3 Weekjes Nederland

Beste allemaal,

Hier dan eindelijk weer eens een update uit het verre Seoul. Alles gaat hier ppali, ppali (snel snel), behalve dan mijn verslagen^^

Het is alweer, (nou ja, dat klinkt eigenlijk best belachelijk. Ken je elkaar pas een jaar en ga je over 2 maanden trouwen... Laten we het maar Koreaans noemen...) een jaar geleden dat ik Moon leerde kennen en om dat te ‘vieren’ zijn we eind vorige week, ja heel verrassend, gaan hiken. Ik kan me onze eerste hike-tocht een jaar geleden nog goed herinneren. Ik had daarvoor al eens een paar hike-tochten gemaakt en steeds stroomde het zweet dik over mijn lijf, dus deze keer had ik niet al te veel kleren aangetrokken. Helemaal fout dus. Wat had ik het koud! Een snijdende wind en ondanks de extra jas die ik van Moon halverwege mocht lenen, waren mijn vingers zou stijf van de kou dat ik maar met moeite met stokjes kon eten beneden aan de berg. De ring (we hadden ringen gekocht) die we na de wandeling op gingen halen paste zelfs niet meer om mijn gezwollen vingers...
Deze keer had ik dus uit voorzorg extra veel kleren aangetrokken. Het was een mooie wandeling met nog vrij veel sneeuw hier en daar, maar gelukkig hadden we van die ijzers bij ons voor onder je schoenen. Belachelijk hoe gehaast sommige andere wandelaars waren; alsof je op een paar honderd meter hoge kale bergtop de bus moet halen...
Het uitzicht op de top was zoals verwacht zeer de moeite waard, maar nog mooier was het huwelijksaanzoek dat Moon me deed. De bruiloft staat al gepland, maar hij was nog nooit voor me op zijn knieen gegaan. Tot die dag dus. Toch wel fijn dat mijn Koreaans inmiddels redelijk genoeg is om in keer te verstaan wat hij bedoelde, zonder honderd keer ‘wat zeg je?’ te vragen...^^

Bruiloft. Vorige maand hadden we er weer een van een van zijn vrienden. Voor de verandering zijn we deze keer ook meer eens naar de ceremonie geweest in plaats van alleen het buffet; konden we nog even spieken hoe het er over 2 maanden uit gaat zien. Nou ja, in zo’n 20 minuten sta je dus weer buiten. Entree bruidegom, entree bruid aan de hand van dr vader. Praatje van een soort voorzitter, eventueel een liedje van vrienden, buigen, buigen, buigen en dan is het weer over.
Na de bruiloft stond er ook nog een 1 jaar verjaardag op het programma, maar omdat we nog tijd over hadden, zijn we een bloeddonorkantoortje binnengelopen. Je hebt hier voor zover ik weet geen donorregistratie; je organen afstaan is hier niet zo populair. Veel mensen vinden het geen fijn idee niet heel te worden begraven of te worden gecremeerd of ze geloven dat ze dan niet naar een volgende wereld kunnen of niet herboren kunnen worden. Om die reden komt cremeren ok minder voor dan begraven.
Bloedonatie vindt er wel regelmatig plaats. Hetzij uit naasteliefde, hetzij vanwege de gratis bioskaartjes/bonnen en andere leuke cadeautjes die je krijgt.
Ik ben er nu eindelijk achter wat mijn bloedgroep is, AB. In Korea weet iedereen dat standaard. We kregen bij de bloeddonatie leuk bioskaartjes, maar helaas hebben we die niet meer kunnen gebruiken omdat we toen ineens naar Nederland gingen!

Voor ons vetrek naar Nl hebben we alle markten van Seoul afgestruind naar souvenirs. Dat wordt met elk bezoek moeilijker. Sleutelhangers, zijden zakjes, chocolade, frutsels voor aan je mobiel, onderzetters... inmiddels heb ik het allemaal wel al een keer meegenomen. Deze keer zijn we trouwens ook bij de duty free shop geweest in het centrum. Zijn ma had nog een aantal bonnen die we mochten verpatsen. Duty Free noemen ze het, maar de prijzen liggen nog steeds zo’n 5 keer zo hoog als op de markt. Nou ja, dan heb je ook wel kwaliteit zullen we maar zeggen. Aangezien de bollenvelden in Nederland nog niet in bloei stonden, leek het erop dat alle Japanners dan maar op vakantie naar Korea waren gegaan. Allemaal nog even shoppen voor ze weer naar huis gingen^^ Je wordt in zulke winkels vaak automatisch in het Japans aangesproken. (Wat is dat toch? Spreken ze in Korea Japans tegen je, en in Nederland Engels als je met je vrienden naar een museum gaat...?^^).
Na nog wat rijstcakes in hete saus te hebben gegeten voor de rauwste honger, gingen we met een volle tas spulletjes weer op weg naar huis. Eerst echter nog even in de boekenwinkel aan het einde van onze straat snuffelen. Na een tijdje kwamen we er thuis echter ineens achter dat we de tas niet meer konden vinden. Grote paniek! De Duty Free Shop? De bus? De boekenwinkel? Snel naar de boekenwinkel gerend en daar stond gelukkig onze tas nog netjes op de grond bij de boekenkast. Ongelooflijk. Bomvol mooie spulletjes en na zo’n ruime 3 uur nog steeds op dezelfde plek!

De koffers pakken. Hoeveel zou ik meenemen? Niet teveel want er moet een hoop zooi mee terug uit Nederland. Voor Moon was het zelfs de eerste keer dat hij zo zijn tas moest pakken. Verder dan wat uitjes met school was hij nog nooit geweest.
De laatste nacht kon ik niet echt slapen. Zenuwen en een raar idee dat ik nu weer alleen weg ging, net zoals een jaar geleden. We hadden namelijk besloten dat Moon later zou gaan. Hij had nog wat seminars en ik vond het zonde nog een halve week te moeten wachten.
Het vliegtuig ging op woensdag 30 februari om 10.30 ofzo dus ik had al vroeg de airport bus hier even verderop. Moon bracht me weg. Een beetje slapen in de bus, inchecken, wat rondhangen op het vliegveld en toen ging ik de lucht in. De vlucht verliep goed. Er waren weinig passagiers dus ik had een rij van 4 stoelen voor mezelf en heb heerlijk languit een paar uur geslapen.
De laatste paar uur duurden toch wel een beetje lang, toen kon ik niet meer wachten tot ik geland was. Eindelijk...Om een uur of 2 landden we op Schiphol waar ik gezellig met mijn oud collega van Korean Air op mijn koffers heb staan wachten. Op het station nog even een kortingskaart en kaartje kopen en toen zat ik alweer in de trein op weg naar Leiden. Ik had mijn ouders niet verteld van mijn komst, vandaar dat ze me niet op stonden te wachten.
Gelukkig hoefde ik niet zo lang op de bus te wachten (ik had nog een buskaart van vorig jaar!). Mijn sleutel van de huisdeur had ik ook nog en toen was ik weer thuis. Een verbaasde pa (Wat doe jij nou hier?) en natuurlijk ook een verbaasde ma die ik van dr werk was gaan halen met de fiets.
Het rare was dat het helemaal niet voelde alsof ik een tijd in dat verre Korea had gezeten. Alles was gelijk weer zo vertrouwd. Heerlijk om die zeewind te voelen, lekker te fietsen, weer een Nederlandse hap te eten...

Zondag de 3e kwam Moon ook aan. Aangezien het zijn verjaardag was, had ik onze kamer versierd met balonnen en bosjes rozen. Verder slingers beneden en pa had een mooi welkomsbord gemaakt. (Hier in Korea doen ze niet zoveel aan verjaardagen. Taart eten met het gezin en dan houdt het wel zo’n beetje op. Als je hier trouwens een verjaardagstaart koopt krijg je de kaarsjes er gratis bij).
Hans en ik gingen hem samen met de auto ophalen. Spannend, spannend. Tot nu toe was het steeds ik die naar Korea ging en dan stond Moon me op te wachten, maar deze keer was het dus andersom. Als hij nou maar het juiste vliegtuig heeft genomen! Het was zijn eerste keer met het vliegtuig en aangezien hij de week ervoor nog aan me had gevraagd of hij zijn paspoort mee moest nemen...
Gelukkig was alles goed gegaan en na een tijdje wachten kwam hij dan eindelijk door de deuren naar buiten lopen. Moon, welkom in het land van de molens, klompen en kaas!
De 2,5 week dat we samen in Nederland waren vlogen voorbij. Een dagje Amsterdam, Leiden, Delft, Utrecht, Rotterdam, Eefde, Den Haag... Een strandwandeling naar Scheveningen waar we de zon hebben zien ondergaan en een prachtig uitzicht hadden vanaf de toren waar ze normaal vanaf bungeejumpen.
Moon was erg onder de indruk van Nederland. Haring was niet echt zijn favoriet, maar rookworst, kibbeling, chocomel, kaas, brood, yoghurt etc ging er allemaal wel in. Lasagna, hartige taart, biefstuk met gebakken aardappels en sla... hij had het idee elke avond in een luxe restaurant te eten. De mensen vond hij ook allemaal erg vriendelijk en de schone lucht en de natuur waren natuurlijk ook super.
Het was vooral grappig dat hij dingen bijzonder vond waar ik zelf nog nooit bij had stil gestaan. (Ongetwijfeld is dat met mij ook zo in Korea^^).
* De grote Nederlandse ramen. ‘Maar dan kan je zo naar binnen kijken?!’. ‘Ja, maar ook naar buiten. We hebben trouwens wel gordijnen, maar ja, die doen we niet dicht...’
* Natuurlijk de lengte van de Nederlanders (hij is zelf trouwens vrij lang voor een Koreaan) en hij vond ze ook allemaal op elkaar lijken. Als we door de stad liepen had hij het idee op elke hoek van de straat mijn ouders te herkennen. (Doet me denken aan mijn eerste tijd in Korea, toen had ik overal het idee dat ik de hasuk ajumoni tegenkwam^^).
* Het touwtje van het licht in de douche en het knopje bovenop mijn burealamp. (Tja, nu ik er bij nadenk, die heb ik hier geloof ik nog niet gezien).
* Paarden! Paarden? Ja, paarden! Mijn vriend neemt geen foto’s van mooie blondines, maar van paarden. Die had hij nog nooit in het echt gezien. En dat mensen die voor hun hobby of als amateur sporter berijden? Zomaar op straat? En dat sommigen mensen zelf een paard hebben of er een verzorgen? (In Korea rijden er alleen profs op een paard). En dan de paardenvijgen op straat! En zelfs aparte wegen voor paarden in de duinen!
* Collecteren. Toevallig was het tijd voor de collecte van Amnesty en om toch nog een beetje nuttig te zijn tijdens ons verblijf in Nederland hebben wij ook nog 2 straatjes gelopen. (Huis aan huis collecteren doen ze niet in Korea. Wel zie je met de kerst mensen van het Leger des Heils geld verzamelen op straat of bij de metrostations. En soms zijn er ook bij de stoplichten mensen die geld vragen. Amnesty kende hij trouwens niet eens. Of dat typisch is voor hem of voor Korea....?) Zijn Nederlands ging er in dat uurtje collecteren flink op vooruit! ‘Hallo, Amnesty? Een ogenblikje alstublieft, ik zal even kijken...’ Of ‘Nee, bedankt.’
* Schoenen aan in huis. Onnodig te vermelden dat Koreanen hun schoenen uitdoen in huis aangezien ze veel op de grond zitten. Na veel aarzelen liep hij met zijn schoenen de woonkamer in, maar dat je ook met je schoenen op het kleed mocht... Met de nieuw gekochte pantoffels voelde hij zich een stuk meer op zijn gemak.
* Slingers. Hij had dus nog nooit een verjaardagsfeestje gehad. Of ze hier ook slingers hebben weet ik niet, misschien wel in de feestwinkel, maar daar ben ik nog nooit geweest. ‘Nee, we hebben de slingers niet zelf geknipt’.
* De Wallen had hij natuurlijk wel eens van gehoord. Hij was echter nog meer onder de indruk van het feit dat Nederlanders daar zo open over praten. In Korea heb je ook (illegale) hoerenbuurten, maar dat is hier nog steeds een groot taboe.
* Dat hij niet onwijs werd aangestaard. Hier in Korea vallen buitenlanders vrij snel op met een bevolking van 95?% Koreaan.
* Fiets. Zoals eerder gezegd hebben we hier ook een fiets, maar die is veel kleiner en heel anders dan de Nederlandse fiets. We hebben hem zelf in elkaar moeten zetten en er zit geen standaard slot of licht op. Hij was erg onder de indruk van de Nldse fietsen en nog meer van alle karren die er voor en erachter hangen, net als van de kinderzitjes in alle soorten en maten. Het fietsen zelf was soms nogal een gedoe. Hier in Korea zijn er geen aparte fietspaden en geen aparte verkeersregels voor fietsen. In Nl wel dus. Haaientanden kende hij niet en voorrangsborden of rotondes ook niet. Zodra er maar een auto aankwam had hij de neiging gelijk te gaan stoppen, ongeacht of hij voorrang had. Tja, rij je hier in Korea door dan lig je onder de auto.
* Studenten en docenten die tegelijk in de mensa eten. En dat je ze bijna niet van elkaar kan onderscheiden! (Hier is er veel meer hierarchie en ik geef toe dat de docenten er niet altijd even verzorgd bijlopen...^^).
* De Nederlandse verenigingscultuur en dan met name de sportverenigingen. Die heb je hier niet in Korea. Of je bent prof of je volgt les bij een sportinstituut, maar echt een georganiseerd verenigingsstelsel met competities heb je hier niet.
* Natuurlijk ook echt Nederlands is het koekje bij de thee. Heb je je koffie gekregen en dan staat er iemand met een schoteltje met allemaal lekkers voor je neus. Wat moet je daar nou mee Nou ja, dan pak je het hele bordje maar aan^^.
Over het senseo apparaat was hij ook enthousiast. Super handig. Misschien moeten we die hier maar gaan importeren.
* De gymzalen van de basisscholen. We hebben er verscheidene gezien in Noordwijk en hij was erg onder de indruk van al het materiaal dat er aanwezig was. Dat bleek niet zo te zijn in Korea. Zijn studie is sportpsychologie met als specialisatie sportonderwijs en hij is dus van plan om een scriptie te gaan schrijven over het basisschool sport onderwijs in Nl.
* De mooie Nederlandse gebouwen, grachten, parken... etc etc etc.

De dagen gingen dus veels te vlug voorbij en we hadden nog veel langer in Nederland willen blijven, maar ja, vanwege zijn uitreiking moesten we op de 20e weer terug. Bepakt en bezakt met nieuw leesvoer, lasagna bladen en afbakbrood gingen we rond een uur of 4 smiddags dus de lucht weer in. Echt slapen kon ik niet, maar om een of andere reden ging de tijd redelijk snel. Een filmpje, wat lezen, wat eten (ik had een keer een vega maaltijd besteld en die was best te eten).
De aankomst op Incheon was best vreemd. Deze keer geen Moon die op me stond te wachten^^ We namen de bus terug naar huis en na nog een stukje zeulen met al die tassen en koffers waren we weer thuis. Toch fijn dat het eerste dat je hoort een krijsend neefje is... Onze kamer was na 3 weken 1 stofnest en de douche was ook wel eens toe aan een schoonmaakbeurt. Die doe ik normaal en oma had dr denk ik geen tijd voor gehad door het neefje. Ik had er de eerste dagen dus wel een beetje de balen in, ook omdat Nederland me qua prijsniveau erg meeviel. Diensten zijn over het algemeen nog steeds goedkoper in Korea en het OV ook, maar al dat goedkope fruit in de supermarkt!!!
Inmiddels ben ik weer helemaal gewend in Korea. Ik heb alweer veel vrienden gezien en natuurlijk ben ik de 22e naar de uitreiking (doctor)van Moon geweest.
De uitreiking was op de Chungang universiteit en het waren niet alleen Phd studenten maar ook master studenten die afstudeerden. Anders dan in Nl krijgen die hier allemaal tegelijk, ongeacht hun studie, hun diploma en ze dragen allemaal zo’n zwarte toga met hoed. De uitreiking was in de grote aula waar het stampvol zag van de mensen. Mensen liepen trouwens de hele tijd in en uit en het was ook niet echt stil. Op het podium zaten de belangrijkste school directeuren enzo en er waren wat praatjes en daarna kregen de studenten hun diploma. Dat ging aan de lopende band en na een uurtje was het weer afgelopen. Buiten werden er overal foto’s genomen en bloemen gegeven. Met zo’n dag zie je overal rond de uni ineens overal geimproviseerde bloemen verkoop stalletjes.
’s Middags zijn we met zijn ma naar een Turks restaurant gegaan om wat te eten en ’s avonds had hij een feestje met zijn medestudenten.

Of het aan de jetlag lag dat weet ik niet, maar hoewel ik de eerste nacht goed had geslapen werd ik de tweede nacht om 4 uur wakker. Moon was ook klaarwakker en omdat we toch nog boodschappen moesten doen, besloten we dan maar naar de grote supermarkt te gaan, die is 24uur per dag open. Op de terugweg hebben we nog rijstcakes in hete saus en dumblingsoep gegeten in een klein restaurantje dat, hoewel het 5 uur sochtends was, stampvol zat. Daarna nog een paar uurtjes slapen en toen zaten we weer in de auto op weg naar Bearstown, een ski resort in het noordoosten van Seoul.
De hamelclub van Nlders hier in Korea had een ski-uitje georganiseerd. Onderweg hadden we ski’s en kleren gehuurd en bij de skibaan had de Hamelclub voor koffie en koek gezorgd.
Het was pas de tweede keer dat ik ging ski-en en het duurde even voor mijn benen weer aan de latten gewend waren, maar toen lukte het me redelijk overeind te blijven. Het was jammer dat de skilift zo langzaam ging en het nou juist die dag ijzig koud was (het was de hele week mooi weer geweest), maar het was erg gezellig en ik heb er geen gebroken botten aan overgehouden.
Na het ski-en heeft Moon nog wat ballen geslagen op de golf afslag baan (afslag plaatsen met een groot net erachter) en toen gingen we weer terug naar huis. Daar stond er vers gemaakte tteok klaar, die had zijn ma besteld voor mijn verjaardag. Oh ja, het was mijn verjaardag... Ik had absoluut geen verjaardagsgevoel en we hebben er verder dus ook niets aan gedaan behalve tteok eten met zijn ma en zijn zus. Zijn zwager was aan het werk.

Ongeveer tegelijk met mij was ook Hyun sun, een Kor vriendin van me, weer terug naar Korea gekomen. Ze werkt als stewardess en woont daarom sinds een jaartje buiten Korea. Natuurlijk hebben we thee gedronken en ook zijn we met haar en Keum wezen wandelen. Het was de bedoeling te gaan hiken, maar er was die nacht een flinke laag sneeuw gevallen (Sneeuw in eind februari!!!) dus na een stukje wandelen vonden we het wel weer goed. De omgeving was echt prachtig, maar ja, een knorrende maag he...
Na de wandeling zijn Moon en ik nog even naar Kwacheon gegaan, waar Moon zich heeft opgegeven om weer Taekwondo lessen te gaan volgen. Hij heeft zich ook weer ijverig op het Engels gegooid met de hoop een deel van een vervolg onderzoek in Nederland te kunnen doen.

De rest van de week vloog om met hotels informeren voor mensen die in mei deze kant opkomen en nog 2 keer uit eten met 2 medestudenten van Moon. Zij zijn ouderejaars van hem en ik blijf het opmerkelijk vinden hoe je dat terugziet in de manier waarop ze met elkaar praten en in hun houding ten opzichte van elkaar.

Eergisteren heb ben ik naar de bowling geweest met de Hamelclub. Er waren zo’n 40 man dus heel de benedenverdieping zat vol met luidruchtige hollanders^^ Ik heb er niet echt veel van gebakken, maar het was wel erg gezellig.

Gisteren heb ik voor het eerst mijn nieuwe mixer uitgeprobeerd en een cake gebakken die gelukkig goed in de smaak viel. Als je hier trouwens ‘cake’ zegt dan denken ze hier dat je het over ‘taart’ hebt. Het was maar de vraag of hij te eten zou zijn met die rare boter die ze hier hebben. Boter is hier echt belachelijk duur met prijzen van 5 euro per pakje. De pizza die ik wilde bakken bewaar ik nog maar even voor volgende keer met prijzen 7 euro voor een zakje geraspte kaas. De prijzen zijn hier de laatste tijd erg gestegen in navolging van China. Vooral bloem, olie ed zijn duurder geworden en daarmee dus ook de noedels enzo. Prijzen in restaurantjes zijn ook vaak omhoog gegaan.

Gisteren zijn we om een beetje uit te waaien met de bus naar het centrum gereden om daar langs de rivier te lopen, maar het was kouder dan we dachten dus na 1 straatje zijn we snel weer terug gegaan omdat je binnen 30 minuten gratis over mag stappen.^^ Op de terugweg hebben we nog boodschappen gedaan. Brood voor mij (dat afbakbrood is helaas allemaal weer op...) en oesters, zeekomkommer en zeeanemoon? voor Moon. Ieder zijn eigen smaak... Grappig dat hij zo onder de indruk was van lasagna, terwijl ik het niet kon laten een foto te maken van al dat glibberige spul op zijn bord...^^

Vandaag is het alweer zondag en is het weekend weer bijna voorbij. Iedereen heel erg bedankt voor de leuke tijd in Nederland en ik vond het erg jammer dat ik niet meer tijd had om iedereen wat uitgebreider te spreken. Volgende keer?

Liefs,
Soe Ja