Engelse Hagwon
Door: Soe
Blijf op de hoogte en volg Soe Ja Kim
08 Augustus 2009 | Zuid-Korea, Seoel
Het is weer een flinke tijd geleden sinds mijn laatste stukje en inmiddels is het hier volop zomer. Korea kent een regenseizoen en de afgelopen weken waren er geregeld dagen dat het water in de stroom hier van de ene op de andere dag veranderde in een snelstromende rivier. Toch typisch dat er zoveel water uit de lucht kan vallen, terwijl er maar zo weinig water uit de douchekop komt... Gelukkig zitten wij hoog en droog op de 1e verdieping, er waren genoeg huizen waar flink gehoosd moest worden. Delen van de snelweg in de stad waren afgesloten omdat de Han-rivier buiten zijn oevers was getreden en er waren gebieden waar zo’n 300mm regen was gevallen! Inmiddels is al het water weer verdampt wat niet zo gek is als het dagelijks meer dan 30C is. Ook ’s nachts blijft de temperatuur hoog en ik ben er al vaak midden in de nacht uit geweest om even naar buiten te gaan en ‘lucht’ te happen... Volgende week is het ‘malbok, het zogenaamde einde van de warmte periode. Hopelijk gaat de temperatuur dan weer een beetje omlaag, hoewel ik uit ervaring weet dat september ook nog behoorlijk warm kan zijn.
Onderwijs is belangrijk in de Koreaanse maatschappij. Kinderen gaan naar de kleuterschool, de basisschool, de middle school, de high school, de universiteit en ook daarna blijven de Koreanen leren. Vaak volgen bedrijfslui lessen om hun Engels te verbeteren en ook golf-lessen zijn populair. Dat laatste omdat het moeilijk is promotie te maken als je niet kunt golfen. Naast de ‘gewone’ scholen, die bestaan uit openbare scholen en verder ook heel veel prive scholen, heb je de hagwons. Hagwons zijn soort leerinstituten waar kinderen buiten school bijvoorbeeld wiskunde en Engels leren, maar waar ook veel volwassenen studeren. Koken, vreemde talen, kunst, dans, voor alles is er wel een hagwon.
Er zijn hele grote hagwons met duizenden leerlingen die veel weg hebben van een universiteit, maar er zijn ook veel kleinere hagwons. Soms is het mogelijk als franchiser een hagwon te runnen. Na een investering kun je dan onder de naam van de keten een schooltje beginnen en gebruik maken van de methode van het bedrijf. ‘Haebop Engels’ is zo’n franchise keten. Het is een keten met schooltjes door heel Korea, waar je Engels kunt leren. Er is een uitgebreide methode die begint met het alfabet en eindigt met voorbereidingen voor DE grote Engels toets in Korea, de TOEIC toets. Een van deze schooltjes zit in het shopping gebouw bij een flat complex, vlak naast de ingang van de Kwanakberg bij ons in de buurt.
De torenhoge flats in Korea staan vaak in groepjes bij elkaar afhankelijk van de bouwer en ze zijn voorzien van een nummer om alle flatgebouwen uit elkaar te kunnen houden. Vaak is er in de buurt van zo’n complex een gebouw met een supermarkt, een wasserij, een bakker, een kapper, een makelaar en dergelijke zodat je nooit ver weg hoeft voor de alledaagse boodschappen. Bovendien zit er op de eerste verdieping van het gebouw bij de Kwanakberg op de 1e verdieping een taekwondo hagwon, een handenarbeid hagwon, een piano hagwon, een muziek hagwon en de Haebop Engels hagwon.
Zo’n 35 studenten zijn er bij de Engels hagwon, vooral basisschool kinderen (6-12 jaar) en 3 middle school students, die in de omringende flats wonen en die elke dag voor 50min les komen. Er wordt geen klassikale les gegeven, de methode is een zelfstudie methode. De kinderen luisteren de verhaaltjes uit het studieboek, lossen de opdrachten uit het werkboek en activiteitenboek op, schrijven de verhaaltjes over in hun schrift waarna ze het verhaaltjes nogmaals als toets op een blaadje moeten schrijven. De rol van de docent bestaat uit overhoren, nakijken, uitleggen. En kinderen corrigeren omdat ze alleen zitten te klieren.
Tja, neem de jonge studenten eens kwalijk. Het stond vandaag nog in de krant, Koreaanse tieners studeren dagelijks met zo’n 8 uur per dag een paar uur meer dan hun leeftijdsgenootjes elders. En dat begint al op de basisschool. Nadat de kinderen klaar zijn op de ‘gewone’ school is de hele middag gevuld met het afgaan van de hagwons. Muziek, taekwondo, Engels, wiskunde. Sommige kinderen zitten zelfs bij 2 verschillende Engelse hagwons tegelijk! Als ze dan om 9 uur eindelijk eens thuiskomen, wordt er nog een uur huiswerk gemaakt voor ze eindelijk gaan slapen. Natuurlijk hebben de kinderen ook veel pret en zien ze ook veel vriendjes en vriendinnetjes tijdens al deze lessen, maar de meesten zitten er toch alleen omdat het van hun moeder moet. Er heerst een grote concurrentie tussen de moeders en zoon of dochter moet de beste zijn. Op school zijn er vaak wedstrijden en alleen de beste tellen. Typerend is wat een docente heeft gezegd op een Engelse hagwon. “Concentreer je alleen op de beste studenten. Slechte leerlingen kunnen toch niet leren.” Aangezien je in Korea niet kan blijven zitten en iedereen naar het volgende jaar doorgaat, is het de vraag hoe zwakke leerlingen alles bij kunnen houden.
De hagwon bij de Kwanakberg is maar een hele kleine hagwon. Er is een kantoortje en verder nog 1 lokaal met 10 1-persoons studeer tafeltjes met een cd-speler en een koptelefoon erop. Een bord aan de muur voor aankondigingen en in het midden 2 tafels met potloden, gummen, een puntenslijper en noteblocks voor de toetsen. Naast de baas van de hagwon en mij, zijn er geen andere docenten.
Ruim 2 maanden zijn er nu voorbij sinds ik er begon en inmiddels heb ik het systeem aardig onder de knie. Elke serie studieboeken heeft een bepaald plan. De docent vinkt de volgende opdracht af, vertelt de student wat hij/zij moet doen en overhoort het kind als hij/zij de opdracht heeft uitgevoerd. Op een paar kinderen na heb ik ook eindelijk alle namen van de kinderen uit mijn hoofd geleerd, ik geloof dat dat nog het moeilijkste was! Op een paar etters na zijn de meeste kinderen erg aardig. Het is leuk om te merken hoe gemakkelijk ze je accepteren ondanks mijn niet altijd even duidelijke uitspraak van de Koreaanse woorden. Soms vraag ik me af wie er meer leert, zij met Engels of ik met Koreaans!
Wat ook grappig is, is het feit dat ik nu docent ben en zij student wat betekent dat ik op een lager spreekniveau tegen hen praat. Tot nu toe was het steeds andersom en praatte ik op een hoger spreekniveau tegen mijn bazen.
In het begin was het allemaal erg wennen, maar inmiddels weet ik precies welke kinderen tien keer water gaan drinken en naar de wc gaan om niet te hoeven studeren, wie extra grammaticale uitleg nodig heeft, wie steeds ‘brid’ blijft schrijven in plaats van ‘bird’ en wie absoluut niet naast elkaar mogen zitten omdat ze anders alleen maar zitten te kletsen.
Een echte vakantie kent de hagwon niet, slechts 3 dagen ging het schooltje vorige week dicht. Basisscholen hebben nu zomervakantie, maar veel scholen bieden een zomerprogramma aan. Moon moest de afgelopen weken dus gewoon werken, waardoor we er niet een paar dagen gezellig tussenuit konden. Toen heb ik maar mijn eigen ‘fietsvakantie’ georganiseerd door wat afspraken in Seoul met de fiets te doen.
Ik herinner me mijn eerste fietservaring in Korea nog goed. Dat was toen ik hier in 2005 als student zat en een fiets had gekocht die overigens al snel gestolen werd. Wat een drukke wegen! Onbekend met het verkeer heb ik toen niet veel tochtjes kunnen maken. Inmiddels ben ik echter helemaal gewend en kijk ik niet meer op van 6 baans-autowegen, toeterende bussen en taxi’s die je afsnijden. Het blijft de vraag of je het voor je lol doet, fietsen in Korea met al die uitlaatgassen, de drukte en die vreselijke klimmen door flinke heuvels, maar vooral in de spits is het vaak sneller met de bus en een aardige manier om je stress kwijt te kunnen.
Ik dacht dat ik na gekookte zijdelarven, levende inktvis en geroosterde mussen wel zo’n beetje alle gruwelen hier kende, maar van de week hadden ze weer iets nieuws op de markt. Gewone gekookte eieren dacht ik, die eten ze hier vaak als snack, vooral met een kom rijstwijn, in de sauna of tijdens een uitje. Blijkt dat het gekookte eieren waren met een kuiken erin! Smakelijker zijn dan de stroopwafels, echte uit Nederland (Amsterdam)! Die kan je sindskort bij de Starbucks kopen. Het wachten is tot de unox-worsten in de supermarkt liggen ;)
Fijn weekend!
Liefs,
Soe
-
08 Augustus 2009 - 17:41
Marjolijn:
Nou soe, als ik jou was hield ik me maar lekker bij de stroopwafels! -
08 Augustus 2009 - 17:49
Wilma:
Hi Soe,
stond net een heel artikel in de trouw over het onderwijssysteem in Korea.
zal het naar je opsturen Oma had het bewaard.
wat een hitte daar in Seoul, sitten wij al te puffen hier vlak bij de zee waar altijd een lekker windje waait.
Hopelijk komt er bij jullie ook weer een koufrontje langs binnenkort.
wat een smerig verhaal van die kuikentjes; kende Moon dat?
als ik nog aan die lucht van die zijdelarven denk...............
dan maar gerookte vislucht van Admiraal hier in Noordwijk.
dikke kus
wilma
-
08 Augustus 2009 - 17:58
Hans:
Ha die Soe, ik heb met belangstelling jullie Koreaanse schoolsysteem gelezen. Wat ben ik blij met mijn baan hier. En je pedagogiek les kan ik volledig onderschrijven. Eigenlijk ben je nu een collega van me. We kunnen elkaar op het z4lfde niveau aanspreken.
Veel geluk en plezier daar ver weg, ik mis je. dikke kus van je pa. -
12 Augustus 2009 - 14:55
Heleen:
hoi lieve Soe, leuk om alles te lezen over al die schooltjes! Je kan zo een kookschool beginnen, niet voor kuiken eieren maar lekkere hollandse keuken, appeltaart en spruitjes...
Ik heb net weer drie pond bramen geplukt, de vriezer begint uit te puilen!
liefs Heleen -
22 Augustus 2009 - 21:45
Astrid:
Ha Soe Ja
Net terug van vakantie in een stikheet Zuid-Frankrijk zie ik dit prachtige verhaal van je. Stroopwafels uit Nederland via het Amerikaanse Starbucks in Korea. Hoe globaler kan het worden?
Leuk dat lesgeven in de voetsporen van je vader. En wat dat eten betreft: ik kijk de volgende keer met een andere blik naar een gekookt eitje.
Groetjes
-
31 Augustus 2009 - 18:39
Jong Suk Eijk:
Hi Soeja, leuk je blog weereens te leze. Het is alweer een hele lange tijd terug dat ik hier ben geweest.. en nog langer dat ik je uberhaubt heb gesproken. Zo te lezen gaat alles goed met je en belangrijker vermaakt je je nog goed in Korea.
Ik ben blij te lezen dat je inmiddels een leuke baan heb gevonden, lesgeven past ook best wel bij je denk ik. In ieder geval geen corporate job bij een multinational :p.
Is dat kuikentje in een ei iets typische koreaans?? Heb dat nog nooit gezien eigenlijk, ik weet dat het op de Filipijnen een delicatesse is, maar nooit geweten dat ze het in Korea ook eten.
Groetjes,
JS -
17 September 2009 - 15:20
Sunhye:
Hey die soe,
ik zie dat alles goed gaat. Ik kom volgend jaar weer eens kijken.
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley