Koreaanse bruiloft en weekje reizen

Beste allemaal,

Het is een tijd geleden maar hier weer eens een stukje uit Korea.
Zoals ik al had gezegd, had ik 28 november een bruiloft in Pusan, een havenstad in het Zuid-Oosten van Korea. Vorige keer toen ik naar Pusan was geweest, had ik de gewone trein genomen (6 uur), maar deze keer besloot ik de KTX te nemen (De Koreaanse TGV). Na een vliegreis van ruim 10 uur had ik er niet echt veel trek in om weer uren te moeten reizen en bovendien valt de prijs in verhouding met de TGV erg mee. Een enkeltje Pusan kost maar zo’n 35 euro!
Of het door een jetlag kwam weet ik niet, maar de nacht voor ik naar Pusan zou gaan, was ik om een uur of 5 al wakker. Dat kwam eigenlijk wel goed uit, want ik was toch gaan twijfelen of ik niet een kaartje voor een trein eerder had moeten kopen. Gelukkig hebben ze hier een VVV-service die je 24 uur per dag kan bellen en nadat de medewerkster daar voor me naar het station van Seoul had gebeld, vertelde ze me dat ik mijn kaartje wel kon omruilen mits er nog plaatsen waren.
Zo was ik om 9 uur al op het station, waar het al zwart zag van de mensen. Nadat ik een half uur in de rij had gestaan, kreeg ik te horen dat ik inderdaad mijn kaartje om kon wisselen, maar daarvoor wel bij het andere loket moest zijn :( Na nog een half uur in de rij (Koreanen zijn echt goed in voordringen) kon ik gelukkig de trein van 10 uur nemen die over 5 minuten zou vertrekken. Een laatste sprintje naar het perron en toen zat ik in de trein.
De luxe vond ik een beetje tegenvallen, je had net zoveel ruimte als in de gewone trein en de wc’s waren net zo vies. Bovendien hadden we ruim een uur vertraging! Denk je de KTX te nemen en dus snel in Pusan te zijn, niet dus. Vanwege een ongeluk waren alle treinen vertraagd... Het enige voordeel was dat we wel een kortingsbon kregen voor als we volgende keer met de KTX gaan.
Na een hoop geduw in de metro en geren met een zware weekendtas door de stad was ik dan eindelijk bij de tempel waar het huwelijk plaats zou vinden. Anders dan de meesten huwelijken tegenwoordig (en anders dan het huwelijk waar ik vorig jaar met Sonja en Jong naar toe was geweest), was dit geen ‘Westers’ huwelijk, maar een traditioneel huwelijk dat plaatsvond in een Confucianistische tempel.
Bij de ingang stonden wel 3 grote foto’s van het bruidspaar in Westerse kleding, maar voor de rest ging alles in klederdracht volgens oude gebruiken. (Seung Hui vertelde me later dat je voor zo’n foto-sessie een jurk kunt lenen van het foto-bureau. Verder herkende ze zichzelf amper toen ze de foto’s zag! Het is nogal de gewoonte om de foto een beetje mooi bij te werken :().
Bij binnenkomst was er een tafeltje waar je je envelop met geld gaf (De 2 mannen keken nogal op van mijn vrolijke nederlandse envelop. Je hebt hier speciale standaard bruilofts-enveloppen met alleen wat Chinese karakters erop, terwijl mijn envelop versierd was met lente-bloemen^^) en waar je dan weer een envelop terugkreeg. Daar zat geld in om te bedanken dat je was gekomen (Weer eens wat anders dan van die suikersnoepjes, maar de logica ontgaat me een beetje. Is het niet makkelijker gewoon allebei niets te geven?).
Vooraan was een soort ‘podium’ met een kamerscherm en een tafeltje met eten en speciale voorwerpen waaronder 2 bruideenden (een veel gebruikt symbool bij het huwelijk, omdat die beesten altijd bij elkaar blijven). Eerst was er een samulnori muziek voorstelling, van die traditionele Koreaanse muziek met trommels, een gong en spelers met van die linten op hun hoofd. Daarna was de echte ceremonie. Eerst werd de bruidegom in een open draagstoel door 4 helpers naar het podium gebracht en daarna zijn bruid in een overdekte draagstoel. Beiden waren in traditionele klederdracht, wat er echt heel erg mooi uitzag. De ouders van beiden waren ook in hanbok.
(Het is Korea de gewoonte dat er heel veel cadeaus over en weer worden gegeven bij een huwelijk. De man zorgt voor het huis en de vrouw voor de inboedel. De man geeft haar sierraden en de vrouw geeft de familie van de man kleding of stof. Dit bruidspaar deed dat niet allemaal, maar ze hadden wel een hanbok voor beide ouders laten maken).
(De bruid is een Koreaanse vriendin van me, haar man is Frans. Ze hebben elkaar ontmoet toen ze in de Filipijnen werkten en wonen momenteel vanwege zijn werk in Den Haag. De bruiloft was dus in Korea en volgend jaar geven ze ook nog een feest in Frankrijk).
Er was een soort voorganger die heel de ceremonie begeleidde. De bruid stond links van de tafel en bruidegom rechts en beiden moesten diverse malen buigen (de bruid vaker en dieper) en een beetje eten en drinken van een klein tafeltje op de grond. De bruid werd bij het buigen begeleid door 2 helpers omdat dr kleding en vooral de hoofdtooi zo zwaar zijn dat ze dat niet alleen kan.. Aan het einde werden er nog diverse groepsfoto’s genomen en toen was het klaar.
Er was nog een speciale ceremonie waarbij de bruid geintroduceerd werd aan haar schoonouders, maar toen ging ik alvast met de Koreaanse vrienden van Seung Hui naar het restaurant. Het is in Korea namelijk ook de gewoonte dat er na de ceremonie een uitgebreid buffet is voor alle gasten. Ik hoef niet te zeggen dat dat buffet super uitgebreid was met heeeeel veel hele lekkere dingen en nadat iedereen zich flink vol had gegeten gingen we naar het cafe waar het feest plaats zou vinden.
1 Meisje van de vrienden van Seung Hui had ik al 1 keer eerder ontmoet, maar de rest kende ik nog niet. Het waren allemaal erg aardige mensen (1 van de jongens heeft de hele dag mijn weekendtas meegesleept^^), maar het was wel lastig een gesprek te voeren. 1 op 1 ging nog wel, maar als ze met zijn alle tegelijk praatten, ging het wel erg snel en bovendien hadden er veel een flink dialect.
Omdat we nog moesten wachten op de andere gasten, hebben we nog even gespest, alleen hebben ze in Korea wel andere regels: een koningin is keren, een boer is beurt overslaan, als je een koning neerlegt mag je er een kaart extra onder wegleggen, bij een 7 mag je van kleur veranderen, een 2 is 2 eten, een joker is 10 eten en een aas is 3 eten. Als je nog maar 1 kaart hebt, zeg je ‘won-kaart’ en anders moet je er nog 1 eten.
Toen de rest er ook was, werden er sterretjes en ander spul uitgedeeld om het bruidspaar te ontvangen. Bruid en Bruidegom moesten na de binnenkomst gelijk lekker veel soju drinken. Een recente gewoonte. Er was een torentje opgebouwd van 6 glaasjes soju en bij elk glaasje moest 1 van beiden een vraag beantwoorden (waarom heb je voor Seung Hui gekozen? Etc) en dan moesten ze het glaasje opdrinken.
De rest van de avond bestond vooral uit kletsen (makkelijk dat de stoelen rond konden draaien, hoefde je niet steeds je nek te verdraaien om met iedereen te kunnen praten), eten, muziek, en natuurlijk drinken. De Koreanen staan bekend dat ze flinke drinkers zijn, de Fransen kunnen er ook wat van! Vooral de ‘explosie’-pullen waren erg populair. Dat is een grote pul bier waarin een glaasje soju is gegooid, een combinatie die lijkt op een explosie als je het drinkt :) Vanzelfsprekend dat dat in 1 keer achterover geslagen moest worden.

Dag 1:
Seung Hui en Willy (de bruidegom) zouden de ouders van Willy, zijn tante en oom, zijn zus en haar vriend en 3 Franse vrienden na de bruiloft nog een weekje rondleiden in Korea en ze hadden gevraagd of ik ook meeging. Daar had ik natuurlijk niet zo lang over na hoeven denken, dus na de bruiloft bleef ik in Pusan ipv naar Seoul terug te gaan.
Het motel waar we sliepen was echt super met een hele ruime kamer, een groot 2 persoonsbed en verder was alles er: een tv met dvd speler en dvd’s die je gratis beneden kon lenen, fohn, zeep, shampoo, bodylotion, borstel, kam, tandpasta, badjas, thee,koffie, sap etc etc. Dat had ik dus allemaal voor niets meegesleept. (Een Nederlandse hotelkamer zal er ook wel zo uitzien, maar aangezien ik altijd in tentjes en trekkershutten heb geslapen :)). Heerlijk om na mijn kleine kamertje eens lekker de ruimte te hebben en om vooral een normale douche te kunnen nemen!
Nadat iedereen eerst flink had uitgeslapen gingen we rond middaguur met zijn alle wat eten in de buurt. We vonden een leuk restaurant in de buurt waar je voor maar 5 euro onbeperkt kon genieten van een heerlijk buffet. Daarna hebben we wat langs de kust van Pusan gewandeld. Vorig jaar was ik een dagje bij Seung Hui op bezoek geweest, maar omdat het toen regende waren we niet naar het strand gegaan. Deze keer was het echter heerlijk weer (een zomerjas had ik niet eens bij me. ’s Avonds koelde het wel aardig af, maar een dik vest was voldoende) en we hebben veel van de omgeving gezien: strand, rotsen, de vuurtoren en een nieuw gebouwd gebouw. Seung Hui vertelde dat dat speciaal gebouwd was vanwege de APEC (Asia-Pacific Economic Cooperation)-top die daar vorig jaar was gehouden.
Aan het einde van het strand was nog een of ander Boedhistisch festival aan de gang. Er was een gigantisch podium met heel veel publiek waar een dienst werd gehouden, er was een plek waar mensen konden bidden, er waren grote verlichte draken en overal waren kleurrijke lampions (voor geld kan je een papiertje kopen. Daar zet je dan je wens op en die hang je aan de lampion). Inmiddels was het donker geworden dus het was een mooi gezicht al die lichtjes te zien. Zelfs de brug in de verte was helemaal verlicht.
We hebben wat gedronken in een groot café, een heel gedoe dat de hele week nog terug zou komen. De Fransen wilden graag zwarte koffie, maar daarvoor moet je hier echt naar een Starbucks of zo. De meeste koffie is of slootwater of mierzoet met melk en suiker.
Omdat de zus van Willy (Janine) nogal zwaar verkouden was, zijn we nog even een apotheek binnen gelopen. We kwamen met een tas vol medicijnen weer naar buiten! Een pil voor dr neus, iets voor dr keel en dan nog iets, alledrie drie keer per dag te slikken gedurende een week…
Bij het avondeten kregen we een extra goede bediening. Koreanen zijn nogal nieuwsgierig en overal waar we kwamen kreeg Seung Hui dan ook de vraag of ze reisleidster was en dan volgde het hele verhaal dat ze getrouwd was en wie dan wel niet de bruidegom was en wie zijn ouders etc. Dat vonden de Koreanen dan wel weer erg leuk en interessant en om een goede indruk van Korea te geven kregen we dan vaak weer wat extra service. Het grappige was trouwens dat men in het Zuiden van Korea meestal dacht dat Willy en zijn familie Russisch was, terwijl men in Seoul meestal dacht dat ze Amerikaans waren. (Pusan is een havenstad en daar zijn naar verhouding vrij veel Russen).

Dag 2:
Je kunt niet naar Pusan gaan zonder de beroemde vismarkt te hebben gezien, dus dat stond voor dag 2 gepland. Onbeschrijfelijk!!! Je hebt een overdekt gedeelte met overal bakken met water met vissen in alle vormen en maten, soms zoveel in 1 bak dat ze amper kunnen bewegen. Verder krabben waarvan het lijf zo groot is als 2 handen en die poten hebben van ruim 30 cm, gigantische kreeften, schelpdieren waaronder mosselen met het formaat van je toetsenbord, garnalen die groter zijn dan een vinger, octopussen en inktvissen en verder heel veel ander glibberig spul met en zonder poten.
Buiten zijn ook overal kramen en vrouwen die met allerlei spul uit de zee op de markt zitten. (Het zijn vooral vrouwen die dit verkoopwerk doen. Daarom staan de vrouwen van Pusan er om bekend dat ze een ‘stevig’ karakter hebben). Er waren zelf gedroogde kikkers, een bak met maden, een bak met kikkers en grote bleke varkenskoppen! Verder zag je aan elk lijntje wel een rijtje vissen hangen om te drogen en waren er zakjes met een soort paling. Die waren net gevild en lagen dus vrolijk en bloederig heen en weer te kronkelen.
We waren ook nog getuige van een visveiling. Er was een partij octopussen binnengekomen en die werd meteen op de kade geveild. Binnen een paar minuten waren er een stuk of 20 mannen verzameld, de hoogste bieder kreeg de hele handel, alles werd in sneltreinvaart op een auto geladen en er kwam alweer een nieuwe partij vissen binnen.
Als lunch stond er natuurlijk vis op het menu bij 1 van de restaurantjes die je overal op de markt ziet. Het werd een soort paling. Er werden met een netje een paar vissen uit de bak voor het restaurantje gevist, die werden op het aanrecht gegooid, paar keer hakken met een mes, en dan in een bakkie.
Op tafel was er inmiddels een hittebron verhit, rooster erop en vervolgens de vis. Jammer dat ik geen filmpje op de site kan zetten, maar die vis bleef dus nog vrolijk doorspartelen. Ik heb lekker tteok gegeten :)
Hierna hebben we nog een tijdje op een andere markt rondgelopen waar ze echt van alles verkochten: kleding, potten, pannen, eten, souvenirs... Allemaal opelkaar gepropt. Via het centrum zijn we toen naar de Pusan toren gegaan. Daar zag het zwart van de opa’s die go ana het spelen waren en dansten op van die typische oudere-generatie-korea-muziek ^^. Er zat ook nog een vrouw met een kooitje met 2 musjes erin. Als ze het deurtje opendeed, pikte het musje een papiertje uit een bak met heel veel papiertjes. Zo kon je je toekomst laten voorspellen.
’s Avonds gingen Seung Hui en Willy met zijn familie bij Seung Hui dr ouders eten dus heb ik nog wat met hun vrienden in het centrum rondgekeken en wat gegeten.

Dag 3:
OP dag 3 gingen we naar Kyeongju. (We hadden 2 auto’s gehuurd). Ik was er al een keer geweest met de ajossi en Jong en Sonja, maar het was de moeite waard het nog een keer te zien. Eerst gingen we naar Pulguksa, die oude beroemde tempel en daarna naar Sokkuram, dat Boeddha beeld in de grot. Was niets veranderd :)
Hier, en later ook bij alle ander attracties, zag het zwart van de schoolkinderen die op schoolreisje waren. Niet 1, maar echt honderden. Zet daar een stel bleekneuzen tussen en je hebt een attractie die veel leuker is dan een eeuwenoude tempel! In groepjes dromden ze om de Fransen terwijl ze allemaal ‘Hello’ schreeuwden. Als we voor elke ‘hello’ een euro hadden gekregen hadden we rijk geweest...
Na de tempel gingen we naar de koningsgraven, die grote heuvels, en daarna na het park waar de koningen vroeger kwamen om te ontspannen. Vorig jaar had ik dat overdag gezien. Nu was het echter al donker en was alles verlicht, dat was echt een heel erg mooi gezicht om te zien. 3 Gebouwen in Koreaanse stijl, een groot grasveld en een grote vijver met vissen en een park met bamboe, en dennen, hier en daar lampjes...
Op de terugweg naar het motel hebben we nog even door het moderne centrum van Kyeongju gelopen en wat gegeten. De 2 vriendinnen van Willy hadden bibimbap genomen, rijst met groenten en een klodder hete saus. Ze hadden wel flink wat saus er uit gegooi, maar blijkbaar was het nog behoorlijk pittig. Binnen 10 minuten hadden ze een vuurrood hoofd en liep het zweet over hun neus :)

Dag 4:
Nadat ik een broodje had gehaald bij de bakker (die Sponge Bob heette en een vrolijk plaatje had van die gele spons!) voor het ontbijt, ging ik naar de (gescheiden) sauna. Die zat bij het hotel en gasten mochten er gratis gebruik van maken. Er was een ruimte met kastjes waar je kleren in deed en dan ging je naar de ruimte waar douches waren, 2 sauna’s en 3 baden. Na 10 minuten zweten vond ik het wel weer goed (ik had er niet echt de rust voor 10 minuten voor je uit te zitten kijken) en ben ik nog even in het koude, warme en het, ja wel, groene thee bad gesprongen. In het groene thee bad, hing een soort mega thee zak met groene thee en het water was ook lekker groenig. Scheen voor zo’n beetje alles goed te zijn dus daar ben ik ook nog maar even in gaan zitten.
Daarna nog wat tv gekeken in de 1e ruimte, yoghurt gegeten en smaakjes melk gedronken (die mocht je gratis pakken) en toen was het weer tijd om naar onze volgende bestemming te gaan: Andong.
Andong ligt in het midden van Korea, een beetje in het Oosten en het is een stadje dat bekend staat om zijn tradities. Nadat we daar geluncht hadden, moesten we nog een half uurtje rijden naar de tempel waar we een temple-stay zouden doen.
Het was een tempel die erg in de belangstelling staat nadat Koningin Elizabeth dr een keer was geweest. Bovendien zijn er een aantal Koreaanse films opgenomen.
1 Van die films, A Little Monk, heb ik ook gezien en het was erg leuk om alles te herkennen. Bovendien sliepen wij in het gebouw dat je ook in de film ziet!
Allereerst kregen we andere kleren: een vest een een grote pofbroek, en daarna werden we rondgeleid. Dat was een heel gedoe want de gids sprak Koreaans dat Seung Hui dan in het Engels vertaalde, dat Willy dan weer in het Frans vertaalde, want zijn ouders konden geen Engels. Het was heel erg interessant allemaal en het maakte het net wat bijzonderder dan dat je zonder gids zo’n tempel bekijkt.
Na de rondleiding moesten we naar het eetgebouw waar we leerden hoe monniken een maaltijd nuttigen. We kwamen lekker ruidluchtig binnen, wat meteen werd afgestraft. Bij alles wat je doet hoor je zo min mogelijk geluid te maken en je loopt een soort van half op je voeten. Verder mag je nooit rennen, ook niet als je haast heb, en je houdt je handen gevouwen voor je.
We moesten in 2 rijen gaan zitten, mannen en vrouwen apart, op leeftijd, met de monnik aan het hoofd. Iedereen moest een stapeltje eetgerei halen dat op een speciale manier verpakt zat en dat ook op een speciale manier moest worden uitgepakt. Eerst een linnen placemat en dan 4 kommen en een paar stokjes en een lepel. We kregen rijst, soep en bijgerechtjes en dat moest je ook weer op een speciale manier in ontvangst nemen met buigingen en handen vouwen enzo. Aan het einde kreeg je water waarmee je je kommen en spul schoon moest maken. Anders dan tijdens het ‘normale’ Koreaanse eten mocht je hier niet slurpen en moest je je kom naar je mond brengen.
Na de maaltijd gingen we bidden bij Boeddha. Daarvoor mocht iedereen een paar keer de grote bel luiden. Een bel van 2 meter die je luidt door zo’n grote balk hout ertegenaan te slaan. Dat was echt heel gaaf. Ik had zo’n bel wel vaker gezien, maar dan stond er altijd een bordje bij met niet aanraken en nu mochten we hem zelf luiden!
Hierna gingen we het gebouw in waar de Boeddha-beelden stonden en moesten we een paar keer buigen terwijl de monniken sutra’s reciteerden en met zo’n klopding klopten. (Later vertelde de monnik dat ze vroeger een bel in de vorm van een vis gebruikten, maar dat dat veranderd was in die houten klopper. De vis zie je veel in het boeddhisme. Vissen sluiten nooit hun ogen, en zo zouden monniken ook moeten studeren, voortdurend).
(Overigens mag je nooit door de ingang recht tegenover Boeddha naar binnen, daar mag alleen de opper monnik naar binnen en alleen hij heeft een plek recht voor het Boeddha beeld).
Er zijn 2 soorten buigingen. 1 Gebruik je heel veel, bijvoorbeeld ook als je iemand tegenkomt op het terrein van de tempel. Dan houd je je handen gevouwen en buig je licht. De ander is een ‘grote’ buiging. Je gaat dan eerst op je knieen en gaan ook je handen en armen op de grond, dan draai je je handpalmen naar boven en sta je weer op (zonder om te vallen). Normaal doe je dat 180 keer maar wij mochten stoppen na 10 keer :) (Net zoals wij ook niet steeds de hele tijd in kleermakerszit hoefden te zitten).
HIerna gingen we naar ons slaapverblijf waar we thee gingen drinken. Dat thee zetten ging ook weer volgens speciale regels, maar deze keer mocht je wel gewoon praten. De monnik vertelde dat de maaltijd was om na te denken enzo en dat het thee drinken gewoon voor de gezellie was.
We dronken groene thee en er waren 2 schalen met fruit. Verder mochten we van alles vragen en hebben we gezellig gepraat. De monnik was heel openhartig en op onze vragen antwoorde hij dat ie 45 was (maar zo zag ie dr abslouut niet uit, kwam omdat ie al 20 jaar aan yoga deed zei hij) en nu aan het leren was voor hoofd-monnik. In de tempel waar wij zaten waren 5 monniken en sinds 2 jaar was het mogelijk een temple stay te doen. Soms waren er ook kinderen die monnik wilden worden.
Monniken volgden een speciaal dagprogramma, maar omdat hij bijna hoofd was, was hij vrijer. Zo ging hij elke dag 2 uur hiken. Verder hield ie erg van voetbal en Franse films. Vervelend beroep hoor, monnik zijn :)
Omdat ik de jongste was, moest ik het fruit schillen. Nou was ik in Noordwijk gewend aan kleine aardappelschilmesjes die hartstikke bot zijn, dus na een 2 peren was mijn duim aan de beurt :) Op zich viel de snee wel mee, maar het bloedde als een rund. Was ik wel in 1 keer van mijn schil-klusje af ^^
We gingen die avond niet zo laat slapen want de volgende dag moesten we er al vroeg uit. Het gebouw waar we sliepen had 3 ruimtes, met een kast met beddengoed. Tegenover ons was een gebouw waar de monniken sliepen en er was nog een gebouw met een boeddha erin. (Beneden (de tempel was aan de voet van een berg) waren nog 2 gebouwen met Boeddha’s, een grote bel, de eetzaal en een kantoor.) Even verderop was er nog een gebouw met wc’s en douches, allemaal heel netjes dus we hoefden niet boven een gat in de grond te hangen :) Verder was er een kraantje om de hoek met vers bergwater.
Iedereen sliep al snel en om 4 uur ging de wekker alweer!

Dag 5:
De monniken mediteren namelijk om 4 uur, maar wij hoefden ‘pas’ om half 5 te komen. Even snel een douche en toen sneldde iedereen zich naar het Boeddha gebouw. 1 Monnik sloeg steeds een gong en nadat de grote bel buiten ook geluid was, kwam er nog een monnik binnen. Er werden weer sutra’s gezongen en we bogen weer een paar keer en daarna moesten we nog mediteren. Nou ja, een kwartier stil zitten en heel hard proberen niet in slaap te vallen :)
Hierna hadden we een uurtje niets (slapen :)) en daarna gingen we om 6 uur ontbijten. Rijst met groenten en soep, maar niet met allemaal van die regels als de avond ervoor. Na het ontbijt gingen we de berg beklimmen, een wandeling van 1,5 uur. De lucht was lekker fris, en echt een stuk schoner dan in Seoul. Bovenop de berg was een heiligdom met 2 beelden, nou ja dat was er. Die beelden waren dus naar beneden gesmeten en de papieren waren verbrand. De monnik vertelde dat de christenen uit de buurt dat deden...
We hebben de beelden weer netjes terug gezet, maar bij 1 was de arm gebroken en ook de onderkant was stuk. Onbegrijpelijk.
De berg is overigens van de tempel. Er zijn heel veel speciale wilde paddestoelen en door die te verkopen kan de tempel wat bij verdienen. Verder krijgen ze natuurlijk geld binnen via de temple-stay en giften.
Weer terug bij de tempel gingen we een 2 afdrukken maken. Er waren een stel houten planken waarin een Boeddhistische afbeelding was uitgegutst. Daar legde je een vel papier op (traditioneel handgemaakt papier) en dat spoot je nat. Dan moest je er met borsteld op slaan om te zorgen dat het papier in het patroon ging. Dat vel liet je drogen en daarna moest je er met een soort dot stof met inkt opslaan. De uitsparing bleef dan wit en zo zag je het patroon. De tweede afdruk was een ‘klassieke’ afdruk. Een afbeelding, uitgesneden op hout, roller met inkt erover, vel papier erop en klaar.
Als laatste mochten we nog een armband maken. (Die dingen die een paar jaar geleden zo hip waren in Nl, met van die stenen of houten ronde kralen).
Na nog een lunch was het alweer tijd om op te stappen. Op de weg naar Tamyang, onze laatste bestemming, stopten we nog even de Hahoe folkvillage’. Een dorp met alleen maar traditionele huizen waar men ook echt nog in woont en waar je als toerist een kamer kan boeken. Het was leuk om te zien, maar ook wel heel erg toeristisch met overal dezelfde souvenirs te koop.
Tamyang was een niet zo’n grote plaats aan een rivier. Nadat we even een uurtje hadden uitgerust op onze kamers, gingen we de stad in om wat te eten. Een heel gedoe want de een wilde dit en de ander dat, maar uiteindelijk hadden we wat aardigs gevonden. Na het avondeten ging iedereen gelijk naar bed, moe door het vroege opstaan ^^

Dag 6:
In de buurt van Tamyang zitten diverse grotten waarvan we er 1 gingen bezoeken. We liepen een stuk langs de rivier, waar ze een speciaal pad hadden aangelegd met een lange rozenboog. Jammer genoeg waren die al uitgebloeid, maar in de zomer, moet dat een mooi gezicht zijn. De grot was heel anders dan ik had verwacht en totaal niet te vergelijken met wat ik in Frankrijk had gezien. In totaal was er een pad van zo’n 2 km en je kon er zonder gids in. Het was verder helemaal niet koud daar binnen.
De rotspartijen waren echt prachtig met natuurlijk stalagtieten en stalagmieten maar met nog veel meer wonderlijks dat in al die miljoenen jaren ontstaan was. Volgens de uitleg waren er ook nog slangen, vleermuizen, vissen, spinnen en ander leven en vroeger was de grot echt bewoond geweest.
Midden in de grot zat een mevrouw in dr eentje die zei dat je op je hoofd moest passen als je de trap op ging (het pad ging nog behoorlijk hoog en diep). Lijkt me een lekker deprimerend baantje daar, de hele dag in zo’n grot zitten. Verder waren er nog 2 punten waar je een foto kon laten maken.
Na de grot wilden we nog naar een tempel in de buurt gaan, maar toen bleek dat dat geen 30 minuten te voet, maar met de auto was, zagen we daar maar van af. Toen hebben we nog wat door de mark van Tamyang gelopen en gezien hoe ze sesamolie maakten. Na een lunch bij de Chinees zijn we toen met de auto een stuk de rivier afgereden waar we een boottocht van een uur hebben gemaakt. De omgeving was prachtig met al die herfstkleuren en de bergen, maar ik vond het volk op de boot eigenlijk veel leuker. Ook hier waren er weer heel veel schoolreisjes dus heel de boot was afgeladen met gillende en schreeuwende high-schoolstudenten in uniform. Waarschijnlijk was het een school met vrij stricte regels want de meiden hadden echt allemaal hetzelfde korte bob koppie!
Na de boottocht begonnen we weer aan de terugreis naar Seoul. Normaal moet je binnen 2,5 uur naar Seoul kunnen rijden, maar omdat we met de spits zaten en het ook nog eens vrijdag was, hebben we er zo’n 2 uur langer over gedaan. Erg saai. Gelukkig verloren we de wagen van Willy niet uit het oog, anders had ik echt niet geweten hoe we het motel in Seoul hadden moeten vinden.
De rest zou overnachten in een motel achter Insadong, ik kon natuurlijk gewoon weer in mijn eigen kamer slapen. Toen we bij het motel aankwamen heb ik echter eerst mijn bagage bij hun op de kamer gezet, want we gingen nog wat met zijn allen eten. Gelukkig zat er een buffet restaurant in de buurt, kon iedereen lekker eten wat ie zelf wilde. Na het avondeten hebben we nog een beetje rondgelopen bij Jongno, een drukke winkelstraat in het centrum van Seoul en toen het begon te regenen zijn we een karaoke bar in gegaan.
Mijn eerste keer karaoke na ruim een jaar Korea! *Schaam, schaam* Karaoke is niet openbaar hier, maar je huurt een kamertje waar banken zijn en een groot scherm en een boek met allemaal liedjes met een nummer. Je voert het nummer in en meeblerren maar! Bovendien zijn bij alle karaoke bars de nummers en de liedjes hetzelfde dus als je eenmaal een liedje goed kan, hoef je alleen het nummer nog maar te onthouden en je hoeft nergens met je mond vol tanden te staan.
We hadden maar voor 1 uur betaald, maar of het kwam omdat we zo mooi zongen weet ik niet, (dat denk ik niet eigenlijk :)) maar uiteindelijk kregen we nog een uur extra zingtijd. Het was een vrolijke boel met wat meegsmokkelde blikjes bier en 2 taartjes want Seung Hui was nog jarig ook!
Terug in het motel hebben we nog een glaasje champagne gedronken en toen heb ik de taxi naar huis genomen, de metro reed namelijk niet meer... :)

Dag 7:
De volgende dag gingen de ouders van Willy, zijn oom en tante en de 3 vrienden weer terug naar Frankrijk, maar Willy zijn zus en haar vriend zouden pas de volgende dag weggaan. Met hen heb ik dus nog een dagje in Seoul rondgekeken. Eerst zijn we naar het Ch’angdok paleis geweest, een paleis dat tot de vorige eeuw nog in gebruik is geweest. Het was zeker meer de moeite waard dan Kyeongbok-kung. Het paleis is veel groter en mooier, levendiger en omdat we met de engelse rondleiding meegingen, was het veel interessanter. Bovendien was alles getint in rood en geel en oranje met al die herfstkleuren. Dat was vooral een mooi gezicht bij de grote tuin die bij het paleis hoorde.
Na het paleis namen we de bus naar Namdaemun. Ze zeggen dat je voor souvenirs naar Insa-dong moet, maar je kan dus veel beter naar Namdaemun gaan! Veel meer souvenirs en veel goedkoper. Na een lunch en een hotteok (gebakken beslag met een suiker/kaneel vulling) hebben we nog even gezeten op het dakterras van het sinsaegye warenhuis in de buurt. Daarna nog even naar Myeongdong, de jongerenbuurt, waar we een vers fruitsapje hebben gedronken en wat hebben rondgewandeld tot we in een bar belandden voor een glas bier. Daar kwamen nog 2 Koreaanse vrienden van Seung Hui met wie we ’s avonds shabushabu hebben gegeten, een Koreaanse fondue.
In het midden staat een pot met bouillon waar je groenten en vlees in gooit, die je eruit pikt en opeet als ze gaar zijn. Aan het einde kook je noedels in de bouillon en met de laatste bouillon kan je nog een soort rijstpap laten maken.

Al met al dus een hele leuke week. Inmiddels ben ik weer aardig gewend in Korea en kijk ik een beetje of ik hier een baan kan vinden. Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs,
Soe