Tol 2
Door: Soe
Blijf op de hoogte en volg Soe Ja Kim
23 September 2007 | Zuid-Korea, Seoel
Beste allemaal,
Hier weer een update uit Seoul. Vorige keer stond ik op het punt weg te gaan naar de tol viering van het neefje van Mun, die viering als kinderen 1 jaar worden. Het was niet zo ver van ons huis, hoewel het nog wel even zoeken was voor we het gebouw hadden gevonden. Bebouwbare grond is schaars hier in dit berachtige Seoul dus elke vierkante meter staat vol met gebouwen .
Het was mijn 2e tol viering en ik vond het leuker dan de eerste. Deze was veel minder commercieel. Ook deze keer was er een tafel en een collage met fotos, maar anders dan die dvd voorstelling van vorige keer was hier ‘gewoon’ een scherm aan de wand die de hele tijd fotos lied zien van het kind. De muziek was tenminste ook normaal en er heerste een gezellige sfeer. Er was natuurlijk weer een uitgebreid buffet en verder was er weer het gedeelte waarbij het kindje iets moest pakken. Ook dit neefje wordt later een dokter! Verder was het wel leuk om de rest van de familie weer eens te zien.
Wat minder leuk was, was het feit dat het kindje na de ceremonie met ons mee naar huis ging aangezien andere oma een zere heup had. Na 2 weken heb ik inmiddels een zere kop. Wat kan dat kind huilen zeg! Lang leven de Nldse stijl van opvoeden! Het kindje is hier zon beetje koning en is nooit alleen met als gevolg dat je maar 1 stap hoeft te zetten en die wantrouwende ogen kijken je aan. Zet je nog ene stap dat begint er een zacht gehik dat bij de derde stap overgaat in een hels geschreeuw dat amper te stoppen is. Niet zo gek dat Mun zijn ma na 2 weken uitgeput is. Ik heb er helaas ook 3 keer aan moeten geloven aangezien Mun zijn ma mondharmonica lessen volgt voor een voorstelling van volgende week. De eerste keer viel het nog wel mee, toen sliep die de helft van de tijd. De keer daarna bleef die maar brullen en heb ik hem maar mee naar buiten genomen in de kinderwagen en ben ik op de stoep voor onze flat gaan zitten waar hij uiteindelijk in slaap viel. De laatste keer vond ik het wel best met hem, hij heeft van af het begin gehuild en ik vertikte het hem op te pakken wat trouwens toch geen effect zou hebben. Laat maar lekker huilen, valt ie vanzelf wel in slaap. Je kan niet vroeg genoeg leren dat je niet alles in deze wereld kan hebben. Hij hefet het een half uur volgehouden tot oma het niet meer volhield en hem kwam halen omdat ie zo zielig was. Blij dat ik dat kind niet straks in de puberteit in mijn huis heb, dat wordt volgens mij helemaal een hel!
Verder ben ik van de week nog naar een Koreaanse bruiloft geweest van 2 studiegenoten van Mun. Nou ja naar de bruiloft, laten we zeggen naar het buffet... ^^ Geheel op zijn Koreaans... Het was om een uur of 7 en het was nog een hele gedoe om er te komen. Mun was de uitnodiging kwijt en na wat getelefoneer moesten we naar het Teoksu paleis en vandaar nog een stukje lopen. Het regende alleen. Nee het goot, het kwam met bakken uit de hemel. We waren met de metro naar het paleis gegaan en vandaar hebben we nog een kwartiertje gelopen. Gesopt. Bandje van mijn schoen dat losliet, sop sop sop. Uiteindelijk bleek er dus gewoon een rechtstreekse bus te zijn...
De ceremonie zelf was in een kerk aangezien ze gelovig waren. Zoals de meeste Koreanen bij een bruiloft hebben we echter van de ceremonie niets gezien, en zijn we na het geven van de envelop met geld (dat doe je ook niet aan het bruidspaar, maar je gefet de envelop af aan iemand die achter een tafel zit. Er zijn 2 tafels, 1 voor de bruid en 1 voor de bruidegom) gelijk door gegaan naar het buffet. Onnodig te zeggen dat het eten heeeeel vies was :) Daarna zijn we met de bus weer naar huis gegaan, ook omdat Mun die avond weer moest werken (en die kerdienst zon 2 uur duurde).
Vorige week ben ik met Mun meegeweest naar 2 van de kleuterscholen waar hij onderzoek doet. Je hebt hier heel veel prive scholen, maar deze kleuterscholen waren openbaar en hoorden bij een basisschool. Die scholen zien er hier trouwens echt allemaal hetzelfde uit. Groot gebouw van zon 4 verdiepingen, ervoor een groot zandplein met aan de zijkant een tuin, een speeltuin en een basketbalveldje. Verder een voetbal doel en een klok op de voorkant.
We zijn nog even kleren gaan kijken en ik heb een wit vestje gekocht. Ja, nu hoeft er niets meer ingenomen of korter gemaakt te worden vanwege mijn lengte^^ Als laatste zijn we nog even langs de supermarkt gegaan. Nou ja even, dat duurde een paar uur. Wat een drukte op de weg! Het is hier aanstaande dinsdag Chuseok, een soort Thanksgiving met voorouderverering en dan staat heel Korea op zijn kop. Het is hier echt een 24uurs economie, maar met Chuseok (en Nieuwjaar) ligt bijna heel Korea plat. Vergelijk het met Kerst in Nl maar dan nog 10x zo erg. De supermarkt waar we heen gingen was een hele grote, met dus ook ene gigantische parkeerplaats, maar dat stond allemaal vol en we werden helemaal omgeleid naar ene nabijgelegen woonwijk waar we moesten parkeren. We kwamen langs de achterkant van de super, waar alle opslag stond. Ongelooflijk! Ik dacht dat AH ruimtegebrek had met de kerst, maar dat valt dus wel mee... Buiten was er nog een soort festival met traditionele spelletjes en ambachten.
Inmiddels is de herfst hier begonnen. Van de ene op de andere dag is het weer omgeslagen. De ergste zomerhitte is er af, maar het is nog steeds een aangename 25C.
Nou dat was het wel weer even voor deze keer, iedereen nog ene fijn weekend.
Liefs
Soe
Hier weer een update uit Seoul. Vorige keer stond ik op het punt weg te gaan naar de tol viering van het neefje van Mun, die viering als kinderen 1 jaar worden. Het was niet zo ver van ons huis, hoewel het nog wel even zoeken was voor we het gebouw hadden gevonden. Bebouwbare grond is schaars hier in dit berachtige Seoul dus elke vierkante meter staat vol met gebouwen .
Het was mijn 2e tol viering en ik vond het leuker dan de eerste. Deze was veel minder commercieel. Ook deze keer was er een tafel en een collage met fotos, maar anders dan die dvd voorstelling van vorige keer was hier ‘gewoon’ een scherm aan de wand die de hele tijd fotos lied zien van het kind. De muziek was tenminste ook normaal en er heerste een gezellige sfeer. Er was natuurlijk weer een uitgebreid buffet en verder was er weer het gedeelte waarbij het kindje iets moest pakken. Ook dit neefje wordt later een dokter! Verder was het wel leuk om de rest van de familie weer eens te zien.
Wat minder leuk was, was het feit dat het kindje na de ceremonie met ons mee naar huis ging aangezien andere oma een zere heup had. Na 2 weken heb ik inmiddels een zere kop. Wat kan dat kind huilen zeg! Lang leven de Nldse stijl van opvoeden! Het kindje is hier zon beetje koning en is nooit alleen met als gevolg dat je maar 1 stap hoeft te zetten en die wantrouwende ogen kijken je aan. Zet je nog ene stap dat begint er een zacht gehik dat bij de derde stap overgaat in een hels geschreeuw dat amper te stoppen is. Niet zo gek dat Mun zijn ma na 2 weken uitgeput is. Ik heb er helaas ook 3 keer aan moeten geloven aangezien Mun zijn ma mondharmonica lessen volgt voor een voorstelling van volgende week. De eerste keer viel het nog wel mee, toen sliep die de helft van de tijd. De keer daarna bleef die maar brullen en heb ik hem maar mee naar buiten genomen in de kinderwagen en ben ik op de stoep voor onze flat gaan zitten waar hij uiteindelijk in slaap viel. De laatste keer vond ik het wel best met hem, hij heeft van af het begin gehuild en ik vertikte het hem op te pakken wat trouwens toch geen effect zou hebben. Laat maar lekker huilen, valt ie vanzelf wel in slaap. Je kan niet vroeg genoeg leren dat je niet alles in deze wereld kan hebben. Hij hefet het een half uur volgehouden tot oma het niet meer volhield en hem kwam halen omdat ie zo zielig was. Blij dat ik dat kind niet straks in de puberteit in mijn huis heb, dat wordt volgens mij helemaal een hel!
Verder ben ik van de week nog naar een Koreaanse bruiloft geweest van 2 studiegenoten van Mun. Nou ja naar de bruiloft, laten we zeggen naar het buffet... ^^ Geheel op zijn Koreaans... Het was om een uur of 7 en het was nog een hele gedoe om er te komen. Mun was de uitnodiging kwijt en na wat getelefoneer moesten we naar het Teoksu paleis en vandaar nog een stukje lopen. Het regende alleen. Nee het goot, het kwam met bakken uit de hemel. We waren met de metro naar het paleis gegaan en vandaar hebben we nog een kwartiertje gelopen. Gesopt. Bandje van mijn schoen dat losliet, sop sop sop. Uiteindelijk bleek er dus gewoon een rechtstreekse bus te zijn...
De ceremonie zelf was in een kerk aangezien ze gelovig waren. Zoals de meeste Koreanen bij een bruiloft hebben we echter van de ceremonie niets gezien, en zijn we na het geven van de envelop met geld (dat doe je ook niet aan het bruidspaar, maar je gefet de envelop af aan iemand die achter een tafel zit. Er zijn 2 tafels, 1 voor de bruid en 1 voor de bruidegom) gelijk door gegaan naar het buffet. Onnodig te zeggen dat het eten heeeeel vies was :) Daarna zijn we met de bus weer naar huis gegaan, ook omdat Mun die avond weer moest werken (en die kerdienst zon 2 uur duurde).
Vorige week ben ik met Mun meegeweest naar 2 van de kleuterscholen waar hij onderzoek doet. Je hebt hier heel veel prive scholen, maar deze kleuterscholen waren openbaar en hoorden bij een basisschool. Die scholen zien er hier trouwens echt allemaal hetzelfde uit. Groot gebouw van zon 4 verdiepingen, ervoor een groot zandplein met aan de zijkant een tuin, een speeltuin en een basketbalveldje. Verder een voetbal doel en een klok op de voorkant.
We zijn nog even kleren gaan kijken en ik heb een wit vestje gekocht. Ja, nu hoeft er niets meer ingenomen of korter gemaakt te worden vanwege mijn lengte^^ Als laatste zijn we nog even langs de supermarkt gegaan. Nou ja even, dat duurde een paar uur. Wat een drukte op de weg! Het is hier aanstaande dinsdag Chuseok, een soort Thanksgiving met voorouderverering en dan staat heel Korea op zijn kop. Het is hier echt een 24uurs economie, maar met Chuseok (en Nieuwjaar) ligt bijna heel Korea plat. Vergelijk het met Kerst in Nl maar dan nog 10x zo erg. De supermarkt waar we heen gingen was een hele grote, met dus ook ene gigantische parkeerplaats, maar dat stond allemaal vol en we werden helemaal omgeleid naar ene nabijgelegen woonwijk waar we moesten parkeren. We kwamen langs de achterkant van de super, waar alle opslag stond. Ongelooflijk! Ik dacht dat AH ruimtegebrek had met de kerst, maar dat valt dus wel mee... Buiten was er nog een soort festival met traditionele spelletjes en ambachten.
Inmiddels is de herfst hier begonnen. Van de ene op de andere dag is het weer omgeslagen. De ergste zomerhitte is er af, maar het is nog steeds een aangename 25C.
Nou dat was het wel weer even voor deze keer, iedereen nog ene fijn weekend.
Liefs
Soe
-
23 September 2007 - 05:38
Wilma:
Leuk verhaal weer Soe. En nu even genieten van de feestdagen.Is dat dat feest waarbij de mensen graven gaan bezoeken van hun ouders en voorouders?
verder zullen je vriendinnen wel pedagogische adviezen hebben voor een huilende baby denk ik,
liefs
dikke knuffel, -
23 September 2007 - 12:49
Astrid:
Leuk zo´n Koreaanse opvoeding, maar uiteindelijk komt het toch allemaal goed= Al ik tenminste kijk naar de verhalen over Mun en je vrienden en viendinnen daar (die zullen toch vroeger ook wel zo verwend met aandacht zijn geweest). Leuk die kostuums, ook die van de 1-jarige.
Lukt het ook allemaal met het vinden van vertaalwerk?
Liefs -
23 September 2007 - 14:53
Hans:
Tja, bedankt voor het compliment van de nederlandse opvoeding. het is echt een moeilijk vak. Leuk Mun op die school, ik zal ook wat foto's sturen van een gymkleuterles.
dikke knuffel van je pa! -
23 September 2007 - 20:27
Bas:
Ha die Soe,
Leuk weer een berichtje van je te lezen. Mooi om weer eens te zien dat tradities zo'n belangrijke rol spelen in Korea al kan ik me voorstellen dat het ook wel heel beklemmend kan werken.
Geef je nog een eigen "twist" aan het voorouderfeest of laat je het maar een beetje gebeuren?
Veel plezier nog en tot mail, Bas
P.S.: heb je gezien dat je met deze pagina al aardig naar de 50.000 hits gaat? Zet de champagne maar vast klaar!:P -
24 September 2007 - 16:30
Hanneke:
Hey lieve Soe,
huilende baby....tja hoe frustrerend moet dat zijn, mijn eerste neefje was er ook zo een, maar volgens mij toch minder erg (en hij is nu alweer bijna 4 dus tijd heelt wonden zeg maar) Tjonge wat bijzonder een uitvoering van mondharmonica! Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ja ik ben ook benieuwd naar de voorouderverering, moet je volgende keer maar over schrijven als je zin hebt, en foto's van mooie herfstbomen aub.... Net thuis van maandag werkdag, dus lekker even wat eten, bank hangen en vroeg naar bed!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
