Prettige Kerstdagen en een Gelukkig 2008!

Beste allemaal!

Ik hoop dat iedereen een gezellige Kerst heeft gehad! Zoals altijd ben ik weer veels te laat met kerstkaarten versturen, maar er zijn nog wat kaarten onderweg. Ik heb alleen de indruk dat de helft van alles wat ik altijd verstuur niet aankomt...? En dat er ook nog wel eens wat kwijt wil raken op weg van Nederland naar hier. Sorry dus als ik niet bedank voor een kaart, kan zijn dat die nooit is aangekomen.

Hier gaat alles nog steeds uitstekend. Met kerst heb ik niet onwijs wat bijzonders gedaan, het blijft hier in eerste plaats toch een gewoon een vrije dag. Met Kerstavond dus geen kalkoen en aardappels en peertjes, maar rijst, kimchi, geroosterd vlees en sojabonenstew. Toe een prachtige taart, die zie je hier overal rond de Kerst, de een nog mooier dan de ander met allerlei bouwsels van chocolade erop.
Eerste Kerstdag hebben we eerst uitgeslapen en daarna hebben we ontbeten zonder Kerstbrood, maar met, ja wel, rijst en kimchistew en tofu. Daarna zijn we even naar de berg hier in de buurt gegaan. Aangezien de meeste mensen lagen bij te komen van hun kater van Kerstavond, was het lekker rustig. Het meeste ijs was weggesmolten dus we hadden geen ijzers nodig, hoewel je op moest passen dat je niet op je gat in de blubber belandde. Na afloop hebben we een hapje gegeten in een restaurantje onder aan de berg. Voorafje van rijst met roerbakken groente en saus en daarna een maaltijd soep met soort pasta van boekweitmeel en dumblings van boekweitmeel erin en boekweitmeelnoedels met een hete saus en groente. En natuurlijk 3 soorten kimchi. Weer eens wat anders dan een kruimige aardappel.
Tweede kerstdag hebben we niets bijzonders gedaan, daar doen ze hier niet aan.

Na 2 jaar wonen in Korea ben ik wel een beetje aan de cultuur gewend, maar je blijft toch steeds weer tegen nieuwe dingen oplopen. Zo is het hier als student de gewoonte om zo nu en dan je docent een cadeau te geven. Niet een bosje bloemen, maar dat loopt in de honderden euro’s. Ze besteden vaak meer geld aan een cadeau voor hun docent dan aan een cadeau voor hun ouders. Je docent kan je een goede baan geven, je ouders niet...
Het is hier ook vrij strict met wat en hoeveel je voor een bepaalde gelegenheid aan een bepaald iemand geeft. Fruit aan zieken, geld bij een bruiloft en begrafenis, een overhemd aan je zwager en panties aan je zus.

Enkele weken geleden zijn we nog naar een 1e verjaardag van het zoontje van een medestudent van Mun geweest. Niet dat we uitnodiging hadden, maar dat is hier niet nodig. Het nieuwe van zon tol viering begint er nu een beetje van af te raken en het is nu eerder zo van ‘vond je het eten hier beter, of vorige keer?’ ^^ Nou ja, we hebben dus lekker gegeten en kregen nog 2 leuke mokken mee als dank voor onze komst. Zo spaar je langzaam je uitzet bij elkaar^^

Wat weken terug hebben we nog een fietstochtje langs de Hanrivier gemaakt. Op de heenweg gingen we langs bij de Natioanale biebt; Mun had wat materiaal voor zijn scriptie nodig. Het is een bieb, maar je kunt er dus alleen maar boeken raadplegen en kopieren, lenen kan niet... Ze hadden wel een super uitgebreid zoeksysteem en goede voorzieningen qua kantine, computers, helpdesk ed.
Na een ontbijt onderweg van kimchi dumblings, rijstflake soep en noedelsoep voor de broodnodige energie hebben we dus een stukje langs de rivier gefietst. Anders dan in de stad zijn daar de fietspaden heel goed verzorgd. Er is een strook met hier en daar een tennisbaan, een zwembad in de zomer, tuinen, veel eettentjes en wc’s etc. Je ziet er veel mensen wandelen, skeeleren en fietsen. Het was alleen een beetje jammer dat we plots niet meer verder konden. Ze zijn een brug aan het bouwen en dat zou tot 2010 duren...

Hiervoor had ik het geloof ik al een keer vermeld, maar zijn zus en dr man en hun zoontje zijn nu dus bij ons ingetrokken. Een heel gebeuren, de verhuizing. Het verhuisbedrijf had alles ingepakt en kwam met een busje alle dozen brengen. De mensen van de flat hier leggen dan overal lopers neer om de vloer te beschermen en in de lift worden er ook soort stootkussens opgehangen en komt er een plastic paneel voor de knopjes.
Zijn zus en de man zijn naar de kamer van zijn ma verhuisd en zijn ma (met het zoontje, ja die slaapt bij oma en niet bij zijn ouders!) naar mijn kamer en ik dus naar Mun zijn kamer. Een kamer delen in het huis van je schoonma nog voor je getrouwd bent! Een groot wonder hier in Korea! Maar het is wel gezellig, nog geen ruzie en irritaties over vuile sokken op de grond en meer van dat soort spul^^ We hebben mooie gordijnen gekregen en ik heb zoveel mogelijk kast in onze kamer gepropt om al mijn boeken kwijt te kunnen.
Verder is het wel gezellig met zijn zus en dr broer. Het zijn aardige mensen en je ziet ze alleen in het weekend. ’s Ochtends gaan ze vroeg naar hun werk en rond 9-12 uur ’s nachts komen ze terug van hun werk.
Ik krijg alleen een beetje koppijn van dat neefje. Hij heeft ook zijn leuke momenten, maar vaker erger ik me dood aan hem, of aan de manier waarop ze met hem omgaan. Hij mag veel, veels te veel en krijst zodra hij zijn zin niet krijgt en nog veel vaker gewoon omdat ie wil krijsen ofzo. Hoewel zijn ouders nu ook hier wonen, is het vooral de ma van Mun die voor hem zorgt.
Oh, wat trouwens ook nog zo maf was met de verhuizing. Die lui zijn dus een halve dag bezig geweest en ze helpen ook met van alles uitpakken en inruimen. En de ma van Mun had een lunch voorbereid. Niets geen boterhammen met kaas die ze van huis hadden meegenomen, maar rijst en kimchi stew en allemaal bijgerechtjes. En na afloop werd er natuurlijk flink onderhandeld over de kosten^^
Het voordeel van de verhuizing is dat er nu een megagroot plat tv scherm in de woonkamer prijkt met boxen overal in de kamer, een dvd speler etc. En wel 5 koelkasten in huis^^ (1 kimch’i koelkast die standaard in het huis zat, de gewone standaard koelkast van het huis, de koelkast van zijn ma, de kimchi koelkast van zijn ma en de koelkast van zijn zus^^).

Hiep hiepr hoera! Mun zijn scriptie is door de laatste juryronde gekomen en hij is nu dus doctor. De uitreiking van zijn diploma is op 20 februari 2008. We zijn die avond met de hele familie uit eten geweest bij een goed vlees restaurant waar ze ook veel groente gerechten hadden. Het vlees heet ‘han-u’, dat is een vlees van een inheemse koreaanse koe. Dat schijnt lekkerder te zijn dan importvlees. Of het waar is weet ik niet, maar er is in ieder geval verschil in de prijs! Per persoon lopen de prijzen op tot 50 euro voor 100gr vlees!

Vorige week gingen we naar het centrum om te schaatsen. Net als voorgaand jaar is er een eenvoudige schaatsbaan geopend voor het stadhuis. (Daar hadden we vorig jaar ons eerste afspraakje^^). Het was alleen zo vreselijk druk dat we maar naar de Namdaemun markt zijn gegaan, waar we wat hebben gesnackt en rondgekeken. Mun zijn jas smolt nog half weg omdat ie in het snacktentje te dicht bij de hittebron zat...
’s Avonds hebben we ‘Daisy’ gekeken, een Kor film die in Nl afspeelt.

Ik ben ook nog een keer met Sonja langs Yurim geweest, mijn Kor vriendin die in sept een zoontje heeft gekregen. Het zoontje was flink gegroeid, maar nog steeds piepklein. Grappig om te zien hoe ze hier anders met de baby’s omgaan! Ze bakeren ze hier in en zelfs endjes van de mouwen van shirtjes kan je zo omvouwen dat het soort wantjes worden zodat de baby zich niet kan openhalen met zijn handjes. Het is echt opvallend hoeveel kinderen hier een slechte huid hebben, volgens mij komt het gewoon door die vieze lucht hier. Verder werd er een soort kussentje op zijn buik gelegd als die lag te slapen zodat die niet omrolde. Een eigen kamer hebben baby’s hier vaak niet, ze slapen bij hun ouders in bed. Leuk zon klein kruimeltje, maar ik zie mezelf nog niet de hele dag met zon baby bezig. Sorry Mun ^^

Mun moest vd week nog even langs bij een van de kleuterscholen waar hij les gaf en ik ben met hem meegeweest. Ik ben niet echt naar binnen geweest, maar heb wel om de hoek gegluurd. Ze dragen daar speciale sloffen voor in de klas en er is een schoenenkastje met naamplaatjes.
Na een flinke lunch zijn we naar een kasteel gelopen dat in de buurt was bij een berg. Nou ja, het was een stuk muur met een poort en verder veel natuur. Natuurlijk ook weer veel restaurants, overal fitnessapparaten, en zelfs een bepaald parcours met allemaal stenen paadjes dat goed was voor je voeten. Het was alleen ijskoud en je moest je schoenen uit dus dat hebben we maar niet gedaan. Wel zijn we naar zo’n Kor sauna geweest waar we lekker hebben zitten zweten en wat strips hebben gelezen. Er zijn allerlei verschillende sauna’s en 1 was er zo heet dat ik niet wist hoe snel ik weer naar buiten moest. Het viel me mee dat mijn voetzolen niet onder de blaren zaten.

Of het in Nl in het nieuws is geweest weet ik niet, maar Korea heeft sinds vorige week een nieuwe President. Ik mag met mijn visum niet stemmen, Mun en de familie hebben natuurlijk wel gestemd. Dat ging gewoon via een papiertje. De opkomst was iets van 60%, niet zo veel dus. De meeste mensen hebben ook niet zo’n hoge pet op van de kandidaten. Het is meer kijken wie van de kandidaten tot nu toe de minste corrupte is...

Tteokbokki! Koreaanse snack nummer 1! Soort cilindervormige pasta van rijstebloem in een hete saus met vaak visflakes en wat groente en een ei. Je kan het overal op straat bij van die stalletjes kopen en er is zelfs een tteokbokkiwijk! Daar zin we dus vd week een keertje wezen eten. Er werd een grote schaal op tafel gezet met tteok erin, 2 soorten noedels, gekookte eieren, groente, dumblings en natuurlijk veel rode (pepers!!!) saus.
Na dit ontbijt(!) zijn we naar Lotte World gegaan, een in/outdoor pretpark. Erg bekend hier in Korea, naast nog wat andere pretparken als Everland en Seoulland. Ik was er nog nooit geweest, in Nl was ik ook nooit z’on pretpark mens, maar je moet alles een keer proberen.
Bij de kaartverkoop was het erg rustig, in het prepark minder. Even vergeten dat de schoolvakanties die dag waren begonnen. Hoeveel mensen kan je in een pretpark kwijt... Complete kleuterklassen, highschool studenten, uni studenten... Gemiddelde wachttijd was zon beetje 1-2 uur bij elke attractie. We hebben het dus beperkt tot een paar attracties waaronder een grote boot die heen en weer ging en waar ik lekker mijn maag bij voelde. Gelukkig bleef de tteok van die ochtend netjes binnen^^ Verder zijn we in een rail achtbaan ding geweest, en nog wat draai en schud dingen. Hoogtepunt was een valding van 70m hoog dat met 100km per uur plots naar beneden viel. Ik heb een hele tijd staan twijfelen of ik er nu wel of niet in zou gaan, maar ja, als anderen het durven, durf ik het ook. Oh wat had ik een spijt toen dat ding langzaam omhoog ging! Omhoog kijken naar 70 m is 1 ding, maar van 70 m omlaag kijken is toch wel wat anders... Voor zover ik tussen mijn vingers door durfde te kijken was het uitzicht overigens wel super! De val zelf viel eigenlijk erg mee, nog voor je bang kon zijn was je alweer beneden. Best leuk eigenlijk...^^

Vorige week zaterdag was het Tongji, de korte dag van het jaar. Dan eten ze hier traditioneel patjuk, een porridge van rode bonen en rijst. Mun zijn ma had het ook gemaakt dus dat hadden we op als ontbijt. De dag erna, zondag hebben we het nog eens op op de berg Kwanak. Ik was nog nooit bij die berg geweest. Hij is een stuk makkelijker dan Dobongsan en iets moeilijker dan de berg hier vlakbij. Die bestaat echt bijna alleen uit aangelegde trappen en rechte stukken. Bij de kwanak berg waren er ook wel wat paden, maar je moest soms toch nog wel een beetje je best doen. Hoewel dat ook kwam door de ijsresten die hier en daar lagen. Gelukkig hadden we onze ijzers bij ons. Boven bij de tempel hebben we dus patjuk op, dat stonden ze gratis uit te delen. De terugweg zijn we heel lui gewoon via de gewone asfalt weg naar beneden gegaan. Waar beneden het metrostation was wisten we niet maar net zoals je de heenweg gewoon achter middelbare mannetjes met sportkleren, een hoedje, wandelstok en rugzak achterna kan lopen om bij de berg te komen, zijn we gewoon achter een paar van die ajossi aangelopen en kwamen toen al snel bij het station uit.
’s Avonds nam de zwager ons mee uit eten (Het valt misschien op dat ik het steeds maar heb over neefje, zus, zwager, ma etc, maar dat komt omdat ik als jongere die lui niet bij hun naam noem, maar ze dus idd aanspreek als ‘ma’, ‘zus’ etc). Er is sindskort een pizzeria beneden bij de flat. Poepduur voor Kor begrippen, maar het was wel errug lekker. Een echte pizza en niet zon Koreaanse met onzin als aardappel erop en garnalen in de korst.

Vanmorgen had ik dus mijn solliciatiegesprek, niet de 26e zoals ze eerst hadden gezegd. Ze beginnen bij Samsung om 8.00 dus wij werden ook om 7.45 verwacht. Gelukkig was het gebouw niet al te ver van ons huis en Mun gaf me een lift met de auto. Ik had netjes mijn rokje en jasje aan en ik was zelfs naar de kapper geweest. Ze hadden het leuk steil gefohnd, maar mijn krullen kwamen natuurlijk net zo hard weer terug toen ik had gedoucht. 2 maanden had de kapper gezegd, maar volgens mij was dat permanent zo hevig dat het wel een jaar gaat zitten.
Het gesprek op zich, tja, ik voelde me net berecht worden. 4 Mannen van de directe aan een lange tafel met allemaal files voor hun neus en ik aan een tafeltje er voor. Het duurde zon 40 min. Aangezien heel de procedure daarvoor in het Engels was geweest, had ik alles in het Engels voorbereid, maar toen ze vroegen of ik Kor kon en ik zei dat ik het wel een beetje kon ging alles dus in het Koreaans... Nou ja, de meeste vragen had ik wel al een keer in mijn andere gesprekken gehad. Het was alleen een beetje jammer dat alle 12 mensen in 1 keer moesten komen en dat je daarna je beurt moest afwachten. Ik heb de meeste tijd dus wachtend doorgebracht. De uitslag komt waarschijnlijk de tweede week van januari. Ik verwacht er niet teveel van. De concurrentie is groot.
’s Middags heb ik aardappelpannenkoeken gebakken om mijn stress kwijt te kunnen en mijn hand lekker opengehaald aan de rasp. Dacht dat dat gewoon een bot plastic ding was, maar toen het beslag rood begon te kleuren en mijn hand een beetje prikte, bleek dat ding toch iets scherper.
’s Middags zijn we naar het Olympische Park geweest waar we een rondje hebben geschaats op de ijsbaan. Het was een stuk rustiger dan bij het stadhuis. Na nog een rondje in het park te hebben gelopen zijn we weer naar huis gegaan.
Daar stond een flinke doos te wachten met tteok! Die had zijn ma gekregen van een vriendin als bedankje voor iets. Die ga ik nu dus lekker als avondeten opknabbelen!

Iedereen een voorspoedige jaarwisseling!

Liefs
Soe