Niewe semester is begonnen

Beste allemaal,

De laatste dag van de vakantie heb ik met Haruna in Insa-dong doorgebracht, dat is de wijk die barst van de winkeltjes en kraampjes met tradiitonele Koreaanse spullen en prullen. Het blijft mooi al die waaiers, schilderingen, sierraden, poppetjes, sleutelhangers, kistjes, kleren, stenen, munten en noem maar op, maar ik voel me ook altijd wel een beetje erg een toerist als ik daar loop:) Vanzelfsprekend is het aantal bleekneuzen dat er rond loopt groot en in sommige winkels kun je ook met de Japanse Yen betalen.

Helaas, aan alles komt een einde en ook aan de vakantie... Van de week ben ik dus weer begonnen aan de uni en ze hebben er gelijk vaart achter gezet. Donderdag had ik al mijn eerste presentatie over een krantenartikel (ging over het feit dat er tegenwoordig steeds meer Koreaanse mannen alleen boodschappen doen. Dat komt vooral doordat ook in Korea het aantal 2verdieners stijgt, de manier van denken hier ook langzaam verandert en omdat de supermarkten steeds comfortabeler worden om in te winkelen. Overigens ben ik ze nog niet tegengekomen in de supermarkt, die roldoorbrekende mannen :)) en vrijdag moesten we zelf eenkrantenartikel schrijven voor een cijfer.
Verder hebben we weer een lekkere dikke syllabus gekregen met allemaal tips hoe je studenten zoveel mogelijk stress kunt geven ^^. Dit semester is vooral de bedoeling dat je je vaardigheden in het gebruik van het Koreaans verbetert en voor dat doel hebben ze allerlei leuks bedacht zoals een paar officiele discussies, een werkstuk en weer een interview onderzoek.
Anders dan bij het vorige onderzoek is het de bedoeling dat je nu meer de diepte in gaat met je vragen dus niet meer zoals vorige keer 'wat vindt je lekkerder, kimchi of pizza?', maar deze keer 'bent u voor of tegen lijfstraffen en vindt u dat deze bij wet verboden zouden moeten worden'.
Ik weet niet of jullie wel eens Koreaanse films hebben gekeken, maar daar komt (naast een hoop gescheld, als je Koreaanse scheldwoorden wil leren, moet je vooral films kijken)altijd een hoop geweld in voor. Gewoon bij ruzies, maar ook tussen bendes, op school en binnen het gezin. Slaan als straf is behoorlijk gewoon. Nou ja, ik was dus benieuwd of dat nog steeds zo is.
Mijn ondervraagde mensen waren allemaal rond de 30 en de helft was tegen en de helft was voor. In ieder geval werden ze allemaal flink gemept in hun kindertijd, meestal vanaf hun 6e t/m hun 12e, daarna wordt er gepraat. Het opvallende vond ik dat de mensen die tegen waren niet zozeer tegen het slaan waren, maar eerder andere methodes prefereerden omdat slaan geen effect had. Ze waren zo veel gemept dat het niet meer bijzonder was... Overigens slaan ze hier vooral met speciale dunne stokjes (meestal op de handpalmen of op de kuiten of op de billen), want met de hand slaan is barbaars.
Slaan is niet verboden bij wet, ook niet op school, maar anders dan tegenwoordig wordt het niet zo snel meer gepikt als een docent een leerling slaat. Binnen no time staat het op internet (mooi opgenomen met een mobiel) en heeft hij te maken met boze moeders. En dan kan je beter ergens anders zitten, die kwade Koreaanse schreeuwende ajumma's hier zijn niet niks:)
Vandaag ben ik de hele tijd bezig geweest met mijn aantekeningen uittypen (een mix van koreaans, engels en nederlands) en dinsdag moet ik er een presentatie over geven.

Mijn klas is zowat hetzelfde als vorig jaar, dat is wel gezellig. Alleen jammer dat Haruna in een andere kals is geplaatst. Verder zijn de docenten zoals altijd ook weer erg aardig, hoewel ze wel praten als ene trein en ik nog een beetje ana hun manier van lesgeven moet wennen.
Het tempo is weer lekker omhoog geschroefd en ik ben blij dat ik wat heb voorgewerkt in de vakantie. Verder lezen we bij het vak 'lezen' een verhaal dat ik al in Leiden had gehad dus dat is weer een meevaller. Dat verhaal heet 'sonagi' (plensbui) en we hebben er vrijdag ook de film van gekeken. Het gaat over een meisje uit Seoul dat op het platteland bij dr opa komt te wonen en dan vriendschap sluit met een dorpsjongen. Als ze op een dag naar een berg in de buurt zijn gegaan, worden ze overvallen door een plensbui en wordt het meisje ziek. Een week later sterft ze.
Het was niet zo'n sterke film, maar de beelden waren wel mooi, het gaf een mooie indruk van het Koreaanse platteland van toen. Hier is het platteland echt platteland, daar zit ene heel groot verschil in met de stad. Je hebt het dan echt nog over een paar huizen in de bergen met een grote groentetuin en geen verharde wegen en zo.
Veel mensen trekken naar de stad voor werk, hoewel het daar ook niet altijd ene pretje is. Je hebt hier zogenaamde 'weekendvaders' of 'wilde ganzen vaders'. De eersten zien hun kinderen alleen in het weekend vanwege hun werk en de laatsten wonen zelfs permament in een ander stad om geld te verdienen voor vooral het onderwijs van hun kinderen. Soms wont een deel van het gezin zelfs in het buitenland. Niet zo raar dat veel van die vaders zich wel eens afvragen wat voor nut het leven heeft...

Het weer is hier nog steeds vies warm en benauwd. Eten bederft daardoor snel en we werden zelfs op de uni gewaarschuwd op te passen met het eten. Aan de andere kant gaat dr hier zoveel rooie peper en zout in het eten dat het nou ook weer niet zo hard zal lopen... :)
Met dit weer eten ze trouwens veel koude noedelgerechten. Zo heb je 'tchulmyeon', dat zijn een beetje rubberige noedels van mais en tarwe die je mixt met groenten en dan is er nog 'naengmyeon', taaie boekweitnoedels in een koude boeuillon met azijn en mosterd (oke, klinkt vies, amar is erg lekker en fris) en natuurlijk bibimnaengmyeon, dezelfde noedels, maar dan met een hete saus. En vd week heb ik met een getrouwd stel hier uit de hasuk 'kongkuksu' op. Dat zijn noedels met een prut van gemalen tauge-boontjes. Mmm, klinkt niet echt aantrekkelijk als je het zo beschrijft, maar het is echt lekker fris met dit warme weer :) In ruil voor de bonennoedels heb ik pannenkoeken staan bakken, die gingen er ook wel in :)

In de hasuk is het een komen en gaan van mensen en kakkerlakken. Van die laatste kijk ik inmiddels niet meer op, alles went...
Marco is terug naar Nederland en Jong is gistern verhuisd naar een officetel en inmiddels zitten er alweer nieuwe Koreaanse bewonders in die kamers. (Ik blijf me verbazen hoe ze met 2 mensen in zon piepkamertje kunnen wonen, ik zou gek worden...).
Gisteren heb ik Jong geholpen met verhuizen. Een officetel is offcieel bedoeld voor mensen die zo hard werken dat ze geen tijd hebben om naar huis te gaan om te slapen en dat dus tussen het werk door kunnen doen: een office + hotel. De kamer van Jong zit in een , hoe kan het ook anders hier, heel groot gebouw en bevat een keuken, een douche en 2 kamers. Het is echt mooi en ruim en schoon en niet te vergelijken met de hasuk. We hebben meubels geshopt, wat gegeten en daarna moest ik alweer haasten voor een andere afspraak nameijk met mijn tweede zus Aeran en mijn moeder.

Mijn moeder had haar een paar jaar terug eens verteld dat ik er ook was en hoewle ze het er daarna niet meer over hadden gehad, had mijn moeder nu dus verteld dat ik in Korea was.
We hadden afgesproken bij Tongdaemun stadion, een buurt die barst van de markten en winkels waar je van alles kan kopen: eten, kleren, sportspullen, meubels, 2ehands spul etc etc. We hebben geshopt in een van de grote gebouwen die 8 verdiepingen vol zit met kleren en petjes, schoenen, sierraden... Zoiets als een warenhuis, maar dan tig keer zoveel. op elke verdieping zijn steeds 'stalletjes' van zeg 4 meter breed en 21,5 meter diep met allemaal een ander eigenaar. Die stalletjes zitten langs de hele buitenwand, maar ook het hele midden is opgedeeld in blokken met hele smalle paadjes en heel veel mensen dus soms is het wel een beetje benauwend... Maar wel goedkoop omdat er veel uit China komt.
Na het shoppen hebben we nog wat gegeten en zijn we weer naar ieder zijn eigen huis gegaan.

Ik had Aeran al een keer aan de telefoon gesproken en toen klonk ze heel aardig en dat was ze ook. Ik was neit zo verrast als bij mijn oudste zus omdat Aeran veel minder op me lijkt. Ze is volgens mij ook heel anders dan mijn oudste zus. Minjung is rustiger en wat 'klassieker', terwijl Aeran echt heel snel praat en veel drukker is :)
Ze werkt bij een bedrijf dat grond verkoopt ofzo en woont ook in Seoul, in Kangnam, zeg 45min met de metro van de hasuk.
Mijn moeder zag het al helemaal zitten dat ik na mijn studie bij Aeran zou gaan wonen, een Koreaanse vent zou trouwen, hier zou gaan werken en voor de rest van mijn leven zou blijven.
Nou moet ik zeggen dat als ik zo een dagje gezellig met hen doorbreng of met mijn vrienden, ik denk dat ik hier best wel zou kunnen wonen. Nederland is zo ver weg en ik merk dat ik soms niet op een Nederlands woord kom of dat ik niet meer weet hoe mijn kamer in Nederland er uit ziet... En dat ik na een paar dagen geen rijst en kimchi, dat best mis en zelfs wat Koreaanse 'trutkleren' heb aangeschaft :) Maar ja, aan de andere kant zou ik ook wel weer graag naar Nederland willen en mis ik het strand en de ruimte en de schone lucht, mijn vrienden en familie...

Nou ja, eerst gaan we maar eens proberen dit semester door te komen ...

Nog een fijne zondag!
XXX Soe

PS, Sorry als ik een beetje traag ben met mijn mails beantwoorden, maar het komt er even niet zo erg van met mijn huiswerk...