Afstuderen

Lieve allemaal,

Afgelopen maandag was het de laatste schooldag voor de graduation. Het eerste uur moesten we naar de grote aula gaan waar we wat uitleg kregen over hoe de graduation ging. We kregen een stoel toegewezen waar ook een stickertje met onze naam op kwam en toen moesten we 'het ontvangen van ons diploma' oefenen. Heel grappig; per rij moest je wachten langs het podium en als je naam werd geroepen liep je het podium op, een buiging naar het schoolhoofd, je diploma met 2 handen ontvangen (erg belangrijk, als je hier iets met 1 hand aanpakt is dat heel onbeleefd), weer buigen, je omdraaien en naar het publiek buigen en dan het podium aan de andere kant weer af. En verder werd er gezegd dat je soms ene hand van het schoolhoofd kreeg, maar dat deed ie niet altijd.
Ik moest zelfs nog een keer extra in mijn eentje het podium op en af omdat ik voor mijn speech naar een andere stoel moest.
Daarna gingen we naar de kleine aula waar het schoolhoofd ook kwam. Daar mochten we al onze gal spugen over wat er in het Language Institute verbeterd kon worden: de smaak van het eten (daar was hij het zelf ook wel mee eens, nadat ie er een keer tofu-stew had gegeten zei die), een los kopieerapparaat (je moet steeds naar de congierge en je staat er minstens een kwartier te wachten)...
Het derde en het vierde uur, je gelooft het of niet, gingen we nog een toets maken! Je allerlaatste schooldag en je moet een toets maken... Niet dat iemand daar zin had... Het was een stukje van een grote Koreaanse toets waarmee je je niveau kunt berekenen, zoiets als de Engelse Toeic en Toefl.
In onze klas waren er wel 2 mensen geslaagd met een mager 6je^^ Ik had nog het excuus dat ik hem niet helemaal af had omdat ik tussendoor nog mijn speech met de docente moest oefenen ;)

Dinsdag was het dan zover! Ik was alvast wat eerder naar school gegaan, zodat Masayo (een klasgenootje uit Japan) mijn gezicht lekker onder kon kliederen met make-up. NIet omdat ik dr nou zo gek op ben, maar ja, het zou onbeleefd zijn het niet te doen. NIet dat ik daar zelf zo gevoelig voor ben, maar ik zou het wel lullig vinden voor mijn docent en klasgenoten dus om 9 uur s ochtends werd ik gezellig onder gepoeierd. Nou ja, het had in ieder geval effect. Toen na een half uur de eerste juffen de kleine aula binnen kwamen lopen, begonnen ze gelijk te 'gillen' van 'Jemineetje, is dat Soe Ja? '. Dat kunnen ze hier zo lekker overdreven die vrouwen, met zon hoog stemmetje en van die grote ogen en een hand voor hun mond.
Er kwamen nu ook steeds meer studenten vh 6e level.
Zoals ik al zei is het een soort gewoonte om in hanbok af te studeren (grappig, de buitenlanders studeren in hanbok af, terwijlde Koreaanse studenten altijd juist in een Westers pak en mantelpakje ofzo afstuderen!) en aangezien dat ding niet echt makkelijk zit, konden we ons in de kleine aula omkleden.
Ik moest een beetje opschieten, omdat ik nog een keer mijn speech moest oefenen. In een bijna lege zaal met microfoon. Heel vervelend om je eigen stem zo duidelijk te horen...:( Het ging ook niet helemaal zoals ik wilde...
Om 10.30 moest iedereen alvast in de grote aula gaan zitten. De gasten begonnen nu ook binnen te stromen. Mijn Koreaanse moeder was er ook, mijn zussen moesten helaas werken. Ik had mijn moeder voor we moesten zitten nog even gesproken, ze zei dat ze zich 'schaamde'. Zeg maar omdat ze mij heeft afgestaan en daar schaamt ze zich dan voor tegenover de rest van de Koreanen. Toen wist ze nog niet waar mjn speech over zou gaan^^
Om 10 voor 11 begon dan eindelijk de ceremonie. Of eerder de kerkdienst! We moesten gaan staan (heel handig met zon hanbok) en 2 coupletten psalm zingen. Daarna was er een dominee die een lang gebed hield en daarna werden we naar voren geroepen om ons diploma in ontvangst te nemen. Hihi, in korte broek het podium op-en-af-gaan oefenen is toch iets eenvoudiger dan met ene hanbok. Dat ding is gewoon te lang en dan heb je er ook nog eens een lange onderjurk onder en schoenen die ook niet echt makkelijk lopen en dan moet je en je diploma vasthouden en je jurk en dan nog elegant zien te lopen :)
Nou ja, ik was toch eigenlijk meer bezig met me zorgen te maken voor mijn speech, de zaal zat wel errug vol met mensen :) Het was trouwens wel een heel leuk gezicht om al die studenten (denk zon stuk of 70) hun diploma in ontvangst te zien nemen. Bijna iedereen had wel een hanbok aan en aangezien die heel gekleurd is, was het een heel vrolijk gezicht.
Na nog een speech van het schoolhoofd was het dan eindelijk mijn beurt. Nog 1 keer diep ademhalen (nou ja, een poging tot, die rok heeft ook een bovenkant, eigenlijk is het een heel lang soort schort, dat je bij je borst dichtknoopt met 2 touwtjes en daar had de juf die me hielp met aankleden, flink dr best op gedaan :)).
Nog een keer elegant het podium op, buigen naar alle belangrijke mensen die op het podium zaten, microfoon 10 cm omlaag en speechen... Gek genoeg verdwenen mijn zenuwen eigenlijk bijna helemaal toen ik eenmaal bezig was. Ik had in de week dr voor flink op mijn uitspraak geoefend (niet dat ik de illusie heb dat dat wat geholpen had) en mijn speech uit mijn kop geleerd, zodat ik als ik te zenuwachtig was op de automatische piloot over kon schakelen. De mensen lachten ook op het moment dat ze moesten lachen en dat gaf me wel een beetje zelfvertrouwen, konden ze me in ieder geval (een beetje ) verstaan :)
Na 8 minuten mocht ik het podium weer af en kon ik eindelijk rustig zitten. Toen waren er nog wat mededelingen en daarna moesten we de 2 andere coupletten van de psalm zingen en na een zegen was het dan afgelopen.
Hierna moesten we naar buiten om nog ene groepsfoto te nemen. En iedereen kwam feliciteren. Ik had al mijn vrienden en kennissen hier ook uitgenodigd, maar de meesten konden niet komen omdat ze moesten werken. Mijn moeder was er dus wel en de hasuk ajossi en ajumoni waren ook gekomen. En ik kreeg ook bloemen van een de Japanse Tomomi uit de hasuk die ook aan de KLI studeert, dat vond ik zo leuk van dr! En Son was ook gekomen met Omar! Dat vond ik ook echt lief, Omar had 2 vrije dagen en ze hadden ook gezellig vakantie kunnen vieren, maar ze waren toch allebei gekomen. Arme Omar, die werd gelijk gedegradeerd tot pakezel voor al mijn bloemen en diploma enzo en Son moet kramp in dr vingers hebben gekregen van al die foto's die ze voor me heeft genomen...:)
Na de groepsfoto moesten we nog naar het klaslokaal waar we onze cijferlijst en het boek waar de werkstukken in waren gebundeld in ontvangts te nemen van onze juf. En om natuurlijk nog meer foto's te nemen...:)
Verder kreeg ik van iedereen hele leuke reacties op mijn speech! Zelfs van mensen die ik niet kenden, die feliciteerden me en er waren ook allemaal mensen die zeiden dat ze zo ontroerd waren en zelfs hadden moeten huilen!
Aangezien mijn speech die ik als opstel voor de midterms had geschreven nog iets te kort was, moest ik er nog iets bij schrijven. Mijn juf adviseerde me nog iets over het vinden van mijn familie te schrijven. Ik had dat juist niet gedaan, omdat ik dacht dat zoiets persoonlijks niet thuishoorde in een speech ter afsluiting van je studie, maar de docent zei dat dat juist iets bijzonders was. Dus had ik in 1 paragraaf nog kort samengevat dat ik mijn familie had gevonden en dat het zo makkelijk was dat we koreaans konden praten. Grappig dat ze daar emotioneel zo door getroffen kunnen raken. Het was in ieder geval wel leuk dat iedereen zo attent was. En het gaf natuurlijk toch wat bijzonders aan mijn afstuderen!
Mijn moeder en de hasuk ajossi en ajumoni hadden nog aangeboden om te gaan lunchen, heel erg lief maar ik vond het eigenlijk leuker om nog een laatste keer met mijn klasgenoten te eten. Ik moet ook nog een beetje wennen met het contact met mijn moeder. Met mijn zussen is het altijd gewoon gezellig, net als met goede vriendinnen, maar mijn moeder vind ik niet echt mijn moeder. Maar dat vind zij denk ik wel. Ik heb een beetje het idee dat de Koreaanse moeders gewoon die 25 jaar er tussen uit knippen en dan de 2 stukjes weer aan elkaar plakken. Ik voelde me ook wel een beetje lullig dat ik niet met dr wilde lunchen, ze was toch ruim 2 uur onderweg geweest om naar 45 min ceremonie te luisteren, maar gelukkig had ze het plan nog even langs mijn 3e zus te gaan, die woont in Ilsan vlak bij Seoul.
Met mijn klasgenoten gingen we naar een restaurant vlakbij de uni. Daar kan je voor 4 euro eten van een heel groot buffet. Er zijn 2 soepen, brood, eieren, 2 soorten rijst, noedels, allerlei soorten vlees en vis, groentes, salades etc. En een vriezer waar je ijs kunt scheppen en sikhye kan pakken (een soort zoete rijstdrank).
Daarna gingen we allemaal naar huis om nog even bij te komen. En om 5 uur hadden we met de klas alweer afgesproken om nog wat de gaan drinken/eten. Dat was ook heelgezellig. Ik ging alleen wel wat eerder weg want Son had me ook uitgenodigd mee uit eten te nemen. Al met al was het dus echt een hele leuke dag!

Woensdag heb ik smiddags wat gegeten met Paul, een adopko die ik kende via de CHeju reis van vorig jaar. Daarna ben ik met Son naar het World Cup Stadium Park geweest. Het WCS is 1 van de Stadiums die ook zijn gebruikt voor de voetbal. Het is echt gigantisch met een grote supermarkt erin, een trouwhal, een bios en weet ik het allemaal. Het park ligt er omheen en is ook heel groot met watertjes, bloemenvelden, fonteinen, lanen, en lekker veel groen. En omdat het een doordeweekse dag was wa shet lekker rustig. We hebben om een grote kei lekker ttok zitten eten en Son had dr hondjes meegenomen zodat die een beetje rond konden rennen. (Totdat de parkwachters kwamen die ons waarschuwden dat daar een boete op stond van 80 euro en ze weer aan de lijn moesten).
S Avonds had ik weer engels. We hebben gezellig zitten praten en deze keer ben ik weer te weten gekomen dat Kor mannen graag een Russchische vrouw willen, omdat er veel (mooie) Russische vrouwen in seksclubs hier werken. Er zijn dus speciale reizen waarmee je een week naar Rusland gaat en dan uit een rijtje vrouwen je aanstaande kunt kiezen.

Gisteren ben ik met Son naar Tongdaemun gegaan, daar was ze nog nooit geweest. We hebben een beetje rondgelopen en zijn ook nog even bij het VVV naar binnen gegaan. Die Koreaanse markten blijven super om te zien. Al die winkeltjes, kraampjes met eten etc...Op de terugweg zaten we in de spits, daar is een volle trein van Utrecht naar Leiden dus niets bij ;)

Nou dat was weer een flinke lap tekst!

Een fijn weekend iedereen en bedankt voor al jullie lieve mails!

Soe