Kerst en Oud en Nieuw in Korea

Beste allemaal,

Laat ik het nieuwe jaar beginnen met weer eens een update uit Korea. Het wordt onderhand zo’n beetje een seizoenenverslag met elk jaargetijde een stukje... Tijdens mijn baanje op het Engelse schooltje keek ik nog geregeld op de klok of het al tijd was om naar huis te gaan. ‘Nog 2 uur te gaan, de tijd gaat voor geen meter...’. Tegenwoordig is het ‘Oh nee, nog maar 2 uur, hoe krijg ik al mijn werk af binnen die korte tijd’! Rennen om de metro te halen, dan op mijn fiets springen (Toch grappig. altijd als ik naar mijn werk ga heb ik het gevoel dat de weg steeds stijgt, maar op de terugweg weer naar huis kom ik op een of andere manier ook niet erg vooruit...), koken, eten, vertalen, en voor je het weet is het na middernacht en gaat de wekker alweer na 5-6 uur en begint alles weer opnieuw. Zo vliegen de dagen, weken, maanden voorbij en is het ineens 2010. Het is hard werken, vooral omdat ik naast CU nog steeds vertaalwerk doe, maar er zijn ook veel momenten om te genieten. Rij je ’s ochtends op je fiets door een ontwakend Seoul. Kriskras slingerend langs alle auto’s, bussen en taxi’s. Op de stoep rijen mensen in pak op weg naar hun werk met hier en daar een gepensioeneerde oude man of vrouw die al vroeg aan het sporten is. Overal kraampjes die warme toast met omelet ham/kaas verkopen en andere warme snacks. Politieagenten met lichtgevende knuppels en fluitjes die het verkeer (proberen te) regelen. En dan een opkomende zon boven de Han rivier met een prachtige skyline! En op de terugweg alles verlicht door duizenden lampjes van straatlantaarns, gebouwen, auto’s en huizen... Dan is Noordwijk met om 8 uur ’s avonds niemand op straat toch wel een beetje saai.

In mijn laatste stukje was het Chuseok en met Chuseok gaan veel mensen naar het graf van hun voorouders. Rijke mensen hebben een eigen stukje land waar ze zich na hun dood laten begraven en voor de mensen met wat minder geld zijn er ook openbare begraafplaatsen. Op een van die begraafplaatsen ligt de oma van Moon, de moeder van zijn ma, die we kort na Chuseok hebben bezocht. De begraafplaats ligt op ruim een uur rijden van Seoul, een beetje op het platteland tussen de bergen. Overal velden met rijen heuveltjes met voor elke graf een kleine vertikale steen met de naam van de overledene. Bij de ingang van de begraafplaats is een klein winkeltje waar je bloemen, kransen, fotolijstjes, snacks als gedroogde vis en drank kan kopen om op het graf te zetten.
We hebben 2 potten met mooie bloemen gekocht en na een buiging voor het graf hebben we nog een beetje in de omgeving rond gereden. Het was mooi weer dus we hebben ook nog een stukje gewandeld in de bergen. Als het daar in het regenseizoen plots gaat regen schijnt er een alarm af te gaan omdat dan in no-time de wegen overstromen door wateroverlast. Die dag was er echter al weken geen druppel gevallen en was de waterval waar we naar toe waren gelopen niet veel meer dan een stapel stenen.

Soms heeft het voordelen als buitenlander in Korea te zitten. Zo had ik een kortingsbon gevonden op internet waar buitenlanders gebruik van konden maken. Het was een bon voor Seaworld, een groot aquarium op Youido, een eiland met veel kantoren in de Han-rivier. Aangezien het niet zo ver van ons huis is en het toen (nog) mooi weer was, zijn we op de fiets gesprongen om sinds lange tijd eens echt te ‘daten’. Onderweg was Moon zijn band wel heel snel leeg, maar gelukkig was er een fietsenmaker die voor 2,50 euro binnen 5 minuten je band plakt. Het aquarium was erg leuk. Niet heel bijzonder, maar op een of andere manier begin ik te begrijpen waarom die Koreanen bij het kleinste beetje natuur of iets bijzonders, anders of buitenlands altijd zo hilarisch en overdreven reageren. Met lange dagen hard werken in zo’n drukke stad is elke afleiding welkom! Er waren penguins, slangen, krokodillen, zeeleeuwen, krabben waarvan alleen het lijf al zo groot was als 4 mannenhanden en heel veel vissen in alle soorten en maten. Het meest gehoord commentaar die dag van de mensen om me heen ‘Wow, moet je die zien, lekker!!!’. Tja, denkt een Koreaans wel eens aan wat anders dan eten...??? Er waren ook otters die druk van hot naar her renden en op een of andere manier leken ze wel een beetje op Moon (of Moon op hen). De beroemde ‘doctor fish’ waren er ook. Je ziet ze ook wel eens bij grote sauna’s. Je gaat met je benen in een bak water zitten waarin allemaal kleine visjes rondzwemmen. Ze schijnen de eeltige deeltjes aan je handen en voeten te verwijderen. Ze zullen aan mijn handen wel een feestmaal hebben gehad... Verder was er nog een bak met piranha’s. Een groep van zo’n 100 vissen waarvan er nu minder dan de helft van over was omdat ze zich onderling aan elkaar te goed hadden gedaan. Ze kregen steak gevoerd aan een haakje en die was binnen 10 seconden weg.

Sint is dit jaar via een omweg vanuit Spanje via Korea naar Nederland gegaan. Op een boot kwam hij met zijn pieten via de Han rivier het land binnen. Ook had de lieve goede Sint cadeautjes per post opgestuurd. Helaas werd de rookworst voor Moon onderschept door de Koreaanse douane. De regels zijn strenger geworden en al het vlees en alle zuivel komt de grens niet over. Dus ook geen onschuldige rookworst die toch 2 keer vacuum verpakt zit en die vanuit de pan direct Moon zijn buik in gaat. En dat terwijl de Koreanen zonder probleem de hele wereld afreizen met hun koffer vol met kimchi en ander fermenterend gedoe vol bacterieen en ander levend spul. Ik kon de worst weer naar Nederland laten opsturen of ze konden hem voor me vernietigen. Nou, volgens mij zitten ze d’r gewoon elke avond een feestje te bouwen met al dat buitenlandse lekkers...

Veel bedrijven hebben het nog steeds moeilijk in Korea vanwege de crisis, zo ook het bedrijfje waar ik in 2008 heb gewerkt. Mijn laatste maand loon zouden ze zo snel mogelijk naar me overmaken, zodra er weer een bestelling binnen kwam. Af en toe ging er een email over en weer. De bestellingen werden steeds uitgesteld, ze waren bezig met onderhandelingen... volgende maand... En nog een maand... De emails werden steeds korter van inhoud... Tot ik het echt zat was en ze kwaad heb opgebeld dat ik nu toch echt niet langer ging wachten. Weer een ervaring rijker: in het Koreaans over de telefoon ruzie zoeken. Gelukkig hebben ze hier een zogenaamd arbeidsbureau dat bemiddelt in zulke gevallen. Na een gesprek daar waren ze bij het bedrijf ineens een stuk vriendelijker en kan ik eindelijk na 1 jaar het hoofdstuk Sidd eindelijk echt afsluiten. Wees echter gewaarschuwd als je in Nederland pannen en ander keukenspul koopt dat geimporteerd is uit Korea!

Van die extra maand loon kunnen we mooi weer een maandje stoken. Het is momenteel echt winter in Korea en deze week is er een dik pak sneeuw gevallen. In het zuiden tot wel 15 cm en in Seoul wel minder, maar genoeg om niet op de fiets naar mijn werk te kunnen. Zelfs met 2 paar handschoenen over elkaar, 2 broeken, 3 truien en een jas is het nog koud, dus zit ik elke ochtend en avond met het lijkt wel de rest van de hele bevolking van Seoul in de metro. Zorg niet dat je in het midden van het treinstel staat want je weet nooit of je er dan nog op tijd uit kan komen bij je halte. Te dicht bij de deur is echter ook geen aanrader want dan loop je de kans er een halte te vroeg uitgeduwd te worden door iedereen achter je die uit wil stappen.
Ik zit er over te denken ‘Moon en Soe’s ijspaleis’ te openen en dan entreegeld te vragen om onze ijssculpturen in huis te bekijken. Ijspegels in de douche en aan de deur en verder kweken we champignons op het behang door het vocht. Stoken heeft weinig zin omdat sinds vandaag ook de leidingen problemen hebben. Het begon met de douche waar geen warm water meer uit kwam. Niet dat dat veel verschil maakt want daarvoor kwam er ook maar of een loeiheet minimaal straaltje of een lauwe straal water uit en de badkamer zelf is zo koud dat je toch geen zin hebt daar in je blootje te staan. Toen we echter gingen proberen het warme water weer op gang te krijgen, gaf het systeem aan dat we water af moesten tappen. Dat lukt echter niet omdat die leiding bevroren is. Hoe het precies allemaal zit weet ik ook niet, maar ik hoop dat het weer snel wat warmer wordt, dan zal de hele boel wel weer ontdooien. Tot die tijd vluchten we maar naar het huis van zijn ma zoals met de kerst.
(Overigens mogen we niet mopperen want er zijn genoeg zwervers op straat die het nog veel kouder moeten hebben en ik weet zeker dat er ook veel huizen zijn op het platteland waar het allemaal nog veel primitiever is).

Kerst in Korea. Het is dat je weet dat het de 25e kerst is, want het gaat altijd een beetje langs mee heen. Hier geen brievenbussen vol met kerstaanbiedingen en supermarkten vol met mensen die stressen omdat ze niet weten wat ze met de Kerst moeten koken. Het is gewoon een vrije dag en de meeste jongeren gaan drinken of naar de film. Wij besloten ook sinds lange tijd eens een filmpje te pakken, maar alles zat al flink volgeboekt. Uiteindelijk is het Avatar geworden, de 3D versie die begon om 00.30 uur en zo’n 2 uur later was afgelopen. ’s Middags zijn we even naar de stad geweest waar we hebben gekeken bij het stadhuis dat ze nu aan het verbouwen zijn en daarna zijn we naar het huis van zijn ma gegaan. Zijn ma was naar een vriendin in het Zuiden en ook zijn zus en dr man en kind waren weg dus we hadden het rijk alleen. Een echt huis!!! Wat een luxe!!! Je handen wassen met warm water, een warme douche, geen muts op en sjaal om in huis, een tv en een bank om hangend naar de tv te kijken, een bed en gewoon de ruimte om je kont te keren... Pure luxe waar we flink van hebben genoten en het was eerlijk gezegd wel jammer dat zijn ma na 1 dag al weer terug kwam...
Met oud en nieuw hebben we niets bijzonders gedaan. Vuurwerk wordt hier alleen afgestoken op speciale plekken door de overheid en je hebt wel diverse festivals in het land waar je kan gaan kijken naar de eerste zonsopgang van het nieuwe jaar, maar zoals elk jaar vind ik het toch weer veels te koud om daar naar toe te gaan. Bovendien was ik moe dus we zijn het nieuwe jaar slapend begonnen.

Iedereen de allerbeste wensen!

Liefs,

Soe Ja