Cheju

Heel even had ik nog overwogen niet mee te gaan naar Cheju vanwege het huiswerk, maar dit was natuurlijk zo'n mooie kans dat ik die niet mocht laten lopen. Aangezien Jong (degene die ooit 4 maanden Koreaans had gestudeerd in Leiden) het verzamelpunt nog niet kende (en voor de gezeligheid), sproken we af vlak bij zijn hasuk en liepen we samen naar het Sincheon station. (Het station is precies tussen ons in, maar een kwartiertje lopen. Het station wordt wel meer gebruikt als verzamelpunt en het was vol met bussen maar die van ons was snel te herkennen, vanwege het bordje INKAS en al de jongeren. We waren lekker op tijd dus we konden alvast een beetje kennis maken met de rest. Het was grappig dat je niet kon zien wie nou eigenlijk staff was en wie deelnemers omdat het natuurlijk allemaal zwarte hoofden waren^^
We kregen een programma en een sport poloshirt met lange mouwen met inkas erop en om een uur of 14.30 vertrokken we met de speciala gehuurde bus richting Incheon INternational airport.
Er zijn ongeveer 45 mensen die meezijn, inclusief zo'n 8 man staff. De deelnemers zijn dus allemaal adopkos die om een of andere reden in Korea zijn (reis, studie, werk etc) en ze komen overal vandaan, maar vooral uit Amerika. Verder nog wat uit Frankrijk en uit Nl zijn er wel 5 mensen! Jong, Nikkei, Johan, Marco en ik. Jong is dus degene die hetzelfde programma volgt als ik, Johan studeert ook in Leiden en zit nu op de Ehwa vrouwenuni voor de taal, Nikkei kende ik alleen van horen zeggen uit Nl (hij zit hier met zijn vriendin) en Marco kende ik nog niet. Ik zat naast Marco in de bus en heb een leuk gesprek met hem gehad. Hij is al wat ouder en is arts (nee, niet gelijk aan de boeketromannetjes denken aub, hij is gewoon aardig :)) en doet hier momenteel onderzoek naar kinderen met astma. Door het kletsen heb ik niet echt naar buiten kunnen kijken, maar hier en daar zag ik wel een mooi landschap voorbij schieten, vooral de Hanrivier was schitterend.
De airport was heel netjes en overzichtelijk. We kregen allemaal een ticket maar de de meesten deelnemers moesten terug naar de balie om de ticket aan te laten passen omdat hun naam niet overeenkwam met hun ticket (omdat ze vaak hun koreaanse naam opgeven bij de inkas enzo). (De Inkas is dus een vereniging die alles doet voor adopko's, zoals beurzen om d etaal te leren, hulp bij zoeken van roots, echt van alles en ze organiseren summerschools en excursies en bijna alles gratis. Ze krijgen vooral veel geld van de overheid). We gingen gelijk door de gate en moesten toen nog even wachten, maar om 17.15 gingen we de lucht in. Het was trouwens opvallend hoeveel vluchten er naar Cheju gingen! Voor ons wel 2 in een half uur en dan ook van die echte grote vliegtuigen! De vlucht duurde ongeveer een uur. Het eiland ligt dus in het zuiden van korea en je vliegt westelijk van Korea over de zee op een hoogte van 5 km. Het was beweolkt dus veel zee heb ik niet gezien, maar het wolkendek was ook de moeite waard! Net een sneeuwlandschap met in de verte de zon. De stewarddessen waren erg 'modieus' en allemaal heel erg identiek. Het haar in een strak knotje met geen haartje verkeerd, opgemaakt, allemaal dezelfde pareloorbelletjes, een rare dubbele strook om hun knotje? en een soort stijfstaand sjaaltje dat als een piek rechtop stond. Verder natuurlijk een mooi jasje en een rok en zelfs een schort voor met het geven van het drinken.
Op de airport stapten we uit via een trap en dus niet via een slurf! en werden we met een bus naar de hal gereden. Buiten stond er een bus op ons te wachten en reden we naar het cheju royal hotel waar we aten.
Royal hotel, je hoort het al, dat is niet te vergelijken met de snackbar op de hoek! Zo vreselijk sjiek, dat ik me natuurlijk weer helemaal misplaats voelde met mijn bergschoenen aan. (Oh, trouwens toen we door de douane gingen, ik moest me zowat uitkleden! Mijn rugzak af, mijn handtas af, mijn vest uit, en zelfs mijn schoenen uit! ??? Misschien zagen ze er te groot uit? Of omdat koreaanse meiden nooit zulke schoenen dragen??? Nou ja, verder gebeurde er niets en ik heb mijn schaar ook nog steeds :)) In het hotel was er een gigantisch buffet met echt van alles, teveel om op te noemen: soepen, japans eten, allerlei soorten vlees, vis, groenten, fruit, taartjes, cakejes... Grappige groene japanse noedels, em pompoensoep maar die soep die we thuis maken vond ik lekkerder. Verder ook spagetti, verschillende soorten noedels, pizza, dimsum, en ook 3 soorten brood die ze aten als dessert! 1 was een bolletje met een zoete vulling erin, die andere waren plakken wit (wat zoet en zacht als brioche en een brood dat groen was (groene thee?) en waar ook kastanjes inzaten en dat vreselijk lekker was! :) Er waren ook sinasappels, peren, druiven, ananas, natuurlijk alles gesneden. Verder waren er 2 deelnemers jarig dus er waren ook 2 extra taarten geregeld met kaarsjes. (En met een buffet moet je niet denken aan grote metalen bakken met balen eten erin, dit werd allemaal netjes geserveerd op grote witte borden door koks in witte pakken die om de minuut alles bij stonden te vullen).
Na het eten verzamelden we in een speciale ruimte waar een presentatie was. Geen klaslokaal, maar een gigantische zaal emt kroonluchters, luxe stoelen, water, etc etc. Er was een video presentatie over het eiland en over inkas en de presidente vertelde wat over inkas. Dat was wel grappig omdat ze zelf niet zo goed engels kan en het dus steeds vertaald moest worden, maar de vertaalster kon ook niet zo goed engels, dus soms nam een adopko het over :) Het durde trouwens ook even voor de beamer het deed; ik moest gelijk aan onze koreaanse filmvertoningen denken die we altijd organiseerden in Leiden :) We zijn dus niet de enige die niet weten hoe alles werkt :)
Hierna gingen we weer anar de bus en reden we naar de pesion waar we zouden slapen. Het is een 3 verdiepingen groot gebouw dat echt super luxe is. De gasten slapen op de 1,2 verdieping en de vrouwen op de 3e. Op elke verdieping is 1 woonkamer en meerdere slaapkamers, er zijn 2 badkamers (met bas en douche) en er is tv (supergroot), pc met internet (daar zit ik nu dus) en een superkeuken met alles erin! Dit is echt zo cool!!! De bedden zijn traditioneel op de grond en daar begin ik al behoorlijk aan te wennen. In tegenstelling tot het pension met het weekendje sliep ik nu gewoon op 1 laag ipv 4 :)
Sommigen gingen nog uit, maar de meesten meiden bleven thuis. We deden een introrondje en kletsten nog wat en gingen daarna slapen. Behalve de dronken gasten die af en toe binnen vielen en de muggen heb ik goed geslapen.
Vanmorgen ben ik met 3 meiden van inkas en een andere deelneemster naar het strand gelopen, 10 min van hier. Nou ja, strand, dit was de zee met heel veel zwarte stenen. Het is hier zo gaaf! Zo rustig, een heerlijke zeewind zoals die ook altijd in Nwijk waait en ik voelde me er gelijk thuis. Er zijn heel veel zwarte stenen met allemaal gaten erin, daar is cheju ook beroemd om. (in feite zijn er 3 dingen waar cheju beroemd om is: wind, vrouwen:de rolpatronen zijn hier omgedraaid en stenen). Verder hier en daar groentelandbouw en veel toerisme.
Ik moet nu stoppen omdat we weg gaan, maar de rest volgt snel!

Liefs
soe

Het was gistermorgen een hele toer iedereen in de bus te krijgen, aangezien de helft volgens een kater had. Sommigen zagen er echt niet uit... Ik schaamde me wel een beetje. Die mensen doen zoveel voor ons en wat doen die adopkos? Zuipen tot s ochtends vroeg en alleen maar vragen wanneer ze vrije tijd hebben... Stelletje verwende nesten...
We zijneerst met de INKAS bus naar een tehuis voor geestelijk gehandicapten en mensen met alcohol problemen etc gegaan. Dat werd gerund door de oom van de presidente van Inkas en hij stelde het op prijs als we daar langs zouden gaan. (Hij heeft ook diverse maaltijden betaald hoorde ik). We hebben alleen neit in het tehuis rond gekeken zoals ik verwachtte, maar we hebben alleen 3/4 van de dienst bijgewoond die ze aan het houden waren. Het was een zaal met zoals in Nl banken, wat glas in lood ramen en een groot kruis met decoraties van gekleurd glas. Het altaar was een verhoging met rood fluweelachtige stof, en het grappige was dat de mensen die daar stonden hun schoenen daar uit hadden! Voor de verhoging stond dus ook een paar sloffen voor degene die een voordracht ging houden. Verder was er een groot diascherm met een karaoke voor de psalmen en natuurlijk een heleboel grote boxen! Op de achtergrond steeds mooie kleurenplaatjes uit de Bijbel en dan verder de noten en de tekst van het liedje. Ik hoef waarschijnlijk niet te zeggen dat iedereen lekker hard meeblerden en dat die tekst volgens mij niet eens nodig was omdat ze die toch wel uit hun hoofd kennen. Er stonden verder wat plantjes en het grappig was dat de mensen gewoon af en toe heen en weer liepen om naar de wc te gaan. De preek was vreselijk lang, ik denk zeker een uur, vooral ook omdat hij steeds zin voor zin vertaald werd...en ik natuurlijk ook weer eens naar de wc moest. (Ik wist niet of ik het ook wel kon maken op te staan, bovendien at ik ook nog eens vooraan in het midden... Jaja, ik stond natuurlijk vooraan toen ik hoorde waar we heen gingen^^) (Het was trouwens grappig om te zien dat de stok van de noot c hier omlaag ging, terwijl die in Nl volgens mij meestal omhoog gaat).
Na de kerk gingen we met de bus (waarin we een heel mooie boekje kregen over cheju) naar een restaurant waar we black pork kregen. Dat is een gerecht van varkens die in het wild worden gevangen en dus niet speciaal geteeld worden. Het schijnt een specialiteit van cheju te zijn, en de prijs was ook zeker speciaal maar volgens de rest zat er verder weinig andere smaak aan. Het zal wel, mijn bibimbap met bijgerechten was in ieder geval wel errug lekker:)
Na het eten gingen we op weg naar een soort groot park met heel veel palmbomen en natuur.Helaas hebben we er niet echt rondgelopen, maar de workshop pottenbakken die we deden was ook erg grappig. Ik weet niet wat mijn kom over mijn persoonlijkheid moet zeggen, maar een knap iemand die daar een positieve draai aan kan geven^^ Iedereen kreeg een homp klei en een draaischijf (gewoon op een houten plankje, neit zo een met een voet) en na een instructie kon je maken wat je wilde. Er was zelfs verf: rood werd bruin, grijs werd blauw, groen bleef groen. Sommigen hadden echt supermooie dingen gemaakt!
HIerna vertrokken we naar een berg, niet de hoogste van het eiland Halla san, maar een kleinere waarvan het niet zo lang duurde hem te beklimmen. Het was een prachtige berg met een brede stenen trap omhoog. Het was niet vreselijk druk, maar er waren wel overal mensen. De 'klim' duurde ongeveer een half uur en het uitzicht was gewoon super. Je zag de zee, de bergen, de gebouwen en huizen en rechts het eilandje Udo. Verder waren er beneden paarden waar je voor geld een ritje op kon maken. Bij de wc's zaten allemaal oma's mandarijnen te verkopen, een specialiteit van cheju. (Koreanen roepen 'jaho' als ze schreeuwen van een berg). Het stomme was trouwens dat om de 25 meter er een luidspreker stond waar muziek uit kwam. Het was wel rustige mooie muziek hoor, maar het is toch niet iets dat je verwacht boven op een berg...
Na de berg gingen we op weg naar de Pension. Het hele eiland is denk ik 20 km in de breedte en het heen en weer rijden kostte steeds nog best veel tijd. De omgeving is echter super om naar te kijken. Er is heel veel natuur en overal zie je bergen, maar anders dan op het platteland buiten seoul. Hier is toch meer bebouwing, maar veel minder hoge gebouwen, eigenlijk amper. Hier en daar zijn velden met landbouw, paarden die los lopen, pensions en verder overal zwarte stenen. Die worden echt overal voor gebruikt en zijn altijd zwart met gaatjes erin. Bij veel huizen zie je ook muurtjes van deze stenen en het lijkt alsof die met de hand gebouwd zijn. Je ziet geen cement en het ziet er heel netjes uit en ik vraag me af of ze idd los liggen (Nee, ik ga dat neit proberen door er een mep tegen te geven). Verder zijn er over de tolharubang, stenen beelden van een mannetje, een soort koreaanse paaseilandbeelden in alle soorten en maten.
Hoewel iedereen leuk met elkaar omgaat, heb ik het meeste contact met 1 van de vrijwilligers van Inkas. Ze is erg aardig en we kunnen gezellig kletsen over alles. Gisteren vroeg Pierre of we zin hadden met hem ene Johan mee uit eten te gaan in Cheju.Je kon namelijk kiezen of je terug wilde naar de pension of dat je gedropt wilde worden in het centrum. Pierre had hier een vriendin zitten met wie hij wat ging eten (zijn vriend adopko JOhan ging ook mee) en aangezien wij die dag wel veel met hun om waren gegaan mochten wij ook mee. We aten chongsik, een volledige maaltijd vertaald. Dat betekent heel erg veel bijgerechten en sla en rijst om pakketjes te vouwen en het was erg lekker.
De vriendin bracht ons met de auto weer naar het pension. Daar zijn we nog met zijn 4tjes en bier en chips naar het strand gegaan om rond middernacht weer terug te gaan. (nee, hij heeft al een vriendin en het was gewoon gewoon gezellig :)) Het was heerlijk daar aan het strand, niet te koud, een heerlijk windje en prachtige golven. In de verte de lampen van de vissers en er waren ook veel hobbyvissers met hengels met een lampje eraan. Het stomme was dat ik nu pas merkte dat ik het noordtukse strand eigenlijk wel had gemist. De zoute zeewind, de lucht en vooral ook de ruimte. Dat is hier gewoon zo heerlijk, de natuur en de ruimte en niet 24 uur epr dag zoveel mensen en auto's...Geen idee waarom iedereen toch naar seoul trekt... :)

Ik heb geen idee wat we vandaag gaan doen, elke dag veranderd het programma wel. Ik hoop dat ik eht snel op het net kan zetten net als de auto's maar mijn huiswerk roept ook. Ik heb hier nog geen letter geschreven of geleerd (jeempie ben ik ik nog wel???) en moet wel weer eens wat gaan doen. Morgen beginnen de lessen weer. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er tegen op zie en er geen zin in heb. Niet in het koreaans, daar heb ik wel zin in, maar gewoon niet in de meeste mensen uit mijn klas en die ene docente. Dat is geloof ik de eerste keer dat ik zoiets voel, tja wat wil je ook met al die aardige mensen in Leiden :) We zien wel hoe het gaat lopen...

Dikke kus
soe