Pusan

Lieve allemaal,

Woensdag was het dan zo ver, ik ging met de trein naar Pusan. Mijn trein ging pas om 8.30, maar ik ging voor de zekerheid maar flink van tevoren weg, omdat je je kaartje weg kan gooien als je je trein mist. je koopt namelijk (vante voren) een kaartje voor een bepaalde plaats in een bepaalde trein). Het regende en bij het opsteken van mijn paraplu kwam ik erachter dat die de vorige storm niet overleefd had... Hoewel de winkels en kraampjes hier tot laat op de avond open zijn, waren ze nu zo vroeg in de morgen nog gesloten op de 'Family Mart' na, een vrij dure kleine supermarkt. (Nou ja, het aanbod van een nederlandse supermarkt, maar qua oppervlak niet te vergelijken). Hopelijk kan ik er van uit gaan dat ik met die prijs nog heel veel Koreaanse stormen kan doorkomen...:)
Het was handig dat ik vorige keer al met Seung Hui op het station was geweest, nu wist ik een beetje hoe alles werkte. Het is dus een gigantische gebouw met meerdere verdiepingen en een soort Hoog Catherijne ernaast. Grappig is dat er veel stoelen zijn om te wachten met diverse grote tv schermen waar verschillende kanalen op te zien zijn om de te wachten tijd een beetje aangenaam door te brengen. Je mag namelijk pas zo'n 20 minuten van te voren het perron van de trein op. Als er wordt omgeroepen dat je gate open gaat, moet je door een 'sluis' met je kaartje en ga je naar het perron van je trein. Dan moet je je wagon zoeken (dat staat natuurlijk op de trein, maar vaak zijn er ook borden op het perron zoals je dat ook bij de Thalys hebt met vlaggetjes) en daar vervolgens de stoel die je toegewezen hebt gekregen. Op deze manier zijn controleurs overbodig en zijn de perrons heel rustig; je kunt immers alleen het perron op met je kaartje. (De trein wordt in korea volgens mij niet zo vaak gebruikt als in Nederland. In Nederland gebruiken veel mensen de trein om op en neer naar hun werk te gaan en kun je vrijwel overal komen met de trein. In Korea hebben de bus en de metro volgens mij die functie en ga je meer af en toe met de trein als je (incidenteel) ver moet reizen).
De trein (mugunghwa heette die, die is wat goedkoper dan de saemaul) was breder dan een nederlandse trein en de stoelen stonden ook verder uit elkaar. De stoelen waren verstelbaar en zaten goed, er was zo'n steun voor je voeten, maar er was geen tafeltje. Verder waren er gordijntjes, een lampje in het plafond en in elke wagon was een wc (even vies en klein als in Nederland, maar het wc-papier werd wel de hele tijd aangevuld!), een vuilnisbak en een wasbak met spiegel. De stations werden steeds via de intercom in het Koreaans, Japans, Chinees en Engels aangekondigd en bij de grote stations zeiden ze zelfs aan welke kant je uit moest stappen (dat doen ze in de mtro ook wel eens). Verder was er karretje met koffie en een karretje met allerlei snacks. Die rijden volgens mij de hele rit zonder onderbreking de trein op en neer, om de 10 minuten kwamen ze wel langs! Daarnaast liep er geregeld een meneer in een net pak aan wie je vragen kon stellen enzo en hij vulde ook het wc-papier steeds aan^.^ De ramen konden verder niet open zoals in Nederland, maar vanwege de hitte was dat ook niet nodig, na 5,5 uurin de airco krijg je het wel koud:)
Ondanks de lange zit heb ik me (de heenweg) geen moment verveeld, er was buiten genoeg om te zien. Aangezien de trein ook vrij langzaam gaat, kan je ook goed naar buiten kijken, het was alleen jammer dat het weer zo druilerig was.
Wat was er dan allemaal te zien? Bergen, bergen en nog eens bergen en ik kan me nu wat voorstellen bij de opmerking van mijn Koreaanse vrienden dat ze Nederland zo plat vonden... Overal bergen en bos en door het weer stegen er steeds prachtige nevels op. Om de zoveel tijd zag je ineens een soort dorp met wat huizen en vaak een kerk en veel groentetuinen. Ik zag veel rijstvelden (1 niveau en niet in meerdere niveaus tegen de berg op), peperplanten, wijnranken (kleine geente? struikjes), bomen met madarijnen?, en bolvormige tunnels die denk ik dienen als soort kas. Verder liep hier en daar een kraanvogel en bij elk dorp waren wel Koreaanse graven te zien. Dat zijn kleine heuveltjes begroeid met gras (een meter in doorsnee en hoogte?), vaak aan de voet van de berg of laag in de bergwand met soms een steen er bij. Het landschap is eigenlijk net een kijkdoos met allerlei lagen bergen op de achtergrond en dan een dorp ertussen en daarvoor de velden.
Met college in Leiden hebben we een aantal Koreaanse verhalen vertaald en het was grappig om te zien hoe goed die bij het uitzicht aansloten. Zo was er een verhaal met een zin waarin 'de pompoenen als bleke witte manen het dak bedekten'. Ik dacht eigenlijk dat die altijd op de grond lagen, maar je zag dus inderdaad vaak soort schuurtjes waar de kalebasplanten zich via het muurtje omhoogslingerden en waar de witte pompoenen op het dak lagen. Verder was er een verhaal waarbij een meisje en een jongen tijdens de regen in een soort hutje schuilen en ook die heb ik gezien. Het zijn soort uitkijkjes, een klein huisje zonder muren op palen, midden in het veld.

In Pusan kwam mijn vriendin me van het station ophalen en gingen we eerst anar de beroemde vismarkt van Pusan. Pusan is een havenstad en het aanbod van verse vis is er dus gigantisch. De vislucht viel me erg mee, de viskramen in Nederland stinken tien keer zo erg^.^ Het is onbeschrijfbaar war je allemaal op de markt ziet. Overal kramen met de meest rare vissen en zeedieren, gewoon in teilen en schalen en op kranten en niet zoals in Nederland in een 'etalage' van een kraam. Eigenlijk zijn de Koreaanse kramen ook anders. In Nederland heeft een kraam een horizontaal houten blad waar de waar op staat uitgestald, maar in Korea is een kraam op de markt meer iets met een zeil erboven en zijn de waren in meerdere niveaus uitgestald en staat de verkoopster niet achter de waar. Ze maakt juist steeds contact met de klanten. (Het is meestal een ze). Aan de andere kant van de straat barstte het van de eettentjes. Vaak staan er buiten bakken met levende vissen enzo die je dus binnen kunt eten of er staan tafels waar je aan kan gaan zitten of er is een kookplaats waar het eten gezellig staat te pruttelen en te bakken. Als je eenmaal het aanbod van vis hebt gezien, haal je in Nederland voortaan je neus op bij het aanbod daar denk ik... Ik ben geen viskenner, maar het aantal soorten was enorm... Naast vis waren er ook allerlei soorten octopussen en inktvissen, schelpdieren, krabben (en niet van die kleine rotbeestje uit de Noordzee), kreeften echt van alles. OOk soort, tja, hoe zal ik het zeggen, hele grote dikke grijze wormen? die steeds dik en dun werden? Ik moet er niet aan denken ze te eten, maar het zal vast erg lekker zijn. Om de meter wordt je geroepen door de ajuma's om toch bij hun te komen eten en je moet echt doorlopen anders kom je er nooit weg! :) Er was ook een winkeltje met traditionele geneesmiddelen: zakken en bakken vol met poeders en gedroogde planten etc. Er waren zelfs bakken met schildpadden waarvan het schild kapot was omdat ze dat verpulverd ook gebruiken als geneesmiddel.
Ik heb geen vis op, maar wel een 'visbroodje', dat erg lekker was. Het wordt gemaakt van een soort zoet wafelachtig beslag dat in een visvorm wordt gedaan met een klont zoete rode bonenpasta erin en dan verhit. Zeker iets dat ik in Nederland ook ga proberen! Net als trouwens de hottok die ik daarna in het centrum geproefd heb. Dat is een soort dikke amerikaanse pannenkoek met een mengsel van suiker, sesamzaad en vast nog het een en ander ertussen die ze vers voor je neus staan te bakken. Het is een populaire snack en dat is niet zo vreemd :)
In het centrum hebben we gewoon een beetje rondgekeken en van alles gekocht: boeken, kleren, vcd's... De vcd's zijn hier echt heel goedkoop, net als trouwens de rest. Het is zelfs nog goedkoper dan in Seoul. Ik vond Pusan nog wel emer verschillen van Seoul. Het was er rustiger, minder massaal en de lucht was er schoner. De sfeer vond ik ook veel gezelliger, wat gemoedelijker, minder gestresst en ook niet zo populair en modieus als in Seoul. Meer gewoon-gewoon^.^ Dat viel me ook op in de metro. Ik had het idee dat de mensen 'gewoner' waren, niet zo op hoefden te vallen als in Seoul. Misschien komt dat ook doordat er in Seoul veel uni's zijn en je (dus) veel modieuze studenten hebt. Overigens waren de mensen hier ook dikker?!
We zijn ook nog naar een soort uitkijktoen geweest waarvan je een prachtig uitzicht hebt op Pusan. Je ziet de zee, de haven en je ziet ook duidelijk hoe de stad tegen de berg is opgebouwd (hoe ze het doen???) Helaas was het te vies weer om naar het strand te gaan, maar wie weet volgende keer? Bij de toren (waar trouwens ook een standbeeld stond van Generaal Yi, de generaal die Korea met zijn schildpadboten de overwinning op de Japanners bezorgde, amar later verguisd werd)ontmoetten we ook de opa van Seung-Hui. Die is 83 maar komt nog elke dag naar de toren, lopend! en dus niet met de metro of de roltrap die toch wel handig was vanwege het hoogte verschil! Hoewel ik Seung Hui in het koreaans meestal wel kan volgen (en zij mij als 1 van de weinige ook^^) kon ik haar opa echt amper verstaan omdat hij in een vreselijk dialect sprak:)
's Avonds gingen we eten bij een noedel-stew restaurantje waar je onbeperkt bijgerechten kon scheppen^.^ Die (kimchi, diverse groentes, chapchae, groentepannenkoekjes, bulgogi, salades, soepen...)waren eigenlijk nog lekkerder dan de noedelsoep die ik op had^.^
Nadat we nog wat rondgekeken hadden (ik heb in een boekenwinkel 2 grappige boeken over Korea en Nederland gekocht. Ze zijn in stripvorm en misschien een beetje te vergelijken met die serie strips over de Nederandse gs) en een kop thee hadden gedronken in een tent met heerlijke zachte stoelen ^^ gingen we met de metro naar SH's huis.
Zoals bij de andere huizen was ook hier een flinke poort met een muur en een tuin en verder was het huis denk ik vrij traditoneel. Er was 1 woonkamer (Koreaanse kamers zijn traditioneel vrij sober dus er was een mat op de grond en wat platen aan de muur, maar verder niet zo volgestouwd met meubels als vaak in Nederland) en daaromheen lagen de andere kamers, de keuken en de douche. We keken nog een vcd op de kamer van haar zusje (die is van 8-11 van huis om te leren voor haar toets om docente engels te worden!) en gingen daarna slapen. (Die film was een goede oefening^.^ Hij bestond uit 3 kleine filmpjes. De eerste was in het japans en met Koreaanse ondertiteling en omdat er amper in werd gesproken was hij goed te volgen. De volgende was in het chinees met ondertiteling en er werd meer gepraat, maar met een beetje hulp van SH en veel plaatjes kijken kon ik het verhaal ook nog wel begrijpen, maar de laatste was in het Koreaans, een dialect en dat was echt onverstaanbaar :) ).

De volgende ochtend had dr moeder extra werk van het ontbijt gemaakt en de 'tafelpoten bezweken' zowat, zoals ze dan in Korea zeggen^.^
Na het ontbijt gingen we met de metro en de bus naar een tempel in het Noorden. De bus zat vol met ajuma's die gingen tungsannen, bergbeklimmen, maar meer een soort stevig wandelen op en bij de berg. Je herkent zulke mensen elijk. Ze hebben vaak een zonneklep op, een soort sportpakje aan en een rugzak op hun rug^.^
De tempel was echt heel erg indrukwekkend. Hij stond op een berg, midden in het bos. Er groeide een plant die een heerlijke geur verspreidde en het was er heel rustig, een verademing na het drukke Seoul. Er was een speciale tuin met allerlei soorten bomen (ook bamboe, nooit geweten dat bamboe zo groot kan worden!) en ook was er een soort riviertje met superhelder water en evel grote rotsblokken. Hier en daar waren ook stenen 'fonteinen' waar je (het bergwater?) kon drinken. De tempel bestond uit verschillende gebouwen, die nog steeds werden bewoond en gebruikt. Dat was denk ik ook hetgene dat me meer aansprak dan bij de paleizen die ik in Seoul had gezien. Dit 'leefde' meer.
Het was leuk om ook hier, net als bij het uitzicht in de trein, dingen te herkennen die we in Leiden hadden geleerd. Zo was er een gebouw waar het verhaal van het temmen van de os op geschilderd was. Dat is een verhaal waarbij een man een os temt, wat je figuurlijk moet zien voor zijn eigen verlichting. (Of zoiets, ik ben het alweer een beetje vergeten geloof ik...) Verder was er een gigantisch bel en hele mooie grote beelden zoals in de boekjes. Van die grote monsters met bolle ogen, geschilderd in alle kleuren. (Ik had een foto willen maken, maar raar genoeg is mijn batterij soms ineens op en dan doet ie het ineens weer later. Verder waren er diverse gebouwen waar men aan het bidden was. Er was een centrale boeddha met langs de wand allemaal kleine boeddha's of allerlei schilderingen. Soms stonden er zakken rijst die de gelovigen als dank aan de monniken geven. Het was bijzonder de gebeden te horen en het 'getok' van het instrument dat daar soms bij gebruikt wordt. Het waren trouwens vooral ajuma's die aan het bidden waren en dan vooral vanwege de belangrijke plaatsingstoets die er aan zit te komen. Overal zag je ajuma's met een vel papier met tekst en een foto van hun zoon of dochter erop! En bij bidden moet je niet denken aan zitten op een bankje zoals in onze kerk. Dit was echt topsport! Hoewel sommige vrouwen gewoon stonden, bleven de meesten onophoudelijk knielen, opstaan, knielen en zag je de zweetplekken op hun blouse!
Ondanks deze aandacht zijn echter ook in Korea de tempels op hun retour en kon je ook hier een templestay houden.
Omdat mijn trein terug alweer om 13.30 vertrok (door de komst van de snelle KTX is het aantal andere treinen dat rijdt flink verminderd en krijgen studenten ook geen korting meer...) gingen we na de tempel gelijk door naar het station. Onderweg kochten we nog wat ttok in een ttokchip (ttok-huis) die we op het station opaten. Het aantal ttok is echt ongelooflijk hier! Deze keer waren het rijstkleefdingen die gerold waren in lichtbruin-gele bonenmeel en daardoor zat er een lekker iets zoetig smaakje aan. Verder had de moeder van SH me een flinke tas met groentepannenkoekjes en nog meer ttok en zeewier meegeven voor onderweg^^
De terugweg verliep voorspoedig, hoewel het voor mijn gevoel langer duurde dan de heenweg^^ Overigens vond ik het raar van zo'n uitje 'thuis' te komen, terwijl het ook weer niet je 'thuis' is. Misschien dat ik hier toch een beetje wortel begin te schieten! :)

Na een ochtend uitslapen (In Pusan was het voor mijn doen laat geworden^^) (Jeetje, ik ben echt aan het veranderen: laat naar bed, uitslapen, tv-kijken... Maar mijn onvermijdelijke grote tas heb ik nog altijd bij me:) )had ik vanmiddag een afspraak met Hyo-Jung, de dochter van degene bij wie ik de tojang, de naamstempel, had gekocht. Hij had me gevraagd of ik het leuk vond met zijn dochter af te spreken vanwege mijn slechte Koreaans en haar slechte engels (niet dat mijn engels zo geweldig is verder...). Na wat mailtjes en sms's over en weer hadden we nu eindelijk een gaatje om elkaar even te zien. Dat was nog een heel gedoe aangezien ik tongmun (oostpoort) had verstaan over de mobiel, terwijl zij dus cheongmun (hoofdpoort) had gezegd:) Nou ja, leve de mobiel... Toen we elkaar eindelijk gevonden hadden gingen we wat drinken in Sinch'on en heb ik voor het eerst in panmal gepraat, dat is tegenstelling tot chondaemal een lager niveau van spreken en kenmerkt zich vooral door het weglaten van de beleefde -yo aan het einde van de werkwoorden (en daarmee de zin). Dat was heel erg raar. De yo is er in Leiden blijkbaar zo ingepompt dat ik er echt bij na moest denken hoe ik mijn zinnen eindigde^^ Het is ook heel grappig dat ze me onni (oudere zus gebruikt door een vrouw. Gebruikt in familierelaties, amar ook in het algemeen) noemt, omdat ik 2 jaar ouder ben :) We hebben gezellig zitten praten en zij had songpyon (ja weer van die grappige gekleurde ttok meegenomen) en ik had echte nederlandse hagelslag voor haar). Ze studeert visual dedign in Suwon een plaats ten zuiden van seoul en moet daarvoor 2 uur heen en 2 uur terug reizen als ze college heeft! De restvan de tijd werkt ze bij de Dunkin Donuts en in het weekend bij het ziekenhuis, per week in totaal zo'n 40 uur! en dat voor een uurloon van 3300 won, zeg 2,5 euro? Aangezien ze om 4 uur moest werken en het even geduurd had voor we elkaar hadden gevonden, konden we niet zo heel lang kletsen, maar het was wel heel leuk en wegaan elkaar voortaan vaker in het weekend ontmoeten.

Bedankt voor al jullie lieve reacties, mails en post! Astrid ook heel erg bedankt voor de kaart! Ik kan nooit een persoonlijk bedanktje mailen omdat ik jullie emailadres niet heb, dus als je die naar soejakimhoogendam@hotmail.com wilt sturen?
Hopelijk gaat alles in Nederland ook goed...

Veel liefs
soe