Nederlands bezoek, baan, Kor pa.

Beste allemaal!

Weer een maand voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Inmiddels is het hier echt herfst geworden. Een prachtige heldere hemel met een aangenaam temperatuurtje van 23C en hier en daar de eerste rode en gele blaadjes aan de bomen.
Voor de koude winter weer zou beginnen, hebben we eindelijk eens de veranda schoongemaakt. Dat was ook wel eens nodig na een jaar... Oke, het is een slechte smoes, maar het komt echt omdat het altijd zo’n gedoe is de veranda op te komen! Onze huisje zit op de eerste verdieping van een gebouw waar naast onze 2 kamertjes nog een stuk of 4-5 andere huisjes in zitten. Waarschijnlijk was de hele eerste verdieping vroeger 1 geheel en hebben ze er later een muur tussen gezet. Het gevolg is dat we een veranda/balkon hebben maar dat er geen deur is. Niet naar buiten en ook niet naar binnen. Je moet dus over het raam in de kamer klimmen om op de veranda te komen en met die kleine pootjes van mij is dat altijd een heel gedoe. We gebruiken de veranda dus vooral als een soort opslagplek en verder staat het wasrek er (waar we via het raam onze was ophangen).
Een paar weken geleden hebben we er eindelijk eens de dweil doorheen gegooid nu het nog zo warm was dat al het water snel weer vanzelf opdroogt. Ook eindelijk alle enquetes weggegooid die Moon had gebruikt voor zijn onderzoeken. Dat waren dozen vol met papier. We hadden het nog niet buiten gezet of ik zag de eerste ajossi al voorbij komen met een karretje. Ongeacht de vuilnis-ophaaldag kan je papieren afval hier altijd buiten de deur zetten. Zeker weten dat het een uur later weg is. Het is voor veel oudere mensen een bron van inkomsten. Ze verzamelen papier en brengen dat naar een verzamelpunt waar ze dr een paar stuivers per kar voor krijgen. Je hoeft maar even aan al die oude mensen van 70 jaar te denken die de hele dag rammelende karren trekken op zoek naar oude dozen en ander papier langs de weg en je vergeet vanzelf al je stress op kantoor...

De afgelopen maand is er wat Nederlands bezoek langsgeweest. Allereerst Jumi met haar familie en zoontje die ik voor het eerst sinds jaren weer zag. We zijn bij het VVV langsgeweest, hebben bij het Sinsegae warenhuis een broodje gegeten en hebben lekker op de Namdaemunmarkt geshopt (en natuurlijk afgedongen!). Als afsluiter ’s avonds nog even genieten van een prachtig uitzicht over Seoul vanaf de Namsan Toren. Aan het einde van de dag begreep ik waarom veel Koreanen hun baby’s in draagzakken mee tillen en waarom je uberhaupt weinig jonge moeders met hun kroost in de binnenstad ziet. Nooit geweten dat er zoveel trappen en slechte straatjes in Korea zijn! Trap af en op bij het onder de weg door gaan, weggetjes met stoepen, hobbels en wegonderhoud. Denk je zelfs makkelijk met de kabelbaan omhoog te gaan, moet je nog eerst 8 trappen op voor je eindelijk in kunt stappen en natuurlijk moet er vanaf de kabelbaan landplaats tot de toren ook nog geklommen worden. Bij het verlaten van de Namsantoren was de buggy echter wel in ons voordeel. Het instappen van de lift was een verdieping lager dan het uitkijkpunt en er was alleen een trap. Vanwege de buggy mochten we echter een verdieping eerder instappen en hoefden we zo niet nog eens urenlang in de rij te staan!
Het tweede Nldse bezoek 2 weken geleden bestond uit een adopko met haar vriend met wie ik bij het kindertehuis langs ben geweest. Ik had van tevoren een afspraak gemaakt, maar door onvoorziene omstandigheden waren alle afdelingshoofden afwezig en was er alleen iemand die verder niets over de zoektocht wist waar we voor kwamen. Dat was een beetje jammer, ook omdat we niet bij de kindjes mochten kijken vanwege de influenza. Gelukkig wist de aanwezige medewerker nog wel wat algemene dingen over adoptie en het kindertehuis te vertellen.
Na het bezoek aan het kindertehuis hebben we uitgebreid op zijn Koreaans geluncht in Insadong en na nog een bezoekje aan het VVV was de dag alweer voorbij.
Het laatste Nederlandse bezoek was gisteren. Keum had bezoek van zijn moeder en broer en die heb ik nog even kort gesproken voor ze door zouden gaan naar de Koreaanse oma van Keum. Heerlijk om weer even in het Nederlands te kletsen en om ervaringen over Korea uit te wisselen. En als klap op de vuurpijl pepernoten!!!

Tegenwoordig kan ik trouwens wel vaker even in het Nederlands praten omdat ik sinds 1,5 maand werk bij het Nederlandse inspectie en certificatie bedrijf Control Union. De baas is een Nederlander en verder zijn er nog zo’n stuk of 6 Koreanen werkzaam. Er heerst een hele gezellige zowaar bijna Nederlandse sfeer en ik leer veel nieuwe dingen over zowel inspectie als boekhouden. Het enige nadeel is dat het kantoor helemaal aan de andere kant van Seoul zit en ik heb dus veel reistijd, maar wie weet kunnen we volgend jaar die kant op verhuizen.

Nog een laatste nieuwtje. Vorige maand heb ik mijn Koreaanse pa voor het eerst ontmoet. Toen het kindertehuis enkele jaren geleden mijn Kor ma had gevonden, hadden ze mijn pa ook gevonden (Mijn Kor ouders zijn kort na mijn geboorte gescheiden), maar die had toen geen interesse in een ontmoeting. Daar had hij echter spijt van en dus kreeg ik een tijdje geleden een telefoontje van de KSS dat mijn Kor pa contact met ze had opgenomen en dat hij me graag wilde ontmoeten. De ontmoeting duurde nog even aangezien er daarna een oom van hem overleed waardoor hij tijdelijk naar het Zuiden van Korea moest. Maar 3 weken terug was het dus eindelijk zover en hadden we afgesproken bij een metrostation in het Oosten van Seoul.
Anders dan bij de eerste ontmoeting met mijn Kor ma had ik niet gelijk zoiets van ‘Tjemig, wat lijkt die op me’ en ik herkende hem meer van foto’s die ik ooit bij mijn oudste zus had gezien. We hebben wat zitten kletsen bij de Starbucks en ik ben via hem weer het een en ander te weten gekomen over de rest van de familie. Het contact met mijn andere zussen en ma was een beetje verwaterd (van hun kant), maar nu blijkt dat mijn ma samen met mijn zus in China zit vanwege het werk van mijn zus en mijn oudste zus schijnt vorig jaar getrouwd te zijn en inmiddels zelfs een baby te hebben van 2 maanden! Zo hoor je nog eens wat...
Wat mijn Kor pa zelf betreft, die is zelfstandig taxi chauffeur, maar hij rijdt tegenwoordig niet zoveel omdat hij last heeft van een slecht netvlies. (Als ik in Korea ergens een hekel aan heb zijn het wel taxi-chauffeurs! Die irritante taxi’s altijd die als een gek zitten te toeteren als je op je fiets zit en die je altijd op het laatste moment afsnijden!) Verder woont hij alleen hoewel ik ooit van mijn Kor ma had gehoord dat hij na de scheiding nog wel iets met een andere vrouw had gehad. Het was een ongedwongen gesprek en daarna hebben we ook nog wat telefonisch contact gehad. Misschien dat ik met Oud en Nieuw wat andere familieleden van zijn kant kan ontmoeten. We zien het allemaal wel.

Nou, dat was het allemaal wel weer. Nu maar eens naar de markt om boodschappen te doen voor de rest van de week.

Fijne dag nog,

Liefs
Soe Ja.