Muziek festival, rugby, bruiloft...

Beste allemaal,

Weer een week voorbij! En de zomer ook. Het is hier savonds alweer behoorlijk aan de frisse kant, hoewle het vergeleken met Nl nog heel mooi weer is. De herfst is traditioneel de maand waarin alle veel gewassen geoogst werden. In Nl merk je dat niet zo erg meer met al die import, maar hier nog wel erg, omdat Koreanen nogal gehecht zijn aan ‘hun eigen producten’. Dat betekent veel aanbiedingen met de zogenaamde nieuwe aardappels, zoete aardappels, rijst, appels, peren etc. Ook abalone is nu op zijn best, een schelpdier dat soms wel 10 euro per stuk kost. Van de binnenkant van de schelp maken ze hier ook van die mooie lakmeubels met parelmoer. Zijn ma had vd week een paar van die dingen gekocht, dat ziet er dus zon beetje uit als snot en Mun vond het ook niet echt lekker. Maar ja, het schijnt goed te zijn voor de gezondheid, dus dan eten ze het wel. Dat kan je typisch Kor noemen. Zodra iets maar goed is voor de gezondheid wordt het veel gegeten, vies of duur is dan niet zo belangrijk.

Vorige week donderdag ben ik met Mun naar het muziekfestival geweest van de buurt hier. Buurtfestival, dus ik dacht met 30 mensen verzamelen in de Kuip en dan een kindje dat een stukje op een blokfluit speelt, iemand die een liedje zingt en dan is het weer over. De buurt is hier dus een stuk groter, zo’n beetje half Noordwijk. Het festival werd gehouden in de High School, een gigantisch gebouw met een paar duizend leerlingen. Er was natuurlijk een grote aula, hoewel het meer een theaterzaal was. Ondanks of door? die grote opzet was het verder wel een beetje een rommeltje. Iedereen liep maar in en uit en er ging geregeld wat mis. Zo kwam een van de genodigde zangers er halverwege zijn nummer achter dat hij zijn microfoon niet had aangezet dus hij mocht zijn liedje nog een keer doen. Een ezel stoot zich in het gemeen geen twee keer aan dezelfde steen, maar dat gebeurde nog 2 keer. Nou ja, het maakte de boel wel gezellig, net zoals de vrolijke nepbloemen en herfstbomen die af en toe op het podium werden gezet voor de sfeer.
Er was een samulnori optreden (traditionele kor muziek met trommels), wat zangstukken, gitaar etc. Zelfs een optreden van 4 gasten die een soort breakdance hiphop achtig iets deden. Net alsof ze van elastiek waren!
Maar waar we eigenlijk voor gingen, dat was het optreden van zijn ma. Ze speelt al een tijd in een mondharmonica groep en die traden dus op. Het ging om zon 30 man, nou ja vrouw, er was maar 1 man, en de oudste was 90! Ze speelden 4 nummers en ze klonken allemaal even vals. Telkens als ze thuis alleen oefende, was het best leuk om te horen maar daar op het festival was het echt 1 oorverdovende mengelmoes van klanken. We hebben nog even op haar gewacht, maar aangezien ze nog langer zou blijven zijn wij weer naar huis gegaan. Mun moest ook weer werken en ik vond het ook wel fijn dat ik mijn schoenen weer uit kon doen.
Zijn ma wilde ons graag voorstellen aan dr mondharmonica juf dus we moesten in pak naar de voorstelling komen. Aangezien mijn vorige nette schoenen het hadden begeven nadat ik er de laatste keer naar de bruiloft een half uur mee in de regen had gelopen (Koreaanse kwaliteit he), had ik nieuwe gekocht, maar die zaten nog niet echt lekker.

Vorige week zaterdag had Mun de laatste wedstrijd met zijn rugby team en ik ben weer mee geweest. Het was nu leuker dan vorige keer omdat ik wat meer van de spelregels snapte. Alleen een beetje jammer dat het zo bewolkt was en daardoor best fris. Zo’n raar idee dat je dan ineens ‘de vrouw van’ bent. Kom je aanlopen, stoppen alle teamleden hun oefeningen en terwijl ze met in koor ‘annyonghasimnikka? (goededag op hoog niveau) zeggen, maken ze allemaal een buiging. Ik had ook een paar keer dat ze me aansproken en het even duurde voor ik door had dat ze mij bedoelden...^^ Aan het einde vd wedstrijd (die ze hadden verloren) vroegen ze me zelfs nog of ik ook iets wilde zeggen als evaluatie vd laatste wedstrijd. Sta je dan ^^
Na de wedstrijd moesten we weer snel verder want we hadden die middag ook nog een bruiloft. De oudste dochter van de hasuk eigenaars ging trouwen en wij waren ook uitgenodigd. Op weg naar de verdieping waar hun bruiloft plaatsvond kwamen we nog langs een andere bruiloft. Nou ja die was net afgelopen en die mensen zaten de ‘oogst’ te tellen. De grootste coupure hier is 10.000 won zon 8 euro en als je ervan uit gaat dat de mensen hier echt bedragen tot in de 100en of zelfs 1000en euros geven... Het leek de maffia wel.
We hebben het begin vd ceremonie gezien en voor de preek zijn we snel naar het buffet gevlucht waar we ons lekker hebben volgegeten. Daarna weer met de metro want savonds was er ook weer zon tol viering van een vriend van Mun. Ja met weer een buffet. We zaten natuurlijk nog propvol en aangezien Mun die avond ook weer moest werken, hebben we alleen een envelop gegeven en daarna zijn we weer weggegaan.

Eergisteren ben ik naar Incheon geweest om Cindy te ontmoeten. Die heb ik leren kennen in 1999 met de Summerschool voor adopkos. Vorig jaar heb ik dr ook in Korea gezien en nu was ze er vanwege het huwelijk van dr biologische tweelingzus. We zijn met haar zus en echtgenoot gaan shoppen. Was erg gezellig, alleen wel een lange rotrit. Het was trouwens wel grappig want ik was daar ook een keer met Jong geweest en ik herkende het allemaal nog wel.

Vandaag is het alweer vrijdag. Vanmorgen kwam de regen met bakken uit de hemel maar inmiddels schijnt het zonnetje weer. Ik hoop dat het morgen ook een beetje mooi weer is want dan heb ik afgesproken met Irene, mijn ex collega van korean Air. Die komt hier voor een cursus van dr werk en ik heb aangeboden Seoul te laten zien. Ik heb er echt zin in!

Nou iedereen een fijn weekend dan maar weer en een fijne herfstvakantie!

Liefs
Soe