Sollicitaties

Beste allemaal,

Het gewone leventje is weer begonnen. Geen tripjes naar de Paris Baguette voor een ontbijtje, maar gewoon rijst met soep, in plaats van Hollandse gezelligheid een krijsend neefje en in plaats van mooie tochten door de Koreaanse bergen de hele dag achter de computer op zoek naar baantjes.
De eerste paar dagen heb ik bij moeten komen van een flinke verkoudheid. Alles deed zeer en het verbaasd me dat mijn longen nog in mijn lijf zitten. Het hoesten was zelfs zo erg dat ik op een gegeven moment toch maar besloot naar de apotheek te gaan. Ik kreeg 2 doosjes met pillen mee, maar die hielpen niet echt, dus na een paar dagen ben ik ook nog naar het ziekenhuis geweest. Dat klinkt erger dan het is. Zoals ik al eens heb verteld heb je hier niet zo’n huisarts-systeem als in Nl. Voor grote operaties enzo heb je wel een doorverwijzing nodig, maar voor andere kwaaltjes kun je gewoon de juiste ziekenhuisafdeling of desbetreffende kliniek inlopen.
Er was verder niemand dus ik werd gelijk geholpen. In Korea hoef je als buitenlander in ieder geval niet bang te zijn voor een communicatieprobleem, omdat er gewoon amper wordt gecommuniceerd! Je gaat naar binnen, de dokter vraagt wat er is (dat was in mijn geval wel duidelijk, want ik leek net een blaffende zeehond) en dan doet ie onderzoek. Inademen en uitademen, schrijf schrijf op een blaadje en dan mag je weer naar buiten. Niets geen diagnose of uitleg. De dokter is een autoriteit en daar ga je niet mee in discussie over wat je zelf allemaal aan verklaringen op internet hebt gevonden.
Bij de balie reken je af en dan ga je met je recept naar de apotheek die meestal in hetzelfde gebouw of in de buurt is. Resultaat: allemaal zakjes met de per keer te slikken hoeveelheid. In mijn geval waren dat dus 3 pillen en 2 capsules in allemaal vrolijke kleuren. 3x per dag na het eten met veel water en dan voor het slapen gaan nog een raar roze drankje. Koreanen zijn verzot op medicijnen! 2x Per dag vond ik meer dan genoeg en dat roze goedje ben ik niet aan begonnen. Toen mijn hoest na 2-3 dagen al weer een stuk minder was, ben ik er helemaal mee gestopt. Wat de boer niet kent...^^
Ik ben die dag trouwens ook nog bij de tandarts binnengelopen, die zat toch in hetzelfde gebouw. Mijn kies deed sinds een paar dagen vreselijk zeer en mijn laatste controle was ook al weer een tijdje geleden. Hier moesten we wel een afspraak maken, maar we konden de volgende dag al terecht. Een assistente keek mijn gebit na en maakte een foto en toen kwam de tandarts die alles bekeek. Er was niets te zien op de foto dus waarschijnlijk kwam het door mijn verkoudheid. Ik heb er nu gelukkig ook geen last meer van.

Woensdag had ik voor het laatst met mijn Nldse gasten Hanneke en Marko afgesproken. Die zouden die avond weer richting Nl gaan. We zijn naar de Han-rivier geweest en naar het Olympische park. Daar hebben we een echte Koreaanse burger op bij de Lotteria, een Koreaanse fastfoodketen. Toen hebben we nog een stukje om het meer bij Lotte World gewandeld. Nog een kop koffie in de shopping mall bij Jamsil en toen natuurlijk heel veel tranen bij het afscheid.

Van de week had ik weer eens met Keum afgesproken. We zagen elkaar in de binnenstad en aangezien het heerlijk weer was hebben we gezellig bij de rivier in de stad zitten kletsen. Er was een hele grote demonstratie aan de gang in verband met de import van vlees uit Amerika. De Koreanen zijn als de dood voor de gekke koeien ziekte. Duizenden mensen met allemaal kaarsjes.

Vorig weekend is de moeder van Moon een nachtje weggeweest. Dat is heel uitzonderlijk aangezien ze altijd voor het neefje zorgt. Die dag was Moon zijn zus echter thuis dus kon die ook eens voor dr eigen kind zorgen. Typisch Koreaans is dat zijn ma voor het weggaan nog even snel een beroep op mij (lees schoondochter) deed voor het ontbijt. Nou ja, aangezien ik koken leuk vind en toch al van plan was wat in elkaar te flansen, heb ik me verder over die niet zo Nederlandse opmerking maar niet meer druk gemaakt^^
Nadat we eerst lekker hadden uitgeslapen, zaten we dus die ochtend aan een brunch van tortilla pizza’s, roerbakken kimchi met gebakken tofu, eierrol, geroosterd zeewier, soep, rijst met paddestoelen en nootjes erdoor...

Mijn vriendin Sonja heb ik van de week ook nog even gezien. We hadden afgesproken bij de busterminal hier in de buurt. Daar heb je behalve bussen ook een duur warenhuis en een heel shopping centrum onder de grond. In het warenhuis had ik net het gevoel in een museum te lopen met al dat moois achter glas. Juwelen met zoveel diamanten dat je ogen zeer doen van het geglitter en merkkleding die ik niet eens aan zou durven te doen omdat het duur is. Ongelooflijk dat mensen zoveel verdienen dat ze daar wekelijks zonder zorgen kunnen shoppen!
Momenteel zit Sonja in de States voor haar bruiloft. Ze was een half jaar na mij met een beurs naar Korea gekomen om Koreaans te studeren aan de Yonsei. Al snel ontmoette ze een leuke Amerikaan die in Korea in het Amerikaanse leger zat en vorig jaar zijn ze op papier getrouwd. Volgende week houden ze dus de bruiloft in Amerika. Son en Omar gefeliciteerd!

26 Mei was het mijn aankomstdag. Hoewel ik nu ik in Korea zit 25 mei eigenlijk meer betekenis lijkt te hebben. 27 Jaar geleden vertrok ik dus op 25 mei met het vliegtuig naar Nl. Een hele rit via Tokio, de Noordpool en Alaska aangezien je toen nog niet over het Communistische China en Rusland mocht. We hebben er verder niet veel aangedaan, maar het is best grappig om te bseffen dat je nu na 27 jaar dus weer in Korea zit.

Op banengebied loopt er weer van alles. Woensdagochtend had ik een gesprek bij FMC, een Amerikaans bedrijf dat hier in Korea een kantoor heeft met 5 werknemers. Het goot van de regen dus voordat ik eindelijk het gebouwtje had gevonden, had ik flinke soppers en waren de onderkanten van mijn broekspijpen flink doorweekt. Het ging om een bijbaantje, namelijk de administratie/accounting helpen met van alles (kopieren, koffie halen, wc schoonmaken :P). Het zou echter ivm een zwangerschapsverlof maar 3 maanden duren en de vergoeding bedroeg als bijbaantje niet meer dan 600 won per maand. Het werk zou ook niet echt uitdagend zijn, maar aan de andere kant was de sfeer er wel ontspannen, waren de mensen erg vriendelijk en zat het vlak om de hoek.
Uiteindelijk heb ik toch besloten het niet te gaan doen aangezien ik nog een andere sollicitatie heb lopen. Het gaat om een Koreaans bedrijf dat handelt in kleding. Ze zochten nog iemand voor de Engelse correspondentie en het contact met de klanten. Het gesprek ging wel aardig en maandag mag ik op een tweede gesprek komen. Het voordeel is dat het een echte baan is (hoewel je blij mag zijn als je 16.000euro per jaar krijgt), maar het zit wel een flink eind van waar ik nu woon. De sfeer leek er wel gezellig, alleen de werktijden zijn erg Koreaans. Beginnen om 8 uur ’s ochtends en naar huis als het werk klaar is, zonodig ook werken op zaterdag en overuren worden niet uitbetaald.
Wordt vervolgd...

Daarnet heb ik een Engelse test gedaan. Moon zijn zus moet tegenwoordig voor haar werk Engels leren. Vandaag zou er een telefoontje komen van het Instituut om haar Engels te testen en ze had aan mij gevraagd of ik wilde doen of ik haar was. Het Instituut staat namelijk verder los van haar werk en degene die belde kende haar niet dus dat kon makkelijk. De vragen wist ze deels al van te voren dus die hadden we samen geoefend. Een stukje zelfintroductie, hoe ze dr werk vond, wat dr hobbies waren, reiservaringen etc. Die man aan de lijn zei dat ik een ander accent had dan de meeste Koreanen. “Ja, dat zal wel komen doordat ik tegenwoordig Engels leer met mijn Nederlandse vriendin!” ^^

Straks ga ik Moon denk ik even ophalen. Die is 2 dagen naar Cheju geweest voor een seminar. Ik kon ook wel mee, maar ik had niet zoveel trek in college’s en ik had zijn zus beloofd die test te doen.

Nou, zo zijn jullie weer een beetje op de hoogte van het reilen en zeilen hier.

Een fijne dag nog!

Liefs,
Soe