Zomervakantie op Jeju-eiland

Beste allemaal,

Ik weet niet hoe het weer momenteel in NL is, maar hier is het nog volop zomer. Onze ventilator maakt overuren, maar het blijft soms lastig om ’s avonds in slaap te komen. Daarom besloten we 2 weken geleden na uren draaien, woelen en vooral zweten om verkoeling te zoeken bij de Han-rivier. Bamboe-matje mee, bij een van de vele 24-uur shops bier, chips en fris gekocht en daar zaten we dan om half 1 ’s nachts langs het water. We waren niet de enigen. Stellen, vriendengroepen, families... het was gezellig druk. In de verte uitzicht op het Olympisch stadium waar een concert aan de gang was en om de zoveel tijd stak er iemand vuurwerk af dat je voor een euro kon kopen bij een straatventer. Het was dat er zoveel muggen waren, anders hadden we er tot de volgende ochtend blijven slapen...

Een andere methode om de hitte te ontvluchten is natuurlijk lekker zwemmen in de zee en dat hebben we dan ook vorige week gedaan. We hadden goedkope tickets gevonden op internet voor Jeju, een eiland in het Zuiden van Korea dat ook wel het Hawaii van Korea wordt genoemd. We waren er al een keer geweest met een georganiseerde tour (bus in, bus uit en een hoog toeristisch gehalte met een olifantenshow, verplichte souvenirshops en verplichte promotiepraatjes bij elke bezienswaardgheid) en na de bruiloft met familie. Deze keer besloten we er een strandvakantie van te maken, aangezien het al jaren een van Moon’s wensen is op Jeju in de zee te zwemmen. (Niet iedereen is zo verwend dat ie 25 jaar op loopafstand van het strand heeft gewoond). Op internet hadden we de 2 mooiste stranden gevonden, namelijk Hyeopjae in het Westen en Pyoseon in het Oosten en voor de af wisseling prikten we Hwasun als derde strand in het Zuiden. Donderdag (18-8)aan het einde van de middag vertrokken we en na een vlucht van een uur stonden we op Jeju met onze plattegrond uit te vogelen waar we de bus moesten hebben. Op zulke momenten is en smartphone toch wel handig...
Rond een uur of half 8 kwamen we aan bij Hyeopjae waar we gelukkig niet lang hoefden te zoeken naar een verblijfplaats. Sterker nog, zodra je de bus uitstapte, hoorde je van alle kanten ajumoni’s die riepen dat ze kamers verhuurden, ‘minbak’ in het Koreaans. Bij zo’n kamer moet je je niet teveel voorstellen. Het is een kamer van zo’n 16m2 en dan liggen er 2 dunne dekens en een dikke deken om op te slapen in de hoek. Er was nog wel een tv op de kamer, maar verder is er weinig. Het verschilt natuurlijk per minbap, maar in principe moet je zelf zorgen voor eten en handdoeken, zeep etc.. De douche en wc deelden we met nog 1 andere kamer en uit de douche kwam alleen koud water, maar gelukkig was het zo warm dat je het nog net lang genoeg kon uithouden om je een beetje fatsoenlijk te wassen. De locatie maakte veel goed, want we hoefden maar 2 stappen te zetten en we waren op het strand.
Korea is als schiereiland bijna overal omgeven door de zee, maar veel kustlijnen bestaan uit hoge rotsen of ‘steen-stranden’ en er zijn niet veel ‘echte’ zandstranden. Het strand van Hyeopjae was niet groot, 200m in de lengte en misschien 50m bij vloed in de breedte, maar aangezien het al de laatste week was van de vakantie waren er toch niet zoveel mensen en was er plek zat.
Het is wel grappig om te zien dat naar het strand gaan in Korea heel anders gaat. Ten eerste zijn er geen windschermen, maar daarentegen zie je wel overal parasols die mensen zelf meenemen of die je kan huren. Je kon zelfs een parasol huren compleet met tuintafel, zodat je niet op het zand hoeft te zitten. Heb je die luxe niet, dan zit je niet op je handdoek, maar op een bamboemat of op een soort plastic kleed. Verder zijn er boterhammen met pindakaas en komkommer, maar wel gefrituurde kip, pizza, cupnoedels, rijstcakes in hete saus en veel rauwe vis restaurants. Je kan grote zwembanden huren of een bootje compleet met roeispanen en na 50 m in het water stuit je op een lijn met boeien en wordt je teruggefloten door de reddingsbrigade als je verder gaat. Veel Koreanen kunnen namelijk niet zwemmen.
De badmode is, zeker voor vrouwen, ook anders. Geen naaktstranden, en ook topless is uit den boze en alle bikini’s zijn netjes voorzien van pads in de cups. Het grappige is dat veel meiden een mooie bikini kopen, maar vervolgens zie je daar dan weer niets van omdat er een heel dun vest overheen gaat en vaak doen ze dan ook nog een kort broekje of rokje aan over de zwembroek. Dat blijft allemaal aan als ze het water in gaan. Je ziet trouwens ook genoeg mensen die geeneens een zwempak of zwembroek aan hebben en die gewoon met al hun kleren het water in gaan. Omkleden op het strand doe je ook niet.
Het zeewater verschilt per kust. In het Westen is het grauwig, maar in het Oosten en ook waar wij waren was het kraakhelder. We hadden onze zwembrillen bij ons en als je naar het diepere gedeelte bij de boeilijn ging waar veel rotsen op de bodem waren, dan kon je de visjes en schelpdieren op de bodem zien. Dat blijf ik bijzonder vinden in Korea. In NL bleef het vaak bij een aangespoelde kwal en met geluk wat krabben en garnalen, maar hier zie je geregeld vissen uit de rivier omhoog springen, en waar je in NL alleen lege schelpen vindt op het strand, ga je in Korea naar huis met een emmertje verse scheldiepen na een uurtje wroeten in het zand met een schepje.
De eerste dag hebben we In Hyeopjae doorgebracht en de tweede dag hebben we ’s ochtends de bus genomen naar Hwasun. Het was nog even spannend, want ’s ochtends werden we wakker van de regen, maar gelukkig was dat maar een bui en stond de zon ’s middags weer fel aan de hemel zodat we toch volgens plan naar Hwasun konden. In Hwasun moesten we nog een stukje lopen vanaf de bushalte naar de kust en tijdens die wandeling begon het toch al een beetje te knagen. Geen auto’s volgeladen met strandgangers, geen borden met strand om de 10 meter en ook niet overal motels en restaurants. De reden kwamen we al snel achter: een strand was nog teveel gezegd. Er was water en er was grof zwart zand waar je moddervoeten van kreeg en als klap op de vuurpijl was er direct aan het strand een of andere fabriek. We probeerden het nog van een positieve kant te bekijken dat we ook heel mooi konden wandelen in de omgeving, maar al snel besloten we toch maar onze plannen te wijzigen en door te reizen naar Jungmun.
Jungmun is een bekende plaats op Jeju met veel musea en bezienswaardigheden en daarom was ik eigenlijk bang dat het te toeristisch zou zijn. Uiteindelijk viel het allemaal erg mee en zou ik er een volgende keer weer heen gaan. Het was even zoeken naar een geschikt hotel omdat het of 5 sterren was of een appartement voor gezinnen, maar uiteindelijk vonden we een net motel waar we een kamer huurden die ook 5 sterren was vergeleken met onze vorige verblijfplaats. Warm water, een bed, een tv die niet stoorde, airco en buiten in de hoek een nestje met 2 jonge zwaluwen.
Aangezien we allebei flink verbrand waren besloten we niet nog een dag te gaan bakken op het strand, maar een stukje te lopen van het Olle-pad. Sinds een paar jaar is Jeju bekend om zijn Olle-paden; een stuk of 14 wandelingen op Jeju die je de mooiste plekjes laten zien. De tochten varieren van 10 tot 30km en de route is overal aangegeven door gekleurde linten en pijlen. We vielen halverwege een tocht, gingen al pootje badend over het strand via een stukje bos omhoog waar je een prachtig uitzicht had op de omgeving en de tocht eindigde vervolgens bij 2 watervallen met een helderblauwe poel waar je helaas niet mocht zwemmen...
De volgende dag zaten we ’s ochtends in de bus naar onze laatste bestemming: Pyoseon. Gelukkig waren Moon zijn schouders na het verbranden weer een beetje minder rood, zodat ik niet meer met 2 tassen hoefde te zeulen... In de bus kwamen we erachter dat we allebei een boerderij hadden op Jeju. Een boederij heette “Moon boerderij” en een half uur later zagen we ook nog een bord naar de “Soe boerderij”!. Hoewel de stemming er wel inzat, werd het weer helaas wel steeds slechter. Bewolkt en bij aankomst miezerde het licht. Het strand was snel gevonden, maar daar was verder geen kip te bekennen wat ook wel logisch was met dat weer. Het voordeel was dat er vrije kamers genoeg waren en na even het weer te hebben afgewacht besloten we toch onze zwembroek maar aan te trekken. Als je het water in gaat wordt je immers ook nat.
Het strand van Pyoseon was weer een heel ander strand. Vrij uitgestrekt en het water kwam niet verder dan je knieen en op zijn diepst tot je borst hoewel we toen toch al 100m van de kust waren. Jammer genoeg was het water te troebel om echt wat te zien en was de zee niet diep genoeg om echt te zwemmen en na een half uurtje renden we snel weer naar ons motel waar er gelukkig warm water uit de douchekop kwam. We hebben nog wat van het dorpje bekeken en hebben toen als afsluiter een gangenmenu met verse vis gegeten. Niet dat ik vis eet, maar er was genoeg ander lekkers en Moon vindt rauwe vis wel lekker. Het was vrij prijzig, maar het was zeker de moeite waard. De gangen bleven komen en uiteindelijk zijn we rollend weer naar onze kamer gegaan waar we nog wat tv op bed hebben gekeken wat ook een luxe is omdat we geen tv hebben.
De volgende ochtend hebben we nog een stukje gelopen om ‘dag’ tegen de zee te zeggen (waarschijnlijk een aangeleerde gewoonte van Branding 40) en toen zaten we weer in de bus op weg naar het vliegveld, terwijl het buiten steeds harder begon te regenen.
Inmiddels heb ik mijn eerste werkdagen er weer opzitten en heeft Moon ook nog maar 1 weekje voor hij weer aan de slag moet. De dagelijkse stress is weer begonnen en alleen het vervellen van onze rode schouders en ruggen herinneren nog aan de vakantie. Nog 3 weekjes en dan hebben lekker weer een paar dagen vrij vanwege de nationale feestdag Chuseok. Te kort om naar Jeju te gaan, maar we gaan vast wel weer wat anders leuks doen!

Groetjes,
Soe Ja