Bruiloft en huwelijksreis~

Beste allemaal,

Het is weer een flinke tijd geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb. Jullie zijn dus bij voorbaat gewaarschuwd dat het een lang verhaal gaat worden! Iedereen zal wel in spanning zitten te wachten op een verslag van de bruiloft, maar laat ik beginnen waar ik vorige keer was geeindigd, namelijk al die bijeenkomsten met zijn vrienden.
Uiteindelijk hebben we zo’n 3 grote bijeenkomsten gehad, waarvan de laatste met wat vrienden van een ‘dongari’ van zijn studententijd. ‘Dongari’ zijn soort clubjes van studenten met dezelfde intresses zoals bijvoorbeeld een bepaalde sport, literatuur, muziek etc. Er waren wel een stuk of 20 man gekomen waarvan sommigen zelfs met kindjes. De sfeer was gezellig en ontspannen en ze hadden zelfs nog een taart met kaarsjes gekocht om ons te feliciteren. Van de eigenaar van het restaurant kregen we ook nog 2 mooie flessen met speciale Koreaanse drank toen hij hoorde van ons huwelijk. Los daarvan kregen we ook steeds 1-2 porties vlees gratis, dat is wel meer als je veel besteld in een restaurant. Bij de Chinees krijg je bijvoorbeeld vaak gebakken dumblings als service.
De restauranteigenaar was ook erg aardig. Ik had nog even met hem staan praten. Hij had 15 jaar in Japan gewoond en daar heel veel gestudeerd. Vanwege familieomstandigheden moest hij zijn goede baan opgeven en weer terugkomen naar Korea. Het liefste zou hij echter weer terug gaan naar Japan. Korea was maar niets zei hij, veels te hard werken voor weinig geld, geen goed zorgenstelsel etc. Hij raadde mij aan om zeker samen na de bruiloft naar Nederland te gaan...

Toevallig was er een bruiloft van een vriend van Moon in het gebouw waar wij ook zouden gaan trouwen. Anders dan normaal besloten we daarom deze keer niet gelijk door te gaan naar het buffet en de hele ceremonie te kijken. Je krijgt van de receptiezaal namelijk een papiertje met de volgorde van de ceremonie en een velletje met alle tekst die de ceremoniemeester moet zeggen. Daardoor zijn alle huwelijken zo’n beetje hetzelfde. Ik was nogal zenuwachtig dat ik mijn eigen bruiloft vanwege de taal niet zou kunnen volgen, dus het was wel handig om zo alles nog een keertje te zien. Het was ook wel een beetje raar om ze inderdaad precies dezelfde tekst te horen zeggen, die op mijn kopietje stond. Die bruiloft was trouwens wel heel groot. Er waren zo veel gasten dat er mensen voor de eetzaal moesten wachten omdat er geen plek meer was! Toen we vrij laat en met een volle buik weer weggingen stond het volgende bruidspaar al weer in de zaal zijn gasten te ontvangen...
(We waren trouwens niet de enigen die zich voor wilden bereiden op ons huwelijk! Tussen het publiek zagen we ook de ‘jurye’ van onze bruiloft!^^)

Zoals ik al eerder vertelde is er een soort ceremoniemeester die tijdens de bruiloft alle stukjes aan elkaar praat (“Nu doet de bruidegom zijn intrede”, “Een applaus voor de bruid”, “Nu zal de taart aangesneden worden”). Meestal is dat een goede vriend van de bruidegom en in ons geval een van Moon’s oudste vrienden. In een van de laatste weken voor de bruiloft was hij naar Kangnam (daar wonen we) gekomen om zijn maten op te laten nemen. De bruidegom koopt namelijk vaak een nieuw maatpak voor hem als dank.
(Pakken worden hier veel meer gedragen dan in Nederland. Bijna standaard in elk bedrijf, maar ook naar allerlei (minder formele) bijeenkomsten. Maatpakken zijn goedkoper dan in Nederland en ze zijn in een paar dagen klaar. Natuurlijk heb je ze in alle tinten zwart, grijs en blauw, met streepjes, andere patronen, dof of vreselijk glimmend en met de meest afschuwelijke stropdassen.)
Omdat het zaterdag was ging de winkel eigenlijk om 19.00uur dicht, maar Moon zijn vriend kwam net van een afspraak en was er pas 19.15. De winkeleigenaar was echter zo vriendelijk om te wachten waardoor hij uiteindelijk pas na achten zijn winkel kon sluiten. Koreaanse service^^

Hiep hiep hoera! Ik was bezig met een reservering via de telefoon voor als mijn ouders en familie naar Korea komen en ze vroegen geen een keer wat ik zei! Normaal moet ik alles tien keer herhalen voor ze eindelijk begrijpen wat ik met mijn vreselijke Nederlandse tongaval zeg, maar deze keer kon ik zonder ergernis de hoorn weer op de haak leggen! ^^

De laatste week voor de bruiloft zijn we weer naar zo’n eerste verjaardag geweest. Deze keer was het van een kleinkind van een vriendin van de moeder van Moon. Niet iemand die wij direct kenden, maar aangezien die vriendin ook met heel dr familie naar onze bruiloft zou komen, moesten wij ook ‘vrijwillig’ naar de verjaardag. Het was in een hele dure tent waar we al een keertje voor een bruiloft waren geweest. Later hoorden we dat het eten wel 150 euro per persoon was! Maar dan krijg je ook waar voor je geld! Een sjieke zaal met veel bloemen en versiersels, video-opnames, zowat zoveel personeel als gasten, zoveel bestek dat je niet weet wat je wanneer moet gebruiken... Het was trouwens de eerste keer dat ik bij een eetgelegenheid was waar ze speciaal aan de vega’s hadden gedacht. Dit ivm de oma van het kind die vanwege haar geloof ook vega was en zo lief was ook aan mij te hebben gedacht. Nee, we kregen geen gebakken ei, maar zwarte bonen roomsoep, een soort gegratineerd pannenkoekje met paddestoelen/zoete aardappelvulling, tagliatelli met gebakken tofu en verse tomaten groente saus, kersen parfait toe en broodjes en zoetzuur voor erbij. Daarnaast was er nog een bbq buiten met allemaal spiezen en ook fruit en allemaal gebakjes en ander zoet spul.
Al dat bestek hadden ze trouwens net zo goed achterwege kunnen laten, want de meesten Koreanen aten alles met 1 vork. (Voor zover ze met die vork om konden gaan^^)
Het is is hier heel gewoon om eten te delen. Er staan altijd allerlei gerechtjes op tafel die je samen deelt, maar ook eten Koreanen wel van elkaars bord om te proeven. Dat is heel gezellig eten, maar het blijft toch wel on-Nederlands om Moon zijn moeder zonder het te vragen het neefje te zien voeren van het bord van haar vriendin...?

Anderhalve week voor de bruiloft kwam mijn eerste Nederlandse gast naar Korea! Irene, een oud collega van Korean Air. Ze moest voor cursus naar Korea en kon met met vakantiedagen ook naar de bruiloft komen. Zondag de 27e hadden we afgesproken bij het hotel waar ze samen met haar man (die ook over was gekomen uit Nederland) verbleef. Aangezien de restaurants een paar straten verder bekend staan om hun naengmyeon (koude noedels. In de zomer schijnen de mensen in lange rijen te wachten tot ze naar binnen mogen), hebben we eerst daar geluncht en zijn we daarna naar de folkvillage bij Namsan gegaan. We waren jammergenoeg net te laat voor allerlei demonstraties als tteok en tofu maken, maar ook de oude Koreaanse huizen waren de moeite van het bekijken waard. Er was nog een soort muziekoptreden en we konden ook nog even lekker in het zonnetje een rondje door het park lopen.
Na de folkvillage zijn we via Myeong Dong, het jongeren shop district waar het zwart zag van de mensen, naar de rivier in de stad gelopen. Aangekomen bleek dat daar spoedig de de Olympische fakkel zou langskomen, dus daar hebben we nog even op gewacht. Eigenlijk was het leuker om naar al die politie en al die mensen met Chinese vlaggen te kijken dan naar dat brandende stukje hout.^^
’s Avonds hebben we in een Koreaans grill restaurant gegeten waarna we weer de bus naar huis hebben genomen. Thuis ben ik gelijk mijn bed in gedoken, want ik was flink verkouden, had het warm en koud, mijn hoofd deed zeer en de rest van mijn lijf ook. Ik zag me al met een flinke rode snotneus op de bruiloft...

Veel tijd voor ziek zijn was er echter niet want de volgende dag, maandag de 28e kwamen mijn ouders en Ina, een tante, naar Korea! Natuurlijk gingen Moon en ik ze ophalen van het vliegveld. Het was nog geeneens zo gek lang geleden sinds ik ze voor het laatst had gezien, maar ik had wel een beetje uitgegeken naar hun komst. Het is toch wel fijn om ook wat van je ‘eigen’ mensen om je heen te hebben met de bruiloft. We hadden een mooi hotel (zonder rooie lichtjes en eentje waar in het weekend gewoon in je kamer mag blijven in tegenstelling tot die andere motels waar ze in het weekend ook kamers ‘per uur’ verhuren^^) geboekt op loopafstand van ons appartement. Lang de tijd om te rusten kregen ze echter niet want we moesten snel snel snel naar de hanbok winkel.
In Korea is het de gewoonte dat de families bij een trouwerij over en weer geld en cadeaus en zo geven en Moon zijn moeder had er dus op gestaan een hanbok voor mijn moeder te kopen. Zo bevonden we ons dus die maandagmiddag in de hanbokwinkel samen met een stuk of 3-4 van Moon zijn moeder dr vriendinnen die ze had meegenomen. Voor het leuk. Soort blanke-schoonfamilie-uit-Europa-apies-kijken idee. De keuze voor de kleuren was snel gemaakt (een lila rok, een heel licht roze-wit vestje, boorduursels langs de hals en mouwen en een donker paars lint) en daarna kon iedereen na een drukke dag lekker naar bed om alle indrukken te verwerken.

Dinsdag de 29e hadden we afgesproken om naar de berg hier vlakbij te gaan. De dag begon een beetje met een domper omdat ik zo slim was ons fototoestel in de bus achter te laten (nee, helaas deze keer geen lovenswaardige woorden voor de Koreanen hoe eerlijk die zijn en dat we aan het einde vd dag ons fototoestel weer terug hadden...), maar dat was snel weer vergeten toen we eindelijk in natuur liepen. Het was flink zweten voor die Hollandse benen die alleen vlak strand en asfalt waren gewend, maar het uitzicht was de moeite waard en beneden aan de berg stond het eten al te wachten. Misschien waren de deegvlokken gekookt in een dikke bouillon met zaadjes en alle kimchi en bijgerechtjes wat te zwaar voor de Nederlandse magen, maar het was wel een leuke eerste kennismaking met de Kor keuken.
’s Middags zijn Hans, Wilma en Ina zelf nog even op verkenning gegaan in de grote winkelstraat bij ons en Moon en ik hebben Moon zijn moeder geholpen met de voorbereidingen voor het avondeten dat we met zijn allen zouden eten.
Toen ik thuis kwam lag heel de keuken vol met allerlei ingredienten die zijn moeder speciaal had gekocht, maar waarvan ze ineens niet meer wist wat ze ermee moest doen. Ze had al ontelbare keren etentjes voor gasten voorbereid, maar het was de eerste keer dat ze dat voor buitenlanders deed en oh, wat zouden die nou lekker vinden, en jeetje, de dingen die ze in gedachten had vond ze er nu zo stom uitzien en hoe moest dat nou en er was nog zo weinig tijd over en ooooh... Hihi, Koreaanse kippen zonder kip weten al net zo goed niet waar ze heen moeten lopen.^^
Uiteindelijk werd het een heerlijk maal met gebakken gemarineerd vlees, slablaadjes, salade en gevulde eitjes, kimchi, groente sate stokjes, sojasaus tteokbukki en fruit en tteok met thee toe. Ondanks de vrij zware lunch onderaan de berg was alles zo lekker dat het er zonder moeite in ging en konden Hans, Wilma en Ina rollend naar huis (waarna Moon en ik nog 2 uur alle puinhoop hebben kunnen opruimen ^^).

De derde dag, woensdag de 30e stond de binnenstad van Seoul op het programma. Eerst zijn we met de bus naar de brillenwinkel van mijn vriendin geweest waar Wilma een mooie bril heeft uitgezocht. Daarna zijn we via een stukje rivier (waar allemaal mooie lampionnen waren vanwege Boeddhadag) naar de Namdaemunmarkt gelopen. Een Koreaans voetbalshirt, souvenirs, t-shirts... de markthandelaren deden goede zaken^^
Na veel gepingel en geshop besloten we wat te drinken te halen bij de oude poort die nu afgebrand is. Helaas werden we daar steeds lastig gevallen door een bedelaar die maar bleef schelden en echt vervelend werd. Toen zijn we maar weer snel weggegaan, namelijk naar Myeong-dong waar we flink geshopt hebben. Met de metro terug naar het motel en als diner even een vertrouwde pizza na al die kimchi^^

Donderdag 1 mei kwamen Cora en Heleen ook naar Korea. Ik ging ze afhalen en zat flink in de stress omdat de bus behoorlijk vast zat in het verkeer. Bovendien zat ik precies aan het verkeerde einde van de aankomsthal. Uiteindelijk was al het gestress echter voor niets en moest ik nog een uur wachten. Het was niet moeilijk 2 blanke tantes te herkennen tussen al die kleine zwarte Japanners en Koreanen en al snel zaten we gezellig bij te kletsen in de bus op weg naar het motel.
’s Avonds gingen we met beide families uit eten bij een vega restaurant. Aangezien het de dag van de arbeid was konden Moon zijn zus en de zwager ook mee (Het was een vrije dag. Zijn zus en zwager waren echter wel gewoon gaan werken, maar voor d everandering niet tot 12 uur snachts). Zijn moeder liep nog helemaal te stressen dat er eten tekort was, maar dat is typisch Koreaans of gewoon iets van zijn ma, want het barstte van de lekkere dingen.

Vrijdag gingen we naar de Seoul Toren. Omhoog met de kabelbaan en omlaag met de trap. De toren zelf zijn we niet meer opgeweest, want je zag toch weinig met die mist (of smog...). Op weg naar de Namdaemunmarkt hebben we een bak koffie gedronken in een leuk klein cafe/restaurantje dat met al die grote Nlders gelijk vol zat. Shoppen op de Namdaemunmarkt en vervolgens bij Myeongdong. Daar liepen we nog aan tegen een openbare muziekvoorstelling van een stel Koreaanse ‘tienermeisjes’ in korte rokjes. Niet echt mijn smaak muziek, maar aan het publiek te zien, vielen ze goed in de smaak bij de zakenlui en gepensioneerde oude mannen...
Na nog een stukje rivier even bij het postkantoor langs voor alle vakantiepost en toen hebben we heerlijk boribap gegeten in een restaurantje op Jongro. De volgende stop was de Jogye tempel waar het helemaal vol hing met lantaarns vanwege Boeddha-komst-dag. Daarna nog meer shoppen en shoppen en shoppen op Insadong, om dan even bij te komen met een biertje onder de bamboe op een soort hofje. En dan doodmoe naar huis want de volgende dag.....!!!

3 Mei 2008! De mooiste dag van je leven zeggen ze. Of dat zo was, dat weet ik niet, maar het was in ieder geval wel een heel bijzondere dag. Om 10.30uur werden we (Moon, Moon zijn ma, Wilma en ik) verwacht bij de fotostudio. Daar kregen we een soort kimono aan en werden we opgemaakt. Haar in de krul, make-up... Ze hadden zelfs nog wat nephaar gebruikt aangezien de spelden van het traditionele hoofddeksel anders niet zouden blijven zitten in die weelderige haarbos van mij^^ Een hoop gepriegel aan je hoofd en ik was blij toen allemaal af was. Zelfs in het korte haar van Wilma werden krulspelden gezet. Verder werd Wilma lekker ondergesmeerd met flinke lagen make-up, want dat gezonde bruine kleurtje van een weekje Seoul sightsee-en kan natuurlijk niet in het Korea waar een witte huid juist mooi gevonden wordt! ^^ Moon was inmiddels omgekleed en toen werd ook ik in mijn bruidsjurk gehesen.
Uiteindelijk waren we veel eerder klaar dan verwacht en mochten we bij de receptiezaal nog geeneens naar binnen aangezien er nog een bruiloft bezig was.
Na even te hebben gewacht in een kantoortje mochten we naar de speciale bruidskamer, een kamertje beneden (de receptiezaal was op de 12e verdieping van het gebouw), waar de gasten de bruid gedag komen zeggen en waar er foto’s gemaakt kunnen worden. Langzaam druppelden de gasten binnen. Moon, zijn ma en mijn familie waren ondertussen naar boven verhuisd waar ze de gasten moesten ontvangen. Ik zat me beneden flink op te vreten, omdat ik ook naar boven wilden om al mijn vrienden en kennissen aan mijn ouders voor te stellen. Dat mocht echter ‘niet’ van de mevrouw die me de hele dag hielp met verkleden, sleep recht leggen etc, aangezien de bruid pas 5 min voor de ceremonie naar boven hoorde te gaan. Uiteindelijk gingen we toch nog iets eerder naar boven, maar veel maakte dat niet meer uit want toen begon de ceremonie al.
Voorin was er een soort verhoging waar de jurye stond en links vooraan stond de ceremoniemeester die steeds aankondigde wat er ging gebeuren. Links en rechts stonden de stoelen voor de gasten en in het midden was er een pad met bloemen langs de kant. Eerst gingen de moeders (allebei in hanbok!) naar voren waar ze een kaars aanstaken. Daarna deed Moon zijn intrede (er waren allemaal bellen van een bellenblaasmachine) en daarna liep ik naar voren naast Hans. Het was de bedoeling dat Moon vooraan op me zou wachten, maar hij was zo lief me halverwege tegemoet te komen, wat een hoop gelach onder het publiek opleverde^^
Nadat we elkaar het ja-woord hadden gegeven, volgde er een preek over de belangrijke dingen in het leven en het huwelijk. Die preek was natuurlijk veels te lang (“Ten eerste...” Oh nee, als er een eerste is, gaat er ook nog een tweede komen en een derde en een vierde...en dat eerst in het koreaans en dan ook nog eens in het Engels...) en zijn Engels was bijna niet te verstaan, maar ja, het hoort erbij zullen we maar zeggen.
De felicitatieliederen van Moon zijn vrienden, mijn familie en vrienden en het stukje van Moon zijn ma dr mondharmonika clubje waren in ieder geval een stuk leuker om naar te luisteren.
Het volgende onderdeel was het aansnijden van de bruidscake en het drinken van een champagnetoast. Daarna nog een buiging naar beide ouders en toen liepen we arm in arm weer naar achter. Vervolgens werden er foto’s gemaakt en daarna moesten Moon en ik ons snel gaan verkleden om in hanbok de gasten, die zaten te eten, te bedanken voor hun komst. Uiteindelijk waren er meer gasten gekomen dan we verwacht hadden, namelijk iets meer dan 200.
Aangezien alles een beetje uitgelopen was werden we snel naar de pyebaek kamer geloodsd. De pyebaek is een traditionele ceremonie waarbij de bruid de ouders van de bruidegom begroet en eer betuigt en officieel opgenomen wordt in de familie van de bruidegom. Tegenwoordig wordt het echter meer voor de ‘fun’ gedaan en doet de familie van de bruid ook mee.
Boven onze eigen hanbok kregen we nog eens andere traditionele Koreaanse aan, inclusief een soort hoofddeksel dat nog best zwaar was. Omstebeurt gingen Moon zijn ma, mijn ouders, familie etc vooraan zitten en moesten Moon en ik buigen en ze een glaasje alcohol aanbieden. Dat moesten ze dan opdrinken en in ruil daarvoor kregen we enveloppen met wat zakgeld. Zijn ma gooide ook nog gedroogde dadels en kastanjes in mijn rok die staan voor vruchtbaarheid.
Het was een kamertje van zeg 5 bij 5 meter met een verhoging waar achterin een scherm stond met kussens ervoor. Daar gingen dan zijn ma enzo zitten .Daarvoor stond een laag tafeltje met schalen met dadels, traditionele Koreaanse snacks enzo die bij de ceremonie hoorden. Daarvoor moesten wij dan buigen.
Aan het einde moesten we ook aan elkaar een glaasje alcohol aanbieden en moesten we ook samen een dadel eten. Als afsluiter moest Moon me een rondje op zijn rug dragen.
Heel ontnuchterend, maar na 10 minuten stonden we toen weer in onze eigen spijkerbroek en tshirt en was alles weer voorbij.
Mijn familie ging lekker naar het motel, terwijl de familie van Moon nog een bakkie kwam doen. Moon zijn moeder heeft de hele avond met dr make-up op gelopen omdat ze het zo zonde vond het weg te halen, maar ik ben eerst een half uur onder de douche gaan schrobben om al die troep dr weer af te krijgen. Daarna zijn we naar het eerste de beste restaurant gegaan met zijn tweetjes omdat we door alle drukte niets hadden kunnen eten.
Toen we thuis kwamen zaten zijn zwager en zus al het cadeaugeld te tellen. Netjes in bundeltjes van 10 biljetten, terwijl ze bij hielden hoeveel wie had gegeven. Ik was wel blij dat ik mijn eigen cadeaugeld zelf kreeg, want ik had het toch wel raar gevonden als dat naar zijn moeder was gegaan.
Hoe pasgetrouwde stellen nog puf hebben voor een huwelijksnacht weet ik niet, maar wij vielen in ieder geval direct doodmoe als een blok in slaap.

Zondag 4 mei vertrokken we rond een uur of 10 met een 12 persoons busje dat we gehuurd hadden naar Soraksan, een gebergte in het Westen van Korea. Hoewel we de Tomtom van Moon zijn zwager hadden geleend was het nog even zoeken voor we de juiste weg hadden gevonden, maar toen was onze ‘huwelijksreis’ echt begonnen. Ik zat naast Moon voorin en er werd lekker gekwekt achterin waardoor de reis allerminst saai was. Tussendoor stopten we even bij een wegrestaurant waar we geheel op zijn Hollands een stokbrood met smeerkaas hebben gegeten voor de lunch.
Het was de bedoeling op de heenweg via een beroemde grot te gaan, maar aangezien het vreselijk druk was op de weg en we veel langer reden dan gepland besloten we grot maar te skippen en gelijk door te gaan naar ‘o-kok-hyeon’. Daar kan je de zwarte bamboe bewonderen, een mooie tuin, wat Koreaanse huizen etc. (Oplettende lezers weten dat ik er al een keer met de hasuk ajossi en school ben geweest). Omdat het inmiddels al vrij laat was geworden besloten we voor we bij onze verblijfplaats in zouden gaan checken, eerst wat te eten. Dat werd bibimbap in een gezellig restaurantje waar lekker veel bijgerechtjes op tafel verschenen.
Het zoeken van de accomodatie was nog een heel gedoe. We hadden een condomium geregeld, dat is een soort appartmentje. Op zijn Koreaans. Dat waren we even vergeten. Dat Nederlandse en Koreaanse standaards soms anders zijn. En Westerlingen niet altijd op de grond kunnen slapen, zeker niet na een vliegreis van 11 uur. Dat werd dus heel veel extra beddengoed bijbestellen en 1 tante op de bank. Veel bank en tafel en stoel was er verder niet omdat Koreanen veel op de grond zitten en handdoeken kregen we maar voor 5 mensen. Dat viel dus een beetje tegen, maar ja, laten we het positief op ‘het direct ervaren van de Kor cultuur’ houden^^.

Maandagmorgen begon met regen, maar die was tegen de tijd dat we ons ontbijt op hadden gelukkig opgehouden. Met het busje reden we naar Soraksan waar we zouden gaan wandelen in de bergen. Eerst nog even het reusachtige Boeddha beeld bewonderen bij de ingang en toen ging het al snel omhoog. En omhoog, en omhoog. Veel rots en zweet en water. Aan water was geen gebrek. Om de zoveel tijd kon je bergwater drinken en voor de Nlders die bang waren voor diaree werden er ook overal waterflesjes verkocht.
We zagen de ‘wiebelrots’ een grote kei die op een andere rots staat te wankelen. In Nl zou daar een groot hek omheen staan, maar hier stonden de Koreanen er vrolijk tegenaan te duwen totdat ie bewoog terwijl er mensen onder liepen.
Na wat getwijfel besloten we toch nog verder te gaan naar de Ulsanrots. Dat was toch nog wel een flink eind klimmen ondanks alle aanmoedigingen van mede hikers die steeds zeiden dat we er nu bijna waren. De laatste etappe, een stijle trapklim van een half uur, heeft ook niet meer iedereen gemaakt, een deel van de groep bleef beneden van het uitzicht genieten. De top was echter onwijs de moeite waard! Een prachtig uitzicht over de omgeving, inclusief de zee. Natuurlijk hebben we veel foto’s gemaakt en het grappige was dat er zelfs speciaal een vrijwilliger op de top was die foto’s nam zodat iedereen er op stond. Toen we met heel de groep weer beneden waren hebben we nog 2 grote Kor pannenkoeken gegeten (een met aardappel en een met preitjes).
Aangezien het nog niet zo laat was, besloten we nog door te gaan naar Sokcho, een plaatsje aan de kust. En wat een toeval! Daar kwamen we Marko en Hanneke tegen, een vriendin en vriend die ook naar de bruiloft waren geweest en zelf een reisschema hadden. We hebben samen wat op het strand gelegen en de vuurtoren bekeken. Daarna hebben we nog met wat bier en chips gezellig bij zitten kletsen waarna we als avondeten pizza op hebben. Thuis vroeg naar bed waar iedereen na een drukke dag als snel als een blok in slaap viel.

De terugweg op dinsdag 6 mei ging een stuk sneller dan de heenweg. Een stop bij de bakker voor brood (zelfs de bakkers staan op de navigatie!) en een kop koffie bij een 24-uurs shop die zo mierzoet bleek te zijn dat de plantjes ervan hebben mogen genieten. Terug in Seoul ben ik tot laat bezig geweest met een vertaling.

’s Ochtends hebben we Ina weggebracht naar de bushalte (die moest weer terug naar Nl) en daarna hebben we zelf de metro naar Kimpo genomen, het nationale vliegveld van Korea. De volgende reisbestemming was namelijk Cheju-do, een eiland in het Zuiden van Korea. Het staat ook wel bekend als Honeymoon eiland dus tja, dan moet je er wel naar toe he?^^
We vlogen met Hansung airlines, een Koreaanse maatschappij die gebruikt maakt van vliegtuigen met propellers. We hadden hier en daar wel vergelijkingen gehoord als ‘vliegen in een achtbaan’, maar dat viel reuze mee. De vlucht verliep voorspoedig en we kregen zelfs nog balonnen uitgedeeld.
Op Cheju stond een vriend van Moon ons op te wachten met een busje. We werden meegenomen naar een restaurantje waar heel de tafel vol stond met allemaal groentegerechtjes, rijst, soep, sla, gebakken vlees en speciale gebakken vis van Cheju. (Eigenlijk werd er altijd krab geserveerd, maar gelukkig had die vriend gevraagd of er ipv krab ook vis en vlees geserveerd kon worden^^).
Na een lekkere lunch, werden we door Moon zijn vriend naar ons motel in Seogwip’o gebracht, een stadje in het Zuiden. De kamers waren een hele opluchting na Soraksan. Echte bedden, veel ruimte, een koelkastje, tv en prachtig uitzicht op het haventje. We hebben een stukje in de omgeving gewandeld en ’s avonds ben ik met Moon naar de Chinees geweest, die scheen daar erg beroemd te zijn.

Donderdag 8 mei hadden we ‘sochtends afgesproken bij de bakker voor een ontbijtje. Het duurde nog even voor we elkaar gevonden hadden, aangezien er meerdere bakkers waren, maar daarna waren we al snel op weg naar de Wedolge, een rots in zee. We waren niet de enige: bussen vol Koreaanse mannetjes en vrouwtjes waren uitgebreid aan het picknicken op het gras, compleet met vrolijke dansmuziek. Gelukkig lieten we deze herrie al snel achter ons en liepen we via een mooi pad langs de kust. Bij het einde van het pad namen we de bus naar het Westen naar een mooie tuincomplex waar we in de Koreaanse tuin een broodje voor de lunch aten. Nadat we hier een tijdje rond hadden gekeken, hebben we ook nog een stukje op het strand gelopen, waarna we de taxi hebben genomen naar de Hamelboot.
Hamel was een Nlder die tijdens een tocht naar Japan schipbreuk leed en aanspoelde op Cheju. Hij en zijn mannen hebben jaren in Korea vastgezeten en later is zijn dagboek uitgegeven.
Er was een replica van Hamels boot en binnen zag je onder andere zijn dagboek. Ook was er nog een klein hoekje ingericht voor Guus Hiddink die met de voetbal zo’n belangrijke rol in Korea heeft gespeeld.
Hierna wilden we nog een speciaal Boeddhabeeld in een rots gaan bekijken, maar het was al laat dus toen zijn we met een taxi die een lieve VVV juf voor ons had geregeld (we waren met zijn5en en eigenlijk mag je maar met zijn 4en in een taxi) weer teruggegaan naar het motel.
’s Avonds hebben we met zijn alle bij een restaurantje gegeten en zijn we nog even een tassenwinkel binnen gelopen waar de dames een mooie handtas met korting kochten en ik zelfs een portemonnee cadeau kreeg toen ik vertelde dat ik pas getrouwd was!

Vrijdag 9 mei hebben we eerst de Paris Baguette leeggeplunderd en daarna zijn we met de bus naar Halla-san gegaan, een grote berg in het midden van het eiland. De tocht viel een beetje tegen aangezien we niet veel meer zagen dan vooral veel stenen en weinig omgeving. Bovendien was het een heel gehaast omdat alleen de mensen die voor 12.30uur bij punt 1 waren, door mochten naar de top. (Dit omdat het weer op Cheju heel snel om kan slaan. Er was langs heel het pad ook een soort rail waar mensen per brancard op konden worden vervoerd en ook zag je overal paaltjes met nummers zodat de hulptroepen weten waar je bent in geval van nood). We waren 5 minuten van te voren op tijd dus we mochten doorlopen, maar al snel besloot de rest van de groep terug te gaan en zijn Moon en ik alleen verder gegaan.
Hoe verder we kwamen hoe meer ik het gevoel had in een sprookjeswereld te zijn beland. Een rotslandschap met allemaal oude kronkelige bomen, grote dikke kraaien en overal mistflarden. Ik verwachtte op elk moment de elfjes en dwergen... Nog hoger bleef er echter weinig meer van dit landschap over en zagen we alleen maar mist mist en mist. Verder stond er een ijskoude wind en ik was blij dat ik van te voren toch nog een vestje in mijn tas had gestopt. Op de top moest je volgens alle boekjes een schitterend uitzicht hebben, maar daar hebben wij dus weinig van gezien...
Da daling was nog een flink eind, langer dan we verwacht hadden, maar hij was wel mooier dan het eerste stuk klimmen op de heenweg. Hier en daar watertjes, veel groen, etc. ‘a Avond hebben we de meiden afgezet bij een pizzeria en ben ik met Hans en Moon naar de Chinees gegaan.

Zaterdag 10 mei zat Cheju er al weer op en vertrokken we met de bus naar het vliegveld. De terugreis verliep voorspoedig. Op Kimpo namen Hans en Moon de bus terug naar huis en ben ik nog met Cora, Heleen en Wilma wezen shoppen voor souvenir op Insadong. Daarna moesten we weer snel terug naar het motel, want we hadden een eetafspraak met zijn moeder. Na een heerlijk diner bij een Turks restaurant ging iedereen snel naar bed want de volgende dag moesten we weer vroeg op.

Zondag 11 mei zaten we om 6 uur ’s ochtends in de taxi op weg naar de busterminal bij ons om de hoek voor de snelbus naar Gyeongju, de oude hoofdstad van Korea in het Zuidoosten. Ondanks het vroege tijdstip zat de bus behoorlijk vol en was het maar goed dat we kaartjes gereserveerd hadden. De tocht verliep spoedig en we kwamen zelfs een uur eerder aan dan verwacht.
Het motel dat we van te voren via internet hadden gereserveerd was al snel gevonden, maar dat was een grote tegenvaller! Een rare man deed open en het zag er van binnen allemaal heel smoezelig en krakkemikkig uit. Hoewel we van te voren gereserveerd hadden, bleken er nu ineens maar 2 kamers vrij te zijn in plaats van 3. Dat sloeg natuurlijk nergens op, maar we waren blij dat we dat als excuus konden gebruiken om snel weg te gaan.
De rest van de groep hebben we bij de plaatselijke grote supermarkt gestald en toen zijn Moon en ik op moteljacht gegaan. Dat was nog een hele gedoe, aangezien het weekend was en de prijzen dan flink stijgen. Bovendien waren de meeste motels love-motels en iedereen wilde wel graag een kamer waarvan je wist dat ze niet ’s middags in je bed lagen te rollebollen als jij aan het sightseeen was. Uiteindelijk vonden we een net motel dat mooi gelegen was bij een stel graven.
(Nee dat is niet creepy, een motel bij een begraafplaats. Koreanen begraven hun doden traditioneel in een heuveltje. Gyeongju is beroemd om zijn koningsgraven en je moet je bij zoiets een soort park voorstellen met veel gras, bomen, en hier en daar een heuveltje.) (Hoewel dit motel netjes was, zal het ook wel veel door stelletjes zijn gebruikt. Er stond niet voor niets een condoom automaat beneden bij de trap en op de tv was een stickertje geplakt dat kanaal 88 het ‘volwassenen kanaal’ was^^).
De eerste dag hebben we meteen actief gedaan en hebben we een fiets gehuurd. Dat was een mooi gezicht, een stel van die grote Hollanders op van die kleine Koreaanse fietsjes. Het was ook wel even wennen omdat er hier hele andere verkeersregels gelden voor fietsers, of liever gezegd, er gelden hier juist GEEN verkeersregels voor fietsers. Het ging echter allemaal goed en we hebben een stuk gereden langs het Bomun meer in het Oosten van het stadje.
Daar hadden we een soort workshop geregeld. Hans heeft er een waaier beschilderd en de rest heeft een fotolijstje beplakt met traditioneel handgeschept Kor papier. Terug in het stadje hebben we snel de fietsen weggebracht en toen hebben we weer de bus genomen naar het meer. Er zou die avond namelijk een muziekvoorstelling zijn. Er was een pleintje met oplopende stenen banken eromheen en daar werd gedurende een uur traditionele Koreaanse muziek gemaakt en ook was er dans. De terugweg hebben we een half uur staan blauwbekken in de kou voor de bus die maar niet kwam, totdat we besloten een taxi te nemen.

Maandag 12 mei hebben we lekker in het gras in de zon ontbeten bij de graven en daarna hebben we de bus genomen naar de Bulguksa, een hele beroemde tempel in Korea. Het was er flink druk vanwege Boeddhakomst dag en heel de tempel was behangen met vrolijk gekleurde lampions. Via een mooi bospad (stijgen stijgen, zweet en zere kuiten) liepen we naar Sokkuram, een Boeddhabeeld in een grot. Er stond een hele lange rij, maar het was het wachten zeker waard. Normaal mag je dit beroemde beeld slechts vanuit de verte achter glas aanschouwen, maar deze keer mocht je er vanwege de feestdag echt bij.
Terug in het stadje hebben we nog even over de traditionele markt gelopen, hebben we staan apegapen bij de gigantische reuzekrabben en hebben we ons daarna kogelrond gegeten bij een buffetrestaurant in de buurt.

Dinsdag 13 mei hebben we de koningsgraven en omgeving bewonderd en zijn we ook nog even het Naionale museum ingeweest. De lucht was echter behoorlijk dreigend dus we zijn al snel weer huiswaarts gekeerd. Na nog een lichte lunch zaten we toen al snel weer in de bus op weg naar Seoul.

Woensdag 14 mei gingen ook Heleen en Cora weer terug naar Nl. Nadat we ze hadden afgezet bij de bushalte, ben ik met Hans en Wilma nog wat wezen shoppen bij de boekenwinkel. Daarna zijn we met de bus naar KSS gegaan, het kindertehuis waar ik ook heb gelegen. Het was een vreselijk roteind met de bus, maar het was best een bijzonder bezoek. Anders dan eerst waren er nu niet veel kinderen meer op KSS zelf, die worden ondergebracht bij weesgezinnen in de omgeving. Wel waren er nog een stuk of 5 baby’s die we hebben mogen zien. Adoptie naar Nl is er nu niet meer, wel nog naar Amerika en ook de binnenlandse adoptie neemt toe. Dat is echter nog steeds een beetje een gevoelig onderwerp en er zijn zelfs Kor moeders die met kussens net doen alsof ze zwanger zijn voordat ze een kind adopteren!
Op de terugweg hebben we nog even bij Tongdaemun rondgelopen, maar door de verbouwingen daar viel dat een beetje tegen. ’s Avonds heeft Moon zijn ma ons meegenomen naar een luxe restaurant waar we hanjongsik aten, een maaltijd waarbij wel 15 Koreaanse gerechten in gangen op tafel kwamen. Het eten was lekker hoewel zijn ma maar bleef volhouden dat het helemaal niet lekker was, maar dat je zo wel de Kor keuken kon zien. Het was een beetje jammer dat het neefje mee was. Die begon na korte tijd al te etteren waardoor Moon en zijn ma het grootste deel van de maaltijd met een jengelend kind op de gang hebben doorgebracht.

Donderdag 15 mei hebben we een kamer gegeken. Die is van een vriendin van Moon zijn ma en we zouden er eventueel tijdelijk in mogen, maar het viel helaas een beetje tegen. Hij was wel groter dan mijn hasukkamer, maar om er met zijn 2en te wonen zonder elkaar de hersens in te slaan is het misschien toch een beetje aan de kleine kant...
’s Middags heb ik met Hans en Wilma een stukje gewandeld langs de Han-rivier en in het Olympische Park. Daarna zijn we op visite geweest bij Hyeongnim, een Kor vriendin van me die een tijdje met mijn moeder heeft gecorrespondeerd. Ze had allerlei lekkere hapjes, fruit en wijn voorbereid en haar zusje was er ook.
Als laatste afsluiter ben ik ’s avonds nog met Hans en Wilma naar het Italiaanse restaurant bij ons om de hoek geweest.

Vrijdag 16 mei was het dan echt zo ver. Ook Hans en Wilma moesten weer terug naar Nl. ’s Ochtends vroeg ben ik ze nog even op hun kamer op gaan zoeken en toen zijn we samen naar de bushalte gegaan waar Moon en zijn ma ook waren. Natuurlijk veel tranen bij het afscheid en toen was het grote Korea avontuur echt afgelopen!

Alle Nl gasten zijn echter nog niet allemaal uit Korea weg! Gisteren ben ik met Hanneke en Marko naar de Namdaemunmarkt geweest waar ze souvenirs hebben gekocht. We hebben lekker mandu gegeten als lunch en natuurlijk kon ik het niet laten ook nog een broodje te kopen bij het grote warenhuis. Na nog een bakkie bij de Starbucks zijn we met de bus naar Gangnam gegaan waar ik ze ons huis heb laten zien. Avondeten hebben we gegeten bij een Koreaans grillrestaurant.

Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve kaarten, emails, cadeaus en felicitaties! Ik heb echt een supertijd gehad! Leuk dat de Nldse gasten nu een beter beeld hebben van waar ik woon en hoe ik leef. Ik vond het heel leuk om jullie Korea te laten zien. Het was grappig om te merken hoe enthusiast iedereen was over de dingen die in het begin voor mij ook heel nieuw waren, maar die ik inmiddels al niet meer zie.
Ik denk dat Paris Baguette die weken goede zaken heeft gedaan en jullie hebben vast ook menig souvenirhandelaar erg gelukkig gemaakt^^
Er was nog zoveel dat ik jullie had willen laten zien en proeven, maar dat bewaren we dan maar voor de volgende keer. Volgend jaar weer een keer? ^^

Liefs

Soe Ja
20 mei 2008