Kou, Kimch'i, Afscheid Sonja & Lasik operatie

Beste allemaal,
Er is weer ruim een maand voorbij sinds mijn laatste berichtje. In de tussentijd is er tegenover ons een 2 verdiepingen huis afgebroken terwijl er een 5 verdiepingen flat voor in de plaats is gekomen. 6-7 Dagen per week werd er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat gewerkt. Bebouwbare grond is hier schaars dus als er een plekje vrijkomt is dat nooit voor lang. Het is interessant om te zien hoe ze hier een huis bouwen. Geen meterslange heipalen de grond in, maar een fundament van een flinke laag beton. Verder worden de gipsen muren niet gemaakt van gipsen platen, maar gegoten. Eerst brengen ze grote metalen mallen aan en daar wordt het gips in gegoten. Als de plaat hard is geworden wordt de mal er weer afgehaald. De snelheid waarmee alles gebeurd is ongelooflijk. Nu nog hopen dat de kwaliteit ook zo hoog is...
Dat het met die kwaliteit nog wel eens te wensen laat, bleek twee weken terug maar weer eens. De isloatie van ons huis is niet zo best en nu het echt winter begint te worden is het soms aardig koud in huis. (Lees: Slapen met 3 dekens en 2 pyjama’s). Vooral korte tijd terug daalde de temperatuur plots tot onder het vriespunt met als gevolg een vastgevroren voordeur! We hebben veel last van vocht in huis en de metalen deur is ’s ochtends altijd helemaal nat. Dat vocht was dus allemaal bevroren en met geen mogelijkheid was er beweging te krijgen in de deur. Gelukkig hadden we die week een kleine heater gekocht zodat we de boel weer konden ontdooien.

Die middag ben ik toch maar weggegaan. Eigenlijk durfde ik niet zo goed lang weg te blijven. Moon was ook weg en stel je voor dat de hele zaak in de tussentijd weer vast zou vriezen... Maar ja, ik had met Keum af gesproken samen naar een kimch’i workshop te gaan en daar had ik toch ook wel erg veel zin in. De workshop werd georganiseerd door en gegeven bij Koroot, dat is een soort hostel voor adopko’s waar je ze goedkoop kunnen slapen tijdens hun verblijf in Korea. Het is een heel mooi groot 2 verdiepingen huis met beneden nog een atelier en een grote tuin. En bovenal was het er warm!
Er waren nog een stuk of 6 andere adopko’s die ook wel eens het geheim van lekkere kimch’i wilden leren. In de keuken waren 2 vrouwen al druk bezig een stuk of 80 kolen te bewerken met een mengsel van reepjes rettich, knoflook, gember, garnalenpasta en vooral veel, heel veel rode peper. De chinese kolen moeten voorbewerkt worden met zout dus dat was allemaal de dag ervoor al gebeurd, maar het werd ons nog wel een keer uitgelegd. Nadat ook wij een paar kolen met het rode goedje bewerkt hadden, kon je blijven eten (Bossam, dat is varkensvlees dat wordt gekookt met onder andere ui, prei, peper, prei en sojabonenpasta. Het wordt in plakjes gesneden en gegeten met de vers gemaakte kimch’i en chinese kool bladeren waar je het vlees en de kimch’i in rolt voor je het opeet), maar Keum en ik besloten alvast te gaan.
Met een goed gevulde plastic doos met kimch’i (die inmiddels al op is^^) zijn we toen naar het nieuwe appartement gegaan van Keum dat ik nog steeds niet had gezien. Het appartement bevindt zich in een SK Hub gebouw, waarvan er meerdere in Seoul zijn. Bij SK Hub kan je ervan uit gaan dat je veel moet betalen, maar daar krijg je dan ook wat voor terug. Het gebouw van Keum staat in het Mapo district, niet ver van de Han-rivier en zijn studio zit op de 21e verdieping. Het is een vrij groot 1 kamer appartement met een aparte douche en een keukentje in de kamer. Net als veel van zulke studio’s zat de wasmachine, de magnetron, het gasstel etc erin. Het was donker toen we er aankwamen dus we hadden een prachtig uitzicht over de Hanrivier en zelfs tot aan Yonsei, de universiteit waar ik heb gestudeerd, met overal lichtjes. Het fijnste aan het appartement was echter wel de badkamer zonder schimmel en zonder raampje waar heel veel koude wind doorkomt en met een heerlijke warme douche waar ik daknbaar gebruik van heb gemaakt aangezien er die ochtend nog geen druppel warm water uit onze kraan kwam.

Gillende sirene’s, auto’s die gelijk aan de kant gaan, overal politie... Nee, geen bankoveral of de president op bezoek. Het is een student die zich heeft verslapen en dreigt te laat te komen op misschien wel de belangrijkste dag uit zijn leven: de grote 3e jaars High school toets die grotendeels bepaalt aan welke universiteit je kunt gaan studeren. De spits is op deze dag een uur later en vliegtuigverkeer is vanwege de geluidsoverlast bij luistertoetsen ook aangepast. Verder staan er op alle hoeken van de straten politiewagens en taxi’s klaar om studenten die te laat zijn opgestaan naar het juiste gebouw te brengen. Inmiddels is de grote wintervakantie begonnen tot het nieuwe schooljaar begint in maart.

Ook dit jaar kwam de lieve Sint met een boot op de Han-rivier naar Korea. Ik ben er niet heen gegaan omdat ik had afgesproken met een vriendin die normaal in Taegu woont, maar nu kort in Seoul was vanwege een sollicitatie. Ze heeft een stewardess opleiding gedaan en wil net als duizenden andere meiden graag de lucht in. Ooglid operaties, 45 kilo dieten, moedervlekken verwijder operaties, engelse les tot in de late avonduren... alle mogelijke middelen worden aangewend om door de strenge selectie te komen. Mijn vriendin heeft zich (gelukkig) nog niet tot de operaties gewend, maar voor de Engelse les in ze wel speciaal naar Seoul gekomen, want hier zijn de scholen beter dan in haar woonplaats zegt ze. Verder heeft ze een dik schrift waar netjes heel de geschiedenis en al het nieuws over Korean Air in is bijgehouden. Ook heeft ze zo’n 100 mogelijke vragen met antwoord opgeschreven om op alles voorbereid te zijn. En dan is er natuurlijk nog het beruchte Engelse interview waarvoor ze een Engelse zelfintroductie en nog meer vragen en antwoorden voor uit het hoofd heeft geleerd. Ik dacht dat ik me vlijtig op mijn sollicitaties had voorbereid...

Vorige week zijn Sonja en Omar voorgoed naar de States vertrokken. 2 Dagen van te voren zijn we nog gezellig met zijn vieren uit eten geweest, maar helaas kon het lekkere buffet ze er niet van overtuigen toch in Korea te blijven. Moon en ik waren naar het vliegveld gegaan om ze uit te zwaaien. We hebben samen geluncht en toen was het echt tijd om afscheid te nemen. Hoewel ik echt blij ben voor Sonja en Omar ga ik ze wel vreselijk missen. Koreaanse vriendinnen zijn ook lief, maar af en toe een beetje Nederlandse nuchterheid is ook wel fijn...

Een veel gehoord grapje deze dagen: “Ik dacht dat de economie aan de grond zat, maar er blijkt ook nog een kelder te zijn!” of met andere woorden de economie blijft maar achteruit gaan en aangezien je hier vaak meerdere verdiepingen ondergronds hebt, is het einde geloof ik nog niet in zicht...
De koekenpannen zijn momenteel op mijn werk niet aan de man te brengen, maar waar ik geloof ik nog meer mee zit is het feit dat ze mijn lekkere brood uit het assortiment hebben gehaald. Als een van de weinige verkocht de E-mart echt zuurdesem brood, maar ja, dat was invoer en met de Koreaanse won die maar blijft dalen en die 1-2 broden die ze per dag verkochten was dat niet meer rendabel. Zelfs een trouwe klant als ik kon daar weinig aan veranderen...
De euro staat nu trouwens wel heel gunstig tegenover de won dus als jullie nog goedkoop willen shoppen...?^^ Als je geen bezwaren hebt tegen bevroren deuren, driedubbele dekens en was die een week nodig heeft om te drogen (als die niet bevriest) dan ben je welkom om bij ons te logeren! Het aantal Japanse toeristen is ook flink gestegen en er zijn veel Koreanen in Amerika die hier nu een huis kopen vanwege de gunstige dollar-won koers.

Nog een laatste nieuwtje. Ik heb eergisteren mijn ogen laten laseren. Na 25 jaar was ik die bril wel een beetje zat en de glazen zaten voor de zoveelste keer weer eens flink onder de krassen. Toen heb ik in een gekke bui maar besloten gelijk mijn ogen te laseren. Net zoals plastische chirurgie is dat iets waarvan hier niemand opkijkt en er zijn zoveel klinieken waar je terecht kan dat er ook geen wachtlijsten zijn. De prijzen zijn ook zo’n beetje de helft van die in Nederland.
Moon had een aardige kliniek gevonden op internet die bovendien 30% korting gaf in de decembermaand. Goedkope laser operaties... Of dat betrouwbaar is weet ik niet, maar het eerste bezoek liet een goede indruk achter dus had ik er gelijk een afspraak gemaakt voor de echte operatie. Die zou de volgende dag ook al plaat hebben kunnen vinden, maar dan zou Sonja weggaan, dus heb ik het pas afgelopen donderdag laten doen. Micro-Lasik met Wave Front.
Nadat ik een operatie jas en muts kreeg mocht ik de operatiekamer in. De operatie zelf duurde nog geen 15-20 minuutjes. Het was een hoop gepiel in mijn ogen met ogen-open-houden krammen en een laser en spoelvloeistof en ik kan nou niet zeggen dat het echt een aangenaam gevoel was. De rest van de dag was ook behoorlijk pijnlijk en ik was blij dat Moon mee was gegaan omdat ik mijn ogen niet open kon houden en amper mijn wge kon vinden. Als een zombie met een zonnebril en een baseball cap op ben ik wel thuis beland waar ik vooral veel geslapen heb.
En dan de volgende morgen... Heel voorzichtig mijn ogen open doen en hoewel mijn ogen nog wel een beetje plakten zag ik alles gelijk vrij helder. Gisteren ben ik nog voor controle naar de kliniek geweest en daar zeiden ze ook dat de operatie goed was geslaagd. Ik heb nog wel druppeltjes en moet nog wel een paar keer terug voor controle, maar alles gaat goed en of het door mijn sterke bril kwam of niet, het lijkt net of de wereld er ineens groter uitziet. Het is ook heel raar om niet meer mijn bril op en af te hoeven doen en ik moet ook nog wel erg wennen als ik langs een spiegel loop. Nee, we hebben nog geen scheidingsplannen nu ik Moon ook 24 uur per dag helder zie ^^

Nou ik wens iedereen alvast heel fijne Kerstdagen en een voorspoedige jaarwisseling met veel gezondheid en geluk in 2009!

Veel liefs uit Korea,

Soe