1 Jaar getrouwd!

Beste allemaal,

Volop lente hier in Korea! Zaterdag leek er geen einde te komen aan al de regen, maar inmiddels schijnt de zon weer volop en is het overdag een aangename 25C. Volgend jaar kunnen we hopelijk langs de rivier in het zonnetje zitten. Momenteel wordt er druk gewerkt aan de rivier die vlak bij ons huis stroomt. Het is een zijarm van de grote Han-rivier en ze zijn hem helemaal aan het opknappen. Trucks met grote rotsblokken rijden af en aan om de rivier van een mooie oever te voorzien en bij een ander stuk zijn ze begonnen een deel van een betonnen overkapping weg te breken. Samen met de nieuwe shopping mall die een tijdje geleden is geopend gaat het hier nog een populaire trekpleister worden ook!

Een paar weken geleden ben ik naar Anmeyon-eiland geweest, een ‘eiland’ dat door een dam is verbonden met het vastenland en dat in het Westen van Korea is. Het is zeer populair voor een dagje uit. Niet te ver van Seoul, er is een strand en in de lente is er veel mooie bloesem. De reden dat ik er heen ging was de Floritopia, een grote internationale bloemen expositie/beurs die om de paar jaar wordt gehouden. Aangezien er veel handel in bloemen bestaat tussen Korea en Nederland was er zelfs een seminar georganiseerd door de Nederlandse ambassade waarbij diverse Nederlandse sprekers aanwezig waren. De zaal zat goed vol en het aantal gasten was ruim 2 maal zoveel als er verwacht was, maar dat had waarschijnlijk meer te maken met het feit dat er een gratis lunchbuffet was en je een gratis kaartje kreeg voor de expositie.
De expositie werd gehouden in een park dat tijdelijk was omgebouwd tot een grote openlucht expositieruimte met overal bloemenperken en tentoonstellingstenten. Een tulpenveld, kookkunst met bloemen, bloemenimporteurs, organisaties die van alles met bloemen deden, de media... Bussen, bussen en nog eens bussen met mensen kwamen er op af. Kinderen op schoolreisje, toeristen en verder veel georganiseerde bustrips voor ajumoni’s en ajossi’s van rond de 60 die hun wekelijkse trip naar de bergen eens hadden omgeruild voor een dagje bloemen kijken.
Nou ja, bloemen kijken, je vraagt je af in hoeverre die mensen ook echt naar de bloemen hebben gekeken. Voor de tenten was met hekken een ‘wachtpad’ afgebakend vanwege het grote aantal bezoekers. Lang wachten hoefde je echter niet, de bezoekers gingen in sneltrein vaart langs al het moois. Stilstaan om iets beter te bekijken kan niet, je wordt automatisch meegesleurd in de stroom van duwende en porrende ajumoni’s die met zijn allen heel veel herrie maken.
Nadat ze zo in een klein uurtje alle tenten in en uit gehold zijn is het tijd om te eten, want als Koreaan ga je toch vooral ergens heen om te eten. Een derde van de tenten op het terrein was dan ook restaurant. Na een kom noedels, kimchi pannenkoek en een fles soju en bier is het dan weer tijd om in de bus te stappen op weg naar de volgende bestemming.
Hoewel wij redelijk op tijd weggingen richting Seoul, konden we helaas de files niet omzeilen. Het was een vrijdag en bovendien regende het dus hoewel de eerste paar kilometers nog vrij vlot gingen reden we al snel de rij wachtende auto’s in en werd de normaal 2,5 uur durende rit een lange zit van zo’n 6 uur... Toch wel luxe als je in Nl alleen je raam uit hoeft te kijken om de tulpenvelden te zien...

Naast de Floritopia zijn er momenteel ook veel andere festivals in Korea. Het Hi Seoul festival is er daar een van. Een groots op gezet festival dat het hele jaar door allerlei activiteiten, shows, tentoonstellingen en dergelijke organiseerd en waar volgens de organisatie ook veel buitenlandse toeristen speciaal voor naar Korea komen. Westerse toeristen heb ik weinig gezien, maar wel veel Koreanen. Heel veel Koreanen. Zoveel dat Moon en ik het al snel voor gezien hielden. Na een snelle lunch hebben we nog wat rondgelopen in de Samch’eong buurt waar je veel leuke cafe’tjes en winkeltjes hebt, maar daarna waren we de warmte en drukte wel zat en zijn we lekker naar huis gegaan.

Mei is hier een gevreesde maand voor de portemonnee. Het begint met de dag van de arbeid, dan heb je kinderdag, oudersdag, lerarendag en recent is hier nog echtparendag aan toegevoegd.
Op de dag van de arbeid hebben sommige werknemers vrij of ze krijgen een bonus, maar het gros van de werknemers moet gewoon werken. Op kinderdag, de enige dag tussen al deze dagen die een officiele vrije dag is, trekken veel gezinnen er met hun kind op uit en met deze dag is het beter pretparken te omzeilen.
Anders dan een aparte vader- en moederdag vieren de Koreanen hier 1 oudersdag. Geen ontbijt op bed, maar wel een boeketje anjers en een dikgevulde envelop met bedragen die beginnen rond de 150 euro beginnen en oplopen tot de 300euro en meer. Dan heb je nog lerarendag waarop de huidige leraar, maar ook docenten van vroeger in het zonnetje worden gezet met brieven, bloemen, cadeaus, geld en etentjes. Echtparendag is er nog maar pas aan toegevoegd, misschien om het stijgende aantal echtscheidingen tegen te gaan ?

Een paar weken terug ben ik voor het eerst op ziekenbezoek geweest in Korea. Het ging om de oom van Moon, de echtgenoot van de zus van Moon zijn moeder. Vanwege het grote leeftijdverschil is het echter meer een opa. Vorig jaar met de Chuseok was hij al niet zo mobiel meer, maar na de hersenbloeding van 2 maanden geleden, was hij nog harder achteruit gegaan. Hoewel hij zich nog redelijk bewust leek te zijn van wat er om hem heen gebeurde, was er van een gesprek voeren geen sprake meer en bewegen ging ook erg moeizaam of gewoon helemaal niet. Met slangetjes voedsel wordt hij in leven gehouden, maar of je het nog een leven kan kan noemen is de vraag.
Zo’n ziekenbezoek is een ervaring op zich. Aangezien er in elke straat wel een ziekenhuis of kliniek zit, hoef je in Korea niet op de wachtlijst en kan je altijd wel ergens terecht. Bezoekuren zijn er niet en een zuster heb ik ook niet gezien. Iedereen kan in en uit lopen, inclusief de patienten wat ze dan ook graag doen om even buiten een sigaretje te gaan roken of om in hun pyjama en met hun infuus op wieltjes even naar de 24uur shop te gaan aan het einde van de straat. Wil je opa even meenemen voor een ritje met de auto? Geen probleem, niemand die je tegenhoudt.

Naast de beruchte High School toets waar de Koreaanse kinderen maandenlang tot diep in de nacht voor leren en de sollicitatie oorlog om tussen miljoenen andere Koreanen aan een redelijke baan te komen, is er nog een levensbepalende beproeving in Korea: het gekeurd worden door de ouders van je vriendinnetje.
Huwelijk is in Korea niet alleen iets van liefde tussen 2 mensen, het is bovenal een verbinding tussen 2 families en het is niet voor niets dat er veel huwelijken plaatsvinden binnen en tussen grote bedrijven.
Koreaanse stellen ontmoeten elkaar tijdens hun date periode buiten de deur en pas als het serieus begint te worden vindt er een officieel bezoek plaats aan de ouders van beide partijen wat nog geen huwelijksaanzoek is, maar wel inhoudt dat het allemaal zeer serieus is. Voor het tot een huwelijk komt, wordt de bruidegom echter eerst aan een streng verhoor onderworpen. Wat hij doet, wat zijn familie doet, wat zijn plannen zijn... hij moet alle reilen en zeilen bijzetten om te tonen dat hij echt van de dochter houdt en zelfs een doktersonderzoek is heel gewoon om aan te tonen dat er geen lichamelijke gebreken zijn en nageslacht min of meer verzekerd! Dan is Moon dr toch maar weer makkelijk van af gekomen...

Deze maand was het alweer een jaar geleden dat we elkaar trouw beloofden tijdens een speedbruiloft die binnen een uur weer was afgelopen. We hebben er niet veel aan gedaan. We zijn naar de bergen geweest waar we hebben gewandeled en vooral genoten van alle rust na een drukke werkweek.

Liefs uit Korea,

Soe