Lente!

Beste allemaal,

Dat was wel een erg lange radiostilte! Met mijn laatste berichtje was het zelfs nog 2010 en moesten we bij het opstaan bevroren leidingen ontdooien om een warme douche te kunnen nemen en moesten de uien IN de koelkast gelegd worden omdat ze op de veranda bevroren van de kou! Sinds een week is het echter gedaan met het koude weer en is het volop lente. Overal staan de bomen in bloei en de paden langs de Han-rivier zien geel van de forsitsia’s. Nu het ’s ochtends vroeg al licht is, is het ook weer wat makkelijker uit bed te komen en ook uit mijn werk op de fiets naar huis als het nog licht is voelt het toch wat veiliger met al dat drukke verkeer. De eerste vrouwtjes op jacht naar eetbaar lente-groen in de bermen zijn gespot en ik heb ook al de eerste parasols tegen het bruin worden gezien.

Met mijn bio-pa heb ik nog steeds leuk contact. Contact met mijn zussen is wat lastiger aangezien hun echtgenotes niet van de adoptie mogen weten, maar met bio-pa bel ik geregeld en hij toont altijd veel interesse. Ik begin ook wat meer aan zijn manier van praten te wennen (op een of andere manier praten oudere Koreaanse mensen altijd zo onduidelijk) en hij ook meer aan mijn Koreaanse gemurmel met een Nederlands accent. Met Sollal ben ik bij hem op bezoek geweest. Sollal is traditioneel Nieuwjaar volgens de maankalender en dat viel dit jaar in de eerste week van Februari. Bio-pa viert dit altijd met al zijn broers en zussen die dan bij hem thuis verzamelen voor de voorouderverering. Omdat ik op Sollal zelf met Moon bij Moon zijn ma had afgesproken, ging ik de dag ervoor naar bio-pa. De rest van de familie zou ook die dag komen om al het eten voor te bereiden voor de verering, maar door verschillende afspraken was dat misgelopen en was er uiteindelijk maar 1 oom en zou de rest de volgende dag komen. Dat was wel jammer, ik was eigenlijk wel een beetje nieuwsgierig geworden naar de rest van de familie en nu moet ik weer wachten tot de volgende traditionale feestdag in oktober. Uiteindelijk zijn we wat gaan eten met die oom en zijn vrouw en hun zoon. De oom was een jongere broer van bio-pa en zag er inderdaad uit als een jongere versie van bio-pa. Op zijn lengte na, hij was voor een Koreaan behoorlijk lang.

Met werk gaat ook alles goed. Ik werk alweer ruim anderhalf jaar bij Control Union en heb het nog steeds erg naar mijn zin. Deze week had ik een textielcursus omdat een van de programma’s die we certificeren te maken heeft met biologisch katoen. Ik kan leuke verhalen over ridders en kastelen vertellen, maar aangezien ik met mijn textielkennis niet veel verder kwam dan wat sjaals die ik op de basisschool heb gebreid en een draadje haken, mocht ik 3 dagen naar Seongnam ten zuiden van Seoul waar een textiel onderzoeksinstituut zit. Naast mij waren er nog zo’n 70 andere mensen van allerlei textiel gerelateerde bedrijven. Tijdens 8 lessen werd het hele textiel proces (textielsoorten, de productie van textiel, etiket-eisen, testen) uitgelegd, wel in het Koreaans. Ik had van te voren alvast de syllabus aangevraagd zodat ik een beetje kon voorstuderen, maar aangezien de inhoud zo technisch was stond de helft van de woorden niet eens in het woordenboek en aan een echtgenoot die weliswaar alles weet van sport en heerlijke massages kan geven, heb je in zo’n geval ook niet veel. Tijdens de cursus werd alles gelukkig duidelijk uitgelegd voor zover dat ging in de beperkte tijd en er waren ook samples waardoor alles iets makkelijker te begrijpen was. Het is trouwens wel grappig dat tijdens zo’n cursus de helft tijdens de les en anders tenminste in de pauze ligt te slapen. Hoofd op tafel en ogen dicht. Niemand die zich daar aan stoort. Een enkele docent vraagt je buurman wakker te maken omdat de inhoud van de cursus toch wel nuttig is, maar verder heeft iedereen begrip voor het feit dat iedereen altijd moe is van het drukke leven (of het tot laat in de nacht bier drinken).

Moon werkt sinds een paar maanden naast de basisschool ook als personal trainer bij een fitnesscenter. Lange dagen omdat hij om 8.30 op school moet zijn, daar tot 16.30 werkt en dan naar de fitness gaat waarna hij om een uur of 1 ’s nachts weer thuiskomt. Op de fitness werkt hij bovendien ook elke zaterdag en op school om de week ook op zaterdagochtend. De zondagen proberen we dus zoveel mogelijk met zijn tweetjes wat leuks te doen of even op te laden na een drukke week.

Een tijdje geleden waren we sinds lange tijd weer eens naar de haven van Incheon geweest, een stad ten Westen van Seoul waar ook de internationale luchthaven is. Met de metro is het nog best een lange rit omdat wij in het Oosten van Seoul wonen, maar het is altijd een verademing om na het drukke Seoul de zee te zien. Je kan dan met een veer naar het eiland waar ook de luchthaven is en onderweg moet je vooral niet vergeten garnalenchips aan de meeuwen te voeren.
Een andere bezienswaardigheid van Incheon is de Chinatown. Hier liepen we toevallig tegen een Chinees restaurant aan waar ze ook speciale vegetarische gerechten hadden. Meestal ben ik niet zo van de Chinees in Korea, aangezien ze altijd weinig vegetarisch hebben. Hier hadden ze echter bijna alle gerechten ook in een nep-vlees variant waardoor ik ook voor het eerst na 4 jaar Korea kon genieten van gefrituurd ‘vlees’ met zoetzure saus en noedels met zwarte bonen saus.

Deze zomer is het alweer 4 jaar geleden sinds ik naar Korea kwam om 1 op 1 de Koreaanse cultuur te leren kennen door met de hele familie in 1 huis te wonen. Hoewel ik ook veel Koreaanse dingen heb overgenomen, zijn er ook nog vaak dingen waardoor je merkt dat 4 jaar Korea niet op kunnen tegen al die jaren Nederland. Een tijdje geleden hadden we een feestje waarbij we ballonnen zouden ophangen. Ballonnen, nou die hebben we in Nederland ook dus ik had bij de winkel ballonnen gekocht en bij gebrek aan een bol wol ook een klos met rood draad. Nog gezellig ook rood, dat is mijn lievelingskleur. Ballonnen opgeblazen en per 2 ballonnen aan elkaar geknoopt zodat ze mooi in de ruimte opgehangen konden worden.
Dacht ik. Toen ik terug kwam van de w.c. zag ik tot mijn verbazing dat ze al mijn mooie rode draadjes weer aan het losknopen waren. Het was speciaal draad dat enkel werd gebruikt bij verhuizingen en voor het verpakken van ander grof spul en in ieder geval niet op feestjes om ballonnen op te hangen. Het ophangen van ballonnen gaat in Korea sowieso anders. De ballonnen worden of gevuld met gas waardoor ze vanzelf tegen het plafond blijven hangen of ze plakken dubbelzijdig plakband op de bovenkant van de ballon en plakken hem dan tegen het plafond. Met een mooi (inpak)lintje aan de onderkant. Nou ja, dat zag er toch ook wel weer erg feestelijk uit...

Fijn weekend!
Soe