Kanghwa eiland

Beste allemaal,

Hier weer eens een update na een druk weekje. Van de week ben ik een beetje ziek geweest, spierpijn, koorts en flink verkouden, maar gelukkig duurde het niet lang.
Donderdag had ik aan het eind vd middag afgesproken met Hyeongnim, de oudere zus van een Koreaanse vriendin van me die nu zelf in Amerika zit. Ik had dr al 2 keer ontmoet, waarvan 1x bij dr thuis in de buurt van Chamsil. Deze keer hadden we afgesproken bij de ch’eongkyech’eon, die nieuwe rivier in het midden van de stad. De laatste keer dat ik er in de winter was geweest, was het stervenskoud en waren er geen andere mensen, maar deze keer was het best druk. Bepaalde stukken van de rivier waren heel mooi verlicht.
We hebben een beetje gewandeld en kimbap en ttok zitten eten en daarna nog wat gedronken en gegeten. Het was leuk dr weer eens te zien en vooral leuk dat ik nu het meeste wel kon begrijpen wat ze zei. De laatste keer begreep ik er soms echt niets van.

Vrijdag had ik een afspraak met Seung Hui, een Koreaanse vriendin die ik in Nl had ontmoet. We hebben met nog een vriendin van haar gezellig geluncht en daarna nog wat gedronken. We hadden afgesproken in Kangnam, dat is 1 vd sjiekste buurten hier in Seoul. Veel luxe restaurants en café’s enzo. En vergeleken met de Cocofun (een boekje met kortingsbonnen voor restaurants, café’s, kappers etc) van ‘onze studentenbuurt’ staan er in de Cocofun van Kangnam 5x zoveel kortingbonnen voor plastische chirurgie!

Zaterdag heb ik met Hyeon Ah geluncht. Ik had haar ontmoet tijdens de kookworkshop vd Kofo. We hebben afgesproken voortaan 1x in de week af te spreken om elkaar engels en koreaans te leren. Zij had pas een baan gevonden en legde me uit hoe dat werkt in Korea. Er gaat heel veel via de email, pas als je door verschillende rondes bent, wordt je uitgenodigd voor een persoonlijk interview. Vaak moet je ook een toets maken zoals een IQ/EQ toets of de TOEFL. Het is in ieder geval moeilijk er door heen te komen. Soms willen ze maar 10 man van de paar duizend…
Nadat we een paar uur hadden gekletst, moest ik me haasten om op tijd te zijn voor de bijeenkomst met de adviesraad van Inkas. We hebben wat gediscusieerd over de hersttrip en ‘uri chip’, een soort guesthouse waar adopkos goedkoop kunnen verblijven en dat binnenkort gerealiseerd moet worden. Daarna zijn we met zijn allen wat gaan eten en heb ik nog thee met de voorzitster gedronken.

Zondag deed de hasuk ajossi weer mee aan een marathon, deze keer in Kanghwa, een eilandje in het westen van Korea. Hij had aangeboden Haruna en mij na de marathon wat rond te leiden (Aangezien er bij het sportveld weinig te zien was, had het geen zin als wij tegelijk met hem weggingen).
Vlakbij de hasuk is een busterminal waar lange-afstandbussen vertrekken. Volgens internet en mijn toersitenboekjes vertrok daar de bus naar Kanghwa om de 10 minuten, maar daar aangekomen bleek dat dus om het uur te zijn. We dus eerst maar een brood gekocht en toen we dat op hadden was het tijd om te vertrekken. De rit duurde ongeveer 1,5 uur. Normaal duurt het korter, maar de wegen waren nogal druk vanwege die marathon.
Marathons zijn hier echt super georganiseerd. Je kan gratis een massage krijgen, je krijgt een tas vol met allerlei spulletjes, er is gratis eten en drinken en je kan op de foto. Hoewel alleen de ajossi had mee gedaan kregen Haruna en ik ook nog een handdoek ^^
Nadat de ajossi zich had omgekleed gingen we eerst wat eten in een restaurant in de buurt. Bori-bap: gerst met allerlei gebakken groenten, met allerlei bijgerechtjes en we hadden ook nog memil-ttok besteld, een grote pannenkoek van boekweitmeel met een vulling van roerbakken groenten.
Na dit feestmaal zijn we met de auto vd ajossi naar allerlei bezienswaardigheden geweest. Kanghwa is belangrijk in de Koreaanse gs onder andere omdat het hof daar naar toe vluchtte met de inval van de Mongolen. Verder is er de 2e set van de beroemde Tripitaka gemaakt, een set van 80.000 houtblokken waar sutra’s in zijn gesneden.
We zijn naar een tempel geweest. Het is de enige tempel met uit hout gesneden blote vrouwen op de hoeken bij het dak. De maker plaatste die daar als waarschuwing tegen ontrouw van vrouwen, nadat hij zelf door zijn vrouw in de steek was gelaten. Het was echter dat er een bord met uitleg stond, want in eerste instantie dachten wij dat het apen waren…
Verder zijn we naar verschillende verdedigingsplekken geweest. Die bestonden meestal uit een stenen ring op een verhoging met schietgaten. Bij 1 van die plekken was er een boom die ooit half omver geschoten was door een kanonskogel, maar die toch weer was verder gegroeid.
Ook zijn we nog even een museum ingeweest waar ze onder andere hele mooie oude landkaarten hadden en we hebben ook nog het strand en de zee gezien. Nou ja strand en zee… Het strand bestond uit steen en modder. Verder was er een heel groot getijde verschil. Overal zag je kleine heuveltjes van modder met nog wat water dat was achtergebleven. En dat een paar honderd meter lang, een gaaf gezicht. Het leukste was echter dat ze de boten, die eerst in het water lagen, gewoon hadden laten …tja, hangen?!
Als laatste zijn we nog naar de mart geweest waar overal stalletjes stonden met knoflook, pompoenen en zoete aardappels. Kanghwa is beroemd om die zoete aardappels die knalgeel zijn van binnen en om zijn ginsaeng. Voordat we weer naar Seoul gingen hebben we nog wat gegeten in een restaurant waar ze allemaal schilderingen van het 3 Koninkrijk (Vroege Middeleeuwen in Korea) op het plafond hadden.
Terug in de hasuk hebben we nog even met Kwang Hye en Kentchi uit de hasuk zitten kletsen. Er lagen een paar Japanse tienertijdschriften tussen de blaadjes op tafel. Die zijn nog erger dan de Koreaanse! Nergens reportages of verhaaltjes of artikelen, dat hele blad stond alleen maar bomvol met mode en make-up. Hoe je je haar moet doen, hoe je je op moet maken, hoe je je borsten groter kan laten lijken… En natuurlijk heel veel advertenties voor ooglidoperaties en afslankkuren. Meiden die 50 of 47 kg wogen en na een paar weken nog maar 43 of 41 kg… Oke, de gemiddelde Japanner is kleiner dan de gemiddelde Nlder, maar in Nl noemen ze dat gewoon anorexia.

Maandag ben ik met Haruna naar het postkantoor geweest, ze had nog wat dozen met zooi die ze naar huis moest sturen. Maandag avond zou ze nl naar een vriendin gaan, daar blijven slapen en dan de volgende dag op het vliegtuig stappen. Als laatste lunch had ik pannenkoeken gebakken en we hadden zoete aardappel van Kanghwa en Komiko (een klasgenoot van level 5) die ook kwam, had nog kimbap meegebracht. ‘s Avonds heb ik Haruna nog even op de taxi gezet. Echt balen dat ze weg is, het is een goede vriendin van me geworden.
Inmiddels is er al weer een nieuwe bewoner in dr kamer getrokken, een Koreaanse student.

Vanmorgen kreeg ik een sms van Hyeongnim dat ze 2 tickets had voor een a-capella uitvoering van een Koreaanse groep, dus daar ga ik vanavond heen. Verslag volgt…

Veel liefs!

Soe