenten die extra lessen volgen of voorwerken etc. Behalve daar dus.
Het was niet zon grote campus en we waren al snel uitgekeken. Na nog even te hebben gewacht had Mun dan eindelijk het gesprek. Dat maar 20 minuten duurde! Ik had me al voorbereid op zeker een uur wachten maar na ruim een kwartier stonden we dus weer buiten. Daar reis je dan zon 4-5 uur voor. Nou ja, hij kreeg in ieder geval wel een gedeeltelijke reiskostenvergoeding, dat was wel netjes.
Dat geld hebben we gebruikt om lekker te eten in Taegu. Het was alleen een beetje jammer dat we alles snel achter onze kiezen moesten douwen om de trein niet te missen. De terugweg hadden we besloten de trein te nemen aangezien ik de hele dag amper had gedronken uit angst in de bus naar de wc te moeten. Ik was dus lekker uitgedroogd en heb in de trein liters thee op^^ De trein doet er dus zon beetje even lang over als de bus, maar om een of andere reden duurde de rit wel erg lang, vooral de laatste 2 uur. Ik kreeg een beetje de zenuwen bij de gedachte die reis in het vervolg elk weekend of om de week te moeten maken om bij mijn schoonma op bezoek te gaan...^^
Weer aangekomen in Seoul moesten we nog met de metro naar huis en zo hadden we op 1 dag gebruikt gemaakt van de taxi, snelbus, gewone bus, trein, metro en benenwagen^^
De uitslag zou eind januari komen dus we wachten af. In de tussentijd is hij nog steeds bezig met lesgeven en onderzoek. Ik heb zelfs nog geholpen met data invoeren voor een stel onderzoeken. Het grappige was dat ik alleen bij de meerderheid van de namen niet wist of het een meisje of jongen was^^
Zijn afstuderen is 22 februari.

Vorige week zijn we bij Mevr Hong langsgeweest, die ken ik van de Summerschool. Raar idee dat Mun zo eerder door Kor kennissen “gekeurd” wordt dan door mijn eigen familie.
Op de terugweg zijn we nog even langs de uni van Mun gegaan. Zijn prof was er ook en samen met nog 2 andere mede studenten hebben we samen avondeten gegeten.
Koreanen eten snel zeggen ze dan. Ja dat is zeker waar, maar dat geldt niet voor de prof van Mun! Om 17.30 zaten we in het restaurant en het was 21.00 voor we weer in de auto zaten! In Nederland misschien vrij gewoon, maar hier niet. Petje af voor zijn prof die echt 3 1/2 uur zon beetje in zijn eentje heeft zitten praten. Mun had me van te voren al gewaarschuwd dat mijn benen wel eens zeer konden gaan doen...^^
Bij een gezellig praatje hoort natuurlijk ook een glas wijn. (Of zou het andersom zijn). Zijn prof had zelf een fles wijn meegenomen ter ere van mij (het was de eerste keer dat ik hem ontmoette). De prof bleek van wijn te houden. 1 Glas, 2 glazen, 3 glazen, de restje van onze glazen... Het was een hele vriendelijke man en zijn gepraat was ook erg interessant, maar na een tijdje zat ik wel een beetje te wachten tot hij eindelijk die fles wijn op had zodat we weer naar huis konden. (En met mij de rest, maar ja, hij is de prof dus die praat je niet tegen en die bepaalt wanneer je weg gaat. Er werd ook steeds gezorgd dat zijn bord, nou ja, kom vol zat en als ie weer een nieuw glas wijn wilde hief hij gewoon zijn glas op en die werd dan weer bijgeschonken. Als dat al niet gebeurd was.)
Was de wijn eindelijk op, kwam er ineens nog ergens een flinke fles bier tevoorschijn! Neeeee!
1 Glas, 2 glazen, 3 glazen... 1 van de medstudentes nam al express ook een glas bier opdat de fles eerder leeg zou zijn. De prof wist het ook wel van zichzelf dat ie maar bleef praten en drinken, maar dat kwam door de stress zij hij. Dronkenschap is hier volkomen geaccepteerd.
Uiteindelijk was hij eindelijk uitgedronken en liepen we weer naar buiten. Nou ja, de prof waggelde meer^^ Het voordeel was in ieder geval dat het inmiddels zo laat was dat de avondspits voorbij was en we zo thuis waren.

De bruiloft... nog ruim 3 maanden. Zoals ik al eerder heb verteld is de plek van de ceremonie gereserveerd. Het eten, versiering etc zitten daar in. Wat nog wel geregeld moest worden waren een jurk, foto’s enzo dus vd week zijn we bij een trouwbureau langsgeweest dat ik via internet had gevonden. Het was nog een heel gezoek, aangezien het kantoortje ergens in een straatje zat tussen al die andere honderden bedrijfjes. We kregen een kop thee en een vijftal fotoboeken voor onze neus. Elk boek had zijn eigen stijl en we mochten er eentje uitzoeken voor onze eigen fotosessie. Ze nemen hier 2 keer foto’s. Een keer 2 maanden van te voren in een studio. Een van die fotos wordt bij de bruiloft neergezet bij de ingang. En dan zijn er nog de foto’s op de bruiloft zelf. Een jurk, pak, make-up etc wordt allemaal verzorgd door het bureau.

Voor de rest vliegen de dagen voorbij met dit en dat. Een interview met een adopko die bezig is met een onderzoek naar adopkos in Korea, vrienden ontmoeten om wat bij te kletsen en om mijn frustraties af te reageren over het samenwonen met heel de familie, een filmpje kijken...
Van de week heb ik ook nog een kleine vertaalopdracht gedaan voor het bedrijf Tesco. Ze waren bezig met een humor project en vroegen om een stuk of 20 Nederlandse grappen. Erg leuk om te doen. Jammer dat grappen over seks, man/vrouw etc niet mochten want dat zijn toch meestal de leukste^^
Een tijdje terug heb ik trouwens nog een uitgave ontvangen van de Kor Pers. Een aantal maanden terug had ik voor hen een soort rapport geschreven over de toestand van de Nederlandse pers en dat was nu met mijn naam in die bundel verschenen. Ze hadden mijn basisschool Koreaans wel wat aangepast, maar het was wel leuk om het artikel met mijn eigen naam te zien.

Voor vandaag staan er een bruiloft en een 1-jaar verjaardag op het programma. Nog even spieken hoe een Kor bruiloft er aan toe gaat voor ik straks de verkeerde dingen op de verkeerde momenten zeg^^

Iedereen een fijn weekend!

Liefs
Soe